Ridder Arnoudje

Misschien word ik nu grof, dus kijk uit. Maar wat vind ik de mensheid toch oerdom! Zo oerdom dat het me bijna woedend maakt. Ik verklaar: Haags PVV raadslid Arnoud van Doorn gebruikte het tempelierskruis als symbool op zijn twitteraccount. Tuurlijk: hij is trots op de Katholieke Tempeliers, die tijdens de kruistochten de Islamieten in het Heilige Land, hun eigen land, uitroeiden. Het Heilige Land moest 1000 jaar na de dood van Jezus (hoeveel generaties zijn dat?) Katholiek worden. Was het niet een van de beschamendste perioden in onze geschiedenis? Maar nee, we romantiseren de boel: waren er nog maar ridders, met grote paarden en lange zwaarden, dan konden de domme volwassen jongetjes hun oorlogje tegen de Islam verder spelen. Sommigen, zoals Breivik, die naar eigen zeggen behoort tot de orde van de Nieuwe Tempelridders, komen een heel eind. Hij verwisselde het zwaard voor wat moderne wapens en roeide uit. Hij zal ongetwijfeld de Da Vinci Code hebben gelezen. Zo'n boek, dat de halve wereld nog serieus neemt ook.

        Van Doorn veranderde zijn twitterafbeelding nadat het manifest van Breivik bekend werd. Gossie, was dat nou rot: een man in Oslo had dezelfde ideologie, maar per ongeluk moordde die massaal en daar kan Arnoud niet mee vereenzelvigd worden. Dus weg die afbeelding. Maar waarom realiseert niemand zich dat Arnoudje eigenlijk zo graag dat grote kruis op zijn buik zou willen hangen en dat hij zo graag op dat paard met zwaard de Islam zou willen bevechten?

        Het is larie, dat zulke(!) PVVers geweld afkeuren. Zouden ze dat doen, dan zouden ze er wel voor passen om dergelijke symbolen aan hun persoon te verbinden. In de politiek gaat het allemaal om diplomatie: je moet nooit knalhard zeggen wat je denkt, maar vooral om de hete brei heendraaien. Met mooie woorden, die het venijn verdoezelen. Trouwens, uit al het getwitter is allang gebleken dat een enorm zooitje PVVers de acties van Breivik goedkeuren.

        Terugkerend op domheid: een mens kan met deze kennis met goed fatsoen de PVV niet blijven aanhangen. Doet hij dat wel, dan vereenzelvigd hij zich met bovengenoemde praktijken en idealen. Ik blijf de strijd aangaan met deze partij, al is het maar om één PVVer op andere gedachten te brengen.

http://www.joop.nl/politiek/detail/artikel/haags_pvv_raadslid_schoffeert_rouwende_noren/

Vissen voeren

        "Ik ben Bert, een, twee, ik ben Bert, een twee, ik ben....", zei Bert tegen de vis in de kom van oma. Mijn dochters keken hun vader verbaasd aan.

        "Een vis heeft een geheugen van twee seconden", beweerde hij.

        Ik had niet veel met vissen. Natuurlijk hadden mijn kinderen daarna ook een paar jaar een vissenkom, net als muizen, konijnen en hamsters. De vis van Anna heette Marie Antoinette, haar hamster had een prachtige Franse voornaam met de familienaam 'de Jambon'. Passend. De hamster van Lina heette Koe. Hij was zwart/wit. Het is voor ouders een zegen, dat die beesten niet al te lang leven, want verzorgen doen kinderen hun dieren nooit. Alleen konijnen bereiken een respectabele leeftijd. Ik heb ze altijd goed verzorgd, maar toen de eerste dood ging, had ik toch de wat gruwelijke gedachte "two to go!"

De enige dieren die bij ons volkomen deel uitmaakten van het gezin waren de talloze katten, waarvan Kato de laatst overgeblevene is, en de drie hondjes, die ook nog gezellig om mij heen lopen.

        Maar wat doe ik? Ik trouw met een man met voorliefde voor vijvers en ga bovendien wonen in een huis met een mega lekke vijver in de achtertuin. Een jaar lang is manlief hard aan het werk om de vijver in ere te herstellen en dan komen de vissen. Eerst een paar kleine goudvissen, dan wat grotere, dan de goudwindes, vervolgens de shubunkin, de zilverwindes en twee ghost koi. Een jaar later hadden we onze eerste 'eigen leg', zwarte goudvissen, waarvan er nu een aantal langzaam oranje worden.
        Ze kunnen het niet beter hebben, die vissen. Prachtig helder water, mooie planten, en 's winters een net over de vijver als de reigers weer komen. Iedere ochtend wachten de vissen op mijn komst. Ik strooi wat voer in het water en plak wat van die snippers op mijn hand, die er dan kietelend worden afgehapt. Als een van ons zich op een ander moment aan de rand van de vijver vertoont, komt de hele schol snel onze richting op. Je weet maar nooit of er nog meer te halen valt. Ik heb heel veel met onze vissen. Het zijn echte huisdieren geworden. Soms kan ik ze zelfs aaien.

        Een vis heeft dus geen geheugen van maar twee seconden. Een jaar kan ik ze ook niet toeschrijven, want na de winter moeten ze weer opnieuw getraind worden, maar een dag of vier redden ze zeker. Langer probeer ik maar niet uit, al zullen ze niet verhongeren, dat gaat me toch teveel aan het hart.

Narcist, meer niet

De advocaat van Breivik meent, dat zijn cliënt gestoord is. Psychopaat. Zijn er voordelen te behalen voor de advocaat om, zonder enig psychiatrisch onderzoek, een dergelijke bewering te uiten? Dat moet wel, want anders zou hij er wel voor passen om dit op basis van slechts zijn eigen (niet vakkundige) bevindingen te beweren.
        De schatting is dat Nederland tussen de 160.000 en 800.000 psychopaten telt. Van de 3000 gedetineerden wegens geweld delicten is slechts een klein deel moordenaar. En daarvan is weer een klein deel psychopaat. De meeste moorden worden gepleegd in de (emotionele) relationele sfeer. Niet iedere psychopaat is dus een moordenaar en niet iedere moordenaar een psychopaat.
        De psychopaat is o.a. gewetenloos, koud, zijn gevoelswereld is (door het ontbreken van een moeder in zijn jeugd) niet goed ontwikkeld. Een paar beschrijvingen die me niet direct aan Breivik doen denken. Ofschoon zijn advocaat hem als 'steenkoud' bestempelt, waren eerdere berichten uit Breiviks directe omgeving anders. Natuurlijk komt het over als steenkoud, als iemand geen enkele spijt toont over een gruweldaad als in Oslo plaatsvond, maar die spijt mag je ook niet verwachten van de dader, die dit alles gedurende jaren zorgvuldig heeft gepland. Dan zou hij jarenlang hebben gehandeld in een vlaag van verstandsverbijstering. Dat is niet het geval. Hij heeft in alle bewustzijn een doel voor ogen gehad en dit uitgevoerd en, zoals hij zelf zegt, wat tot zijn verbazing nog beter lukte dan hij ooit had durven hopen, alleen omdat de politie pas zo laat op Utoya aankwam.
        Breivik is een intelligente man, met politieke opvattingen en een vast omlijnd idee over hoe hij met deze opvattingen de wereldpers kon halen. Dat is hem gelukt. Hij heeft geschiedenis geschreven en zijn naam is niet meer uit te wissen, hoe graag we dat ook zouden willen. Geen vergetelheid voor Breivik, net als voor zoveel moordenaars, die door de roem van hun slachtoffer (bij Breivik het aantal) wellicht nog bekender werden dán hun slachtoffer (een theorie die Connie Palmen zo goed beschrijft in haar bundel 'Kleine filosofie van de moord'). Wie zal zich in de toekomst de namen van Breiviks slachtoffers nog herinneren?
        Iemand die een daad begaat, die wij niet kunnen bevatten, noemen we snel gestoord. Maar kunnen we zijn beweegredenen écht niet bevatten? Ik wel. Onsterfelijkheid, roem, aandacht? Er zijn meer mensen die dat willen. Zie eens hoeveel mensen (kinderen) artiest willen worden, de schijnwerpers op zich gericht willen hebben, terwijl ze nergens in uitblinken. Programma's met voorbeelden te over. Waarvoor? Wat brengt het? Moeten we al deze mensen ook rekenen tot de psychopaten? Ik hoop het niet. Het gaat deze mensen naar mijn mening niet over het middel dat ze hanteren om hun doel te bereiken, maar om het doel zelf. Dat is niet, zoals wij denken, een prachtige song of een massamoord, maar puur hun bekendheid of roem. Het verklaart de matigheid van veel BNers.
        Misschien is dat ook wel het grote probleem van de echte kunstenaars, de wonderkinderen. Hen gaat het niet om de roem, maar om hun product, dat een deel van hun wezen uitmaakt. Die roem krijgen ze er gratis bij en maar al te vaak vernietigt die roem hen ook. Een voorbeeld daarvan kregen we deze week met de dood van Amy Winehouse.
        Kortom, Breivik is hooguit een narcist te noemen.

Vrijheid en veiligheid?

De volkskrant vermeldt vandaag op haar site: De strijd van de PVV tegen de islamisering gaat door, aldus Wilders: 'Wij strijden op een democratische en geweldloze manier tegen de verdere islamisering van onze samenleving en zullen dat blijven doen. Het behoud van onze vrijheid en veiligheid is ons enige doel. (...) Wij geloven in de kracht van de stembus en de wijsheid van de kiezer. Niet in bommen en pistolen.'
        De grote vraag blijft, wie nu eigenlijk vrijheid en veiligheid bedreigt? Tot nu toe zijn individuele autochtonen in hun eigen land de grootste bedreiging: Tristan van de Vlis, Eric Harris & Dylan Klebold, Volkert van der Graaf, Tim Kretchmer, Breivik.
       Wij hebben de Islam voor moordpartijen niet nodig, dat kunnen wij westerlingen heel goed zelf, geïnspireerd door de PVV, die vervolgens zijn handen wast in onschuld. Haat zaaien en de uitwassen niet oogsten, zou je kunnen zeggen.
       

Geroemd door Anders Breivik

Ik probeer me voor te stellen hoe of wat het is, om geroemd te worden door een kwalijk sujet. Een terrorist, een massamoordenaar of een mens die zwaar verwerpelijke ideeën the ether ingooit, zoals dictators doen. Wat zegt dat over mij?
        (Een deel van) mijn opvattingen zouden dus overeenkomen met die van hem. Anders roemt hij mij niet. Of misschien neigen mijn opvattingen naar zijn mening, komen ze er zo dichtbij, dat hij mij verkozen heeft tot lichtend voorbeeld van zijn eigen gelijk. Er zijn volgens mij drie mogelijkheden ten aanzien van mijn gevoel in zo'n  geval. Als eerste kan ik iedere overeenkomst verwerpen. Ik distantieer me van de acties van het sujet en veroordeel deze. Ik beweer dat mijn opvattingen verkeerd zijn uitgelegd, verkeerd worden begrepen of anderszins een andere strekking hebben. Vervolgens wijk ik niet van mijn pad. Daarmee stop ik mijn kop behoorlijk in het zand. Immers, waar één sujet mijn opvattingen interpreteert als gelijk aan de zijne, kunnen ook vele anderen dezelfde interpretatie hebben. Toch wel een reden om eens goed na te denken.
        Als tweede kan ik enorm schrikken en me bedenken, dat mijn opvattingen weliswaar voor een gedeelte overeenkomen met die van het sujet, maar dat zij genuanceerder liggen. Ik realiseer me dan, dat ik me kennelijk zo heb uitgelaten, dat mensen als het sujet mijn meningen aanhangen. Een reden om mij op een andere manier te profileren. Geen kop in het zand, maar de start van een zoektocht naar hoe ik mijn gedachtegoed op een dusdanige manier de ether in kan gooien, zodat mensen als het sujet niets in mij herkennen.
        Als laatste kan ik mij mij heimelijk blij maken over mijn rol als lichtend voorbeeld. Natuurlijk moet ik in mijn positie de acties van het sujet afkeuren, of keur ik die daadwerkelijk af, maar diep in mijn hart vind ik het geweldig, dat ik kennelijk internationaal zo beroemd ben, dat mijn naam wordt genoemd. Het versterkt het geloof in mijzelf.
        Ik hoop dat Geert geschrokken is. Ik hoop dat hij zich realiseert, dat zijn harde overtuigingen koren op de molen zijn van een gek als Breivik. Het is de zoveelste keer, dit maal gecombineerd met een massaslachting, dat Geert onaangenaam geconfronteerd wordt met extremisme van zijn volgers, ook uit zijn eigen partij. Hoe lang kan hij zich nog wentelen in onschuld?
   

Een handvol

Op de voorpagina van mijn krant een stukje over een man in Heeze, die voor een weddenschap met een kunstpenis door de plaats fietste. Of dat nou lollig is of niet laat ik terzijde. Veel grappiger is wel de journalist, die schrijft dat er 'ongeveer een handvol meldingen' bij de politie binnen kwamen. Het zou een geweldige inspiratie zijn geweest voor schrijver Jan Hanlo (1912-1969), die ooit het woord 'narcisme' ontleedde, tot de essentie ervan, 'narme', overbleef.
        Hoe groot of klein, hoe zwaar of licht is een melding? Ik heb geen idee. Is een handvol meldingen veel of weinig? Wanneer is een hand vol met meldingen? Als deze is afgestreken, of als er geen meldingen meer bij kunnen en de eerstvolgende eraf zou vallen? Nog veel moeilijker vind ik het om te bepalen, wanneer een hand ongeveer vol is. Hoe bewijs je dat? Zouden er nog tien of twintig bij kunnen, of misschien slechts twee? Zou het kunnen, dat meldingen indeuken als er veel op elkaar liggen? En blijven de meldingen in dat geval wel heel? Het mag immers niet ten koste van de meldingen gaan. Ook de onderste meldingen moeten behouden blijven. Hoe ziet een melding er eigenlijk uit? Kan je de echte melding onderscheiden van de valse melding door kleur of grootte? Zijn ze rond of zijn het dobbelsteentjes? Zit er in het woord  mel-ding een aanwijzing? Mel staat niet in het woordenboek. Misschien is het dialect en weet de journalist wat het betekent. Mij doet het denken aan iets kledderigs. Dat wil zeggen dat er niet veel mel-dingen in een hand kunnen. Misschien weet jij hoe een mel-ding eruit ziet?

Reactie op artikel over Sam van Rooy, IJmuider Courant 18 juli 2011

http://www.ijmuidercourant.nl/nieuws/binnenland/article10295671.ece/PVV-fractie-zet-medewerker-op-non-actief

De PVV heeft Sam van Rooy op non-actief gezet om zijn filmpje op internet. Dat is mooi. Maar Sam zal zijn mening, net als veel andere mensen, over vrouwen in bourka echt niet veranderen. Hij haalt racisme en fascisme erbij, net als anderen voor hem deden. Wat is het toch, dat al deze mensen vergeten dat religies door alle eeuwen heen hebben getracht hun overtuiging te verspreiden, als het ‘nodig’ was met geweld? En wat is het toch, dat mensen vergeten dat onder het atheïsme van de nazi’s een genocide plaatsvond, die zijn gelijke niet kent? En hoe zat het ook weer met misbruik van kinderen in Katholieke instellingen over de hele wereld? Zijn dat de westerse waarden en normen, waar wij blij mee moeten zijn? Ja, er bestaat fascisme, racisme, inhumaan gedrag, maar vooral ook domheid. Domheid om die zaken toe te schrijven aan een bepaald geloof, mensen met een bepaalde huidskleur of nationaliteit. En die domheid komt waar ook ter wereld voor.
          In geen enkele groep is iedereen ‘slecht’ (om alle negatieve opvattingen en gedragingen maar even onder één noemer samen te brengen). Zoals Thomas von der Dunk zo terecht in zijn Arondéuslezing meldde: als we groepen mensen veroordelen, dan doen we exact wat we niet meer willen: hetzelfde als de nazi’s in WOII. Wanneer komt het besef, dat ‘slecht’ zijn een individuele aangelegenheid is en dat een slechterik met macht in staat is mensen te onderwerpen en te indoctrineren? Ik verwacht van iedere willekeurige Nederlander meer wijsheid!

          Het is diep triest, dat mensen als van Rooy niet doorhebben, dat zij zich exact gedragen als de fascist van weleer. Dat is domheid. Maar het zet bovendien aan tot ongegronde haat jegens mensen, die geen vlieg kwaad doen. Ik kan me niet heugen dat een hoofddoek of bourka ooit een mens is aangevallen, een kind heeft verkracht, een driejarige jongetje heeft mishandeld, in dit zwembad, dat Nederland heet.

(geschreven 18 juli 2011- geplaatst in IJmuider Courant 26-7-2011)

Eeuwige discussie: de hoofddoek!

(geschreven 16 maart 2011)

Hè ja! In de IJmuider weer wat reacties op 'de hoofddoek'. Wat maken we ons toch druk over een lapje stof. In mijn jeugd, die in 1958 begon, was er een ander probleem: het verminderen van de lapjes stof die ons lichaam bedekten: Bikini's die steeds kleiner werden, rokken die steeds korter werden en hoofddoeken, die niet meer werden gedragen bij het bezoek aan kerken. Schandalig!
        Vervolgens kwam er een periode, dat niemand zich over iets drukmaakte: alles kon en aan wat iemand zich durfde te permitteren konden we aflezen hoe deze persoon in het leven stond, van behoudend tot progressief. Was Nederland niet het land, waar we grenzen al vrij vroeg verlegden, vooral ten behoeve van de vrijheid van het individu? Weet u nog? Sleutelbossen, met kruizen en peace-tekens als ketting om je hals, broeken met opgenaaide lappen...alles kon. Zo ging ik naar school met een lange rok en klompen. En met een boerenzakdoek om mijn hoofd. Niemand die erover viel.

        Was die hoofddoek anders dan die van de huidige moslimmeisjes? Nee! Het was een hoofddoek, punt uit. Het was voor mij een uiting van waar ik voor stond, wat ik was. Ik was een ander mens, dan dat meisje met het nette twinsetje, dat vaak uit een gelovig gezin kwam. En misschien wilde dat meisje met dat nette twinsetje ook wel mijn kleding aan, maar mocht dat niet van haar ouders? Wie maakte zich daarover druk? Wat kan het mij schelen of een moslimmeisje verplicht of vrijwillig een hoofddoek draagt? Niets. Zowel autochtone als alochtone ouders leggen hun kinderen hun wil op, tot het moment dat zij hun macht niet meer kunnen uitoefenen en het kind zijn eigen weg gaat. Nederland biedt genoeg mogelijkheden om ook als moslim meisje je te distantiëren van je achtergrond, als je dat wilt. Maar velen hebben daar helemaal geen behoefte aan. Sterker nog, zij identificeren zich bewust met hun geloofsgenoten.

        De kranten staan niet dagelijks bol van kinderen uit de Gereformeerde Gemeenten, die vaccinaties worden onthouden of kinderen die omwille van het geloof geen bloedtransfusie mogen hebben. Een hoofddoek is vergeleken bij dergelijke praktijken een grapje. Waarom staan die kranten dan wel vol van de hoofddoek? Omdat wij daaraan kunnen zien, dat iemand moslim is? So what? Aan iemand met een kruisje om kan ik zien dat hij christelijk is en iemand met een keppeltje, dat hij joods is. Daarom maakt niemand zich druk. Hoeveel 'vrijheid' hebben streng christelijke of joodse kinderen? Een paar dagen geleden nog was er ´een wandeling´ op de televisie met een van oorsprong Jehova´s Getuige. Haar zus werd toen ze jong was geexcommuniceerd omdat ze een vriendje had.

        De bewering, dat het dragen van een hoofddoek niet vrijwillig is komt overeen met de bewering, dat alle jongeren op de EO jongerendag daar verplicht staan te zingen over God. Misschien moeten we er toch maar eens aan geloven, dat mensen verschillend zijn, andere behoeften hebben, anders denken, anders geloven. En dan nog iets! Waarom denkt de vrijzinnige Nederlander dat beperkingen, voortkomend uit een geloof, a priori slecht zijn? Wat is er verkeerd aan een behoudende levensinstelling? Ik denk niet dat een meisje (en dat zijn er legio) met een blote buik en piercing, die op haar dertiende al kotsend van de alcohol de kroeg uitkomt beter af is dan een meisje met een hoofddoek, die geen alcohol mag drinken en om 8 uur thuis moet zijn.

        De excessen, die in alle rangen en standen van de gemeenschap voorkomen, mogen nooit een drijfveer zijn om een hele groep over een kam te scheren. Heb respect voor elkaar, ook al begrijp je niets van elkaars beweegredenen.