De knullige dood van Danton

Maria Dolores Pradera

Er was een tijd van geen geld, vervolgens een van gebrek aan oppassen, toen weer een van gebrek aan gezelschap. Allemaal tijden, dat geen haar op mijn hoofd eraan kon denken eens naar een theater te gaan. Met veel moeite lukte het mij wel om een keer een concert van Maria Dolores Predera te bezoeken en om Paolo Conte in al zijn grootsheid in Carré te zien optreden.

Mikis Theodorakis

Oké, als tiener maakte ik mooie dingen mee, zoals het eerste spontane optreden na zijn verbanning van Mikis Theodorakis, op een stoffig voetbalveld in Kerkyra (Griekenland). Het was een volksspektakel. En ik vergeet een prachtige uitvoering van Faust in de buitenlucht van Almere. Oh ja, en de uitvoering van 'Medea' in het oude amfitheater van Dodoni, vlakbij Ioannina. En dan was ik nog eens in een rokerig zaaltje in Athene, waar Chatzis met net zo'n rokerige stem zijn liederen te gehore bracht. Ook heb een eens een jaar een concert-abonnement gehad en kreeg via via wel eens een vrijkaartje voor een toneelstuk. Daarvan is alleen de slappe lol van Jos Brink me bijgebleven. Maar op een mensenleven van ruim 50 jaar is het toch niet veel.

         Een paar maanden terug werden raadsleden overstelpt met informatie over culturele centra, schouwburgen, toneel-, dans- en zanggezelschappen vanwege de aankomende bezuinigingen op cultuur. Als je eenmaal gaat bladeren in zo'n mooie gids, dan kom je altijd wel een paar dingen tegen die boeien. Via internet bestelde ik kaarten voor twee muziekoptredens en een toneelstuk, want behalve dat het me leuk leek, zou ik ook meteen een bijdrage leveren aan de noodlijdende cultuur in mijn gemeente.

Georg Büchner

        Gisteravond gingen Ernst en ik daarom naar de ruïne van Brederode, waar 'Dantons Dood' van Georg Büchner door Nomade werd opgevoerd. Ik verheugde me erop en had me al geruime tijd een voorstelling gemaakt van een toneelstuk op die prachtige locatie. Ik zag de verlichte muren van de ruïne al deel uitmaken van het spel van de acteurs, die van iedere steen gebruik zouden maken en elke nis zouden benutten. In de loop naar de ruïne inderdaad verlichte muren, maar daarmee hield het op. Een kleine overkapte tribune gaf uitzicht op een houten podium, dat aan de achterzijde door grote schermen van wit doek werd begrensd en tevens de coulissen herbergden. Op het podium zelf een chaise longue en een chaise uit de franse revolutie (maar waarschijnlijk uit Xenos) en een tafel. Het enige wat deze teleurstelling nog goed kan maken is het spel van de acteurs, maar dat doet het niet. Niet zozeer omdat ze slecht spelen of omdat de teksten niet deugen (dat zou ik niet durven beweren), maar omdat een toneelstuk naar mijn mening vooral boeiend moet zijn om naar te kijken. Als ik tekst tot mij wil nemen, dan lees ik een boek. Heel veel tekst, soms aangevuld met diabeelden van Geert Wilders (hoe kan het ook anders in deze tijd) en andere wantoestanden in de huidige wereld. En zelfs de val van de muur leek het gezelschap een passende vergelijking met het opgevoerde.

aankondiging Dantons Dood / Nomade

        Een stuk dat vrij serieus begint, verwordt langzaam tot een soort klucht. Eerst met een enkele grappige opmerking, vervolgens met dansjes (die ik nog kon plaatsen als de verlichaming van de spotprenten van het gepeupel), maar dan met vrij hilarische zaken als een geïmproviseerd rijtuig met twee lolllige koetsiers. Dat heet dan een tragikomedie. De tragiek en iedere boodschap die Nomade op de toeschouwer wil overbrengen vergaan in de joligheid van de grappen. Een miskleun is de Nederlandse vlag, die dienst doet voor de Franse. Het was een kleine moeite geweest deze even te draaien., Als de koppen zijn gesneld door de guillotine, dan is het over. Danton is immers dood.
        Net zo dood is mijn avond. Terug op de bank, kijken Ernst en ik elkaar met opgetrokken wenkbrauwen aan en trachten nog een paar woorden te vinden. Dat lukt niet en we pakken allebei een boek. Als ik al in bed lig schiet me een woord te binnen. 'Knullig' zeg ik. 'Ja, dat is het juiste woord,' zegt Ernst 'knullig!'