Soms lees ik iets en denk: Er zitten toch ook andere kanten aan! Bijvoorbeeld: Hofland schrijft in de Groene A'dammer over de oorzaken van probleemjeugd. Hij geeft het onderwijs de schuld. Ik denk dan direct: en hoe zit het met de opvoeding? Er is nogal wat veranderd in de afgelopen vijftig jaar. We houden veel te veel van onze kinderen en zijn vaak inconsequent als het nodig is te straffen. Zo dreigde ik altijd met allemaal sancties maar voerde ze nooit uit. Toen ik het, ten einde raad, als laatste redmiddel en huilend van ellende een keer wel deed, loste ik in één dag een probleem van 8 jaar op! Klinkt erg overdreven, maar ik lieg niet. Zo zwak was ik dus, die moeder die altijd dacht dat ze nooit over zich heen zou laten lopen.
Met mijn gedachten over deze problemen, waar we in de politiek in de vorm van 'hangjongeren' natuurlijk ook mee te maken krijgen, duik ik weer andere artikelen in, in kranten of tijdschriften. En wat is het dan grappig, om diezelfde ideeën weer tegen te komen. Zo dacht ik op een moment, dat die managers en directeuren net zulke grote schooiers zijn als de plunderaars in Londen laatst. De plunderaars, volgens deze of gene ook wel 'onderknuppels' genoemd, willen graag de iPod/Pad/Phone en kunnen die niet betalen. TV laat ze voortdurend zien, wat je allemaal kan hebben, als...als je het geld ervoor had. TV laat ze voortdurend zien dat iemand die ooit een dubbeltje was, bijvoorbeeld een jongetje uit de achterbuurt, ineens miljoenen kan verdienen, omdat hij toevallig goed kan voetballen. Het IS dus mogelijk om van niets iets te worden, van een dubbeltje een kwartje. Vroeger niet, maar nu wel. Maar als het hopen op een kans daartoe te lang duurt, sla je toe in de vorm van plunderaar.
Diezelfde plunderaars zijn ook elders in de maatschappij te vinden: de managers, directeuren, hotemetoten, die honderdduizenden tot soms miljoenen per jaar in hun zak steken, terwijl hun bedrijf moet saneren, werknemers moeten inleveren of worden ontslagen, of de zaak al bijna failliet dreigt te gaan. Voor wie kan ik het minste respect opbrengen, denk ik dan. Voor de jongens en meisjes, die weten dat ze hun hele leven kansloos aan de onderkant van de maatschappij blijven hangen, of voor die tot kwartjes geworden dieven, die nooit genoeg lijken te hebben?
Normen en waarden maakten vroeger normaal deel uit van de upperclass. Met educatie kreeg je ook die zaken mee (de eeuwige uitzonderingen daargelaten), maar tegenwoordig kennelijk niet meer. Mijn vader heeft ook getracht zo'n halfbakken opvoeding te geven. Gelukkig zonder succes. Maar zijn motto 'denk eerst aan jezelf en dan aan een ander' zullen meer mensen van zijn generatie gehad hebben. Mensen die slechte tijden mee hebben gemaakt, een hongerwinter of opgroeiden in een sociale gelaagdheid die weinig kansen kreeg. Je moest toen pakken wat je pakken kon, vooral op onderwijsgebied. Dat zijn dan de ouders van de mensen, die nu nooit genoeg hebben, de DSKen met de 'wandelende handen' (die is niet van mij!), die alles grijpen, inclusief vrouwen, wat er te grijpen valt. Mensen die geen enkele rem hebben, niet op de macht die ze uitoefenen en niet op hun begeerten, of dat nu seks of geld is.
Dat deze graaiers rechts stemmen is niet verwonderlijk, maar dat geldt wel voor een grote groep onderknuppels. Ze zoeken naar de schuldigen voor hun armoedige en kansloze leven en vinden die in de vorm van allochtonen, maar gek genoeg niet in de vorm van de graaiers. In plaats van voor tolerantie kiezen ze voor de intolerantie en daarmee kiezen ze voor partijen, die hen juist nog verder de afgrond induwen.
TV is mede verantwoordelijk voor de afgunst en de haat, die in deze maatschappij bestaat. Het stikt van de programma's waarin nono's iets willen bereiken, het is een constante etalage van het geld: de huizen van BNers, de kleding van BNers, voetbalvrouwen, Gooise vrouwen, royalty programma's, reisprogramma's naar oorden waar de meeste Nederlanders niet eens van kunnen dromen, kookprogramma's, alles draait om de luxe die wij zouden kunnen verwerven, maar die 90 procent of meer van onze bevolking nooit zal verwerven. Alleen al omdat er een groep graaiers in onze maatschappij bestaat met een enorme macht die ze nooit willen delen. Wat dat betreft leven we weer in een situatie van de 19de eeuw en eerder.
Kranten en bladen staan op het moment bol van dit soort zoektochten naar de oorzaken van rellen, opstanden en zelfverrijkers. Zal het ooit leiden tot een slotconclusie? Een aanleiding vormen tot een zinnige hervorming van ons onderwijsstelsel of het herijken van onze opvoedcultuur? Zal 'Ouders van nu' zich achter de kop krabben en toch maar weer de tik op de vingers toestaan? Hard hoofd in.
No comments:
Post a Comment