Brief aan V. Elsenaar

Ik werd vrijdag verrast met een open brief van V. Elsenaar in het weekblad Huis aan Huis. Zo mag ik het zien, een dialoog!
 Ik ben het geheel met VE eens, dat de rol van een columnist niet vergeleken mag worden met die van een journalist. Dat ik kritiek heb op columnisten hier in IJmuiden (en nog meer op journalisten en combi's daarvan) is echter mijn goed recht. Ook ik heb de vrijheid om in mijn blogs mijn mening te verkondigen. Het is waarschijnlijk de herhaling van de herhaling, die de columns in Velsen zo vreselijk irritant maken. Een goede columnist gaat verder, heeft zijn zegje gedaan en pakt een volgend onderwerp aan. Dat de Velsense columnist blijft hameren op hetzelfde onderwerp (de één op de VVD, de ander op het HOV) doet daardoor verdacht veel denken aan het manipuleren van de publieke opinie. Ik ontken niet, dat dat de bedoeling van de columnist kan en mag zijn, maar niet van de journalist. We zouden immers willen dat een krant onpartijdig is voortdurend meerdere kanten van een zaak belicht, het liefst in hetzelfde artikel. Dan kan de lezer zelf een mening vormen. Die gelegenheid geeft de krant niet. Als de lezer de andere kant van het verhaal wil horen, moet hij struinen op internet om dat te vinden. Dat wekt bij mij grote ergernis op.
   Wat bij mij tot meer ergernis leidt is het feit dat in de berichtgeving, of die nu in column of in journalistieke vorm in de krant verschijnt, voortdurend niet klopt. Dan hebben we het niet over meningen, maar over feiten. Iedereen heeft recht op zijn eigen mening. Ook binnen de raad, soms zelfs binnen fracties, verschillen mensen van mening. Maar als het over feiten gaat, dan kan geen raadslid daar omheen. Nu ja, het kan wel, maar dan komt hij zichzelf op den duur wel keihard tegen.
   In een eerdere blog vermoedde ik dat de schadepost voor de gemeente, indien het HOV project zou worden stopgezet, zo'n 15 miljoen euro zou bedragen. Op dat moment had ik nog geen harde cijfers van het college. De feitelijke schade loopt tegen de 17 miljoen. Een uitleg: de kosten die al zijn gemaakt voor o.a. de Kromhoutstraat moeten worden terugbetaald (5,1 mln) en de infrastructuur van Velsen loopt een opknapbeurt mis (11,6 mln). Je zou kunnen stellen, dat het laatste geen 'schade' is, maar het is maar hoe je dat bekijkt. Als mijn oprit dringend moet worden opgeknapt en ik hoef dat niet uit eigen budget te doen, dan houd ik geld over voor andere doeleinden. Zo kan ik me indenken, dat de gemeente wel blij is, als er in plaats van een oud, ongebruikt spoor eerdaags een berijdbaar wegdek ligt, zonder dat daar gemeentegeld voor moest worden uitgetrokken.
   Waar het echter om gaat is die 5,1 miljoen, die moet worden terugbetaald. Dat geld is er niet. Dat zou ten koste gaan van andere programma's op de begroting. Het HOV project werd in 2008 door de raad aangenomen en sinds die tijd is er geld in gestoken, zowel door gemeente als provincie.
   Ik kan me voorstellen dat ik hier op het punt kom waar de tegenstanders zeggen "Nou, stop er dan mee, dan maar dat verlies. Doe wat anders met dat geld!" En dat is nou juist het hete hangijzer, dat kan niet! Ten eerste is het niet ons geld, maar dat van de provincie. Ten tweede is het geld 'gelabeld'. Dat wil zeggen, dat het in de pot 'Openbaar Vervoer' zit (al sinds 2008) en alleen daaraan mag worden uitgegeven. Als Velsen afziet van het HOV, dan gaat het naar een andere gemeente in Noord-Holland, die wel HOV wil aanleggen. Als GroenLinks Velsen nu de keuze zou kunnen maken, om al die miljoenen in de zorg te stoppen, dan zou ik vooraan met een groot spandoek in het protest lopen, maar die keuze is er niet. Het geld verdwijnt naar een OV-doel elders en de gemeente blijft zitten met de rekening van ruim 5 miljoen. In plaats van wijzer, worden we er dus armer door, want het betalen van die rekening gaat ten koste van het budget voor andere programma's, onder andere de zorg.
   Hoe vaak we dat ook uitleggen, de NEE-HOV lobby blijft maar doorroepen, dat dat toch moet gebeuren. En de krant schrijft (columnist of journalist) ook voortdurend, dat het geld aan betere zaken uitgegeven kan worden. Hiermee wordt het antwoord op die stelling hardnekkig genegeerd, weg gegumd, verzwegen. Daarmee gaat u voorbij aan feiten. Daarom ben ik van mening, dat u uw lezers onjuist informeert.
   Wat betreft de inspraakprocedure op het tracé ben ik het ook niet eens met uw visie. Van meet af aan heeft de gemeente de burgers geïnformeerd en heeft bijeenkomsten georganiseerd om duidelijk te krijgen, hoe de bevolking deze plannen wilde invullen. Het is niet de schuld van de gemeente, dat mensen de informatie niet lezen of er laconiek tegenover staan, tot het moment dat hun eigen straat in het geding is. Bewoners van de minister van Houtenlaan kwamen pas inspreken tijdens een raad, toen alle beslissingen omtrent het tracé in hun buurt al waren genomen. De inspreker gaf toe, dat hij inderdaad niet zo goed had opgelet in de jaren daarvoor, maar als mosterd na de maaltijd toch nog gehoord wilde worden. Dan kwam er een groep die wilde, dat het tracé zou worden verschoven, dichter bij de straat aan de andere kant, alsof de bewoners daar beter bestand zouden zijn tegen eventuele overlast. De groep kreeg zijn zin niet, en dus weer boze burgers. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
   Wethouder Baerveldt (ik stond er vlakbij met mijn schilderij) werd op Plein 1945 uitgejouwd en uitgescholden, toen ze het woord nam tijdens de overhandiging van de handtekeningen. Ze moest oprotten, hoorde ik een aantal keren luid schreeuwen. Als Merhottein of ik in een blog kritiek hebben op journalisten of columnisten krijgen we de meest grove woorden naar ons hoofd. De HOV-NEE club wil gerespecteerd worden in haar mening, maar een andere mening respecteert zij zelf absoluut niet en die wordt beantwoord met scheldkanonnades. Niet met een weloverwogen uitleg van hun standpunten, geen inhoudelijke zaken, maar puur met gal. Ook gaat de groep voorbij aan de feiten, die wij niet kunnen veranderen. Waar is dan het wederzijds respect? En moet ik een journalist ontzien, die de zogenaamde 'edelachtbaren' (zie mijn vorige blog) nicknames geeft en op grove wijze belachelijk maakt? Plaatsvervangende schaamte kreeg ik ervan. Ik heb de bewuste fractievoorzitter een steunmail gestuurd, zo ellendig voelde ik me daarover. Dat is niet de manier waarop wij met andere fracties, of het nou coa of oppo is, omgaan. Wij respecteren de mening van een ander en kijken daar de persoon niet op aan. Onder mijn vrienden zitten ook VVDers, CDAers, SPers, CUers. Ik houd geen minuut minder van ze, als ze zeggen GroenLinks te verafschuwen. Alleen racisten duld ik niet.
   De grofheid die ons raadsleden ten deel valt is niet van de laatste maanden, het begon al direct na de verkiezingen. Hoe ik ook uitlegde, dat de deelname van Merhottein aan onze fractie uitermate belangrijk was, ik werd meteen met de grond gelijk gemaakt toen ik in eerste instantie mijn verworven zetel aan hem afstond. Het argument, dat hij ervaren was en ik toendertijd nog niet, speelde geen enkele rol. Ik deed aan kiezersbedrog, maar dezelfde kiezer zou toch een sterkte fractie moeten willen, met juist veel ervaring. Daarbij moet diezelfde kiezer bedenken, dat het ontzettend moeilijk is om mensen te vinden, die raadslid willen worden. Het is voor vrijwel iedere partij altijd weer een gevecht om goede kandidaten te vinden, want naast een mening moet je ook wel over wat vaardigheden beschikken, bijvoorbeeld durven te praten in het openbaar.
   Tot slot, ik zou heel blij zijn als meer burgers, ook meer GroenLinksers, ons tussentijds hun mening lieten weten. Ik zou heel blij zijn, als meer burgers de sessies en de raadsvergaderingen zouden bijwonen, ik zou een grote opkomst willen tijdens ledenvergaderingen en bijeenkomsten. Wij zijn volksvertegenwoordigers en zitten in de raad dankzij hun stem. Maar het merendeel van onze kiezers lijkt het prima te vinden wat we doen, want ik zie of hoor ze nooit. Merhottein en ik vertegenwoordigen GroenLinks en die partij is voorstander van de uitbreiding van het OV netwerk in Nederland. Dat weet iedereen die op GL stemt. Logisch dan dat wij de HOV-NEE lobby niet steunen. Wat ik wil benadrukken is, dat verschil van mening niets te maken heeft met een mens wel of niet aardig vinden. Ik scheld een ander ook niet uit, omdat hij van Gogh een waardeloze schilder vindt. Ik verafschuw de politiek van Geert Wilders, maar hoor telkens weer dat hij in de omgang een hele aardige vent is. Wij zijn allen opgevoed met bepaalde principes, normen en waarden. Dat maakt ons allemaal verschillend en dat dienen we te respecteren, zolang de grenzen van onfatsoen niet worden overschreden. En een pen mag best scherp zijn, maar hij dient wel eerlijk te zijn.

Een beetje dom, toch?

5 September, weekblad Huis aan Huis, column 'Geschikt/ongeschikt' van V. Elsenaar:
"..Reina de Haan manifesteert zich tegenwoordig met een stil protest tegen het regeringsbeleid op Plein 1945. Eigenlijk protesteert ze tegen zichzelf, want een belangrijk deel van de rijkstaken zoals de jeugdzorg en de thuiszorg wordt overgeheveld naar gemeenten. Dat zijn toevallig de taken van GroenLinks wethouder Wim Westerman, die zij als coalitiegenoot steunt. Impliciet steunt zij daarmee als gemeenteraadslid de afbraak van de sociale voorzieningen."
   De 6de september was al begonnen toen ik dat las, maar wat slaap zou misschien later op de dag wat licht werpen op de tekst. Rond een uur of elf las ik het weer, maar kon er nog steeds geen pap, soep of wat dan ook van maken. Zelfs nu ik het overschrijf blijft enig begrip volledig uit. Dat maakt het bijzonder moeilijk om op te reageren. Het enige wat ik begrijp is, dat dit een poging van Elsenaar is om GroenLinks onderuit te halen. Dat is niet nieuw. Dat doet hij al jaren. In dezelfde column van de 5de worden ook Merhottein en Westerman met allerlei waanzin om de oren geslagen. Zo zou Westerman ooit tegen het HOV hebben gestemd, maar de man zelf weet bij god niet wanneer. Merhottein zou als voorzitter van GroenLinks Haarlem tegen de Zuidtangent zijn gekant (een bestuursvoorzitter zit niet in de politiek, Elsenaar). Elsenaar wist dat niet, maar heeft dat van 'mensen die zich dat herinneren' (Facebook). Fijne bron, klakkeloos geloven! Ik moet ineens denken aan de gang van zaken rond Lucia de B. Het volkstribunaal heeft gesproken!
   "Stemmingmakerij is iets waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. Het is een actie veelal uit onmacht, domheid en doordrammerij," schrijft Merhottein ergens in een blog. Elsenaar vindt dat hij daarmee tegenstanders wegzet als domme doordrammers. Dat Merhottein alleen doelt op de stemmingmakers, dat ontgaat Elsenaar. Wij begrijpen heel goed, dat voor ieder argument wat te zeggen is en ook vinden wij onze tegenstanders niet dom, zolang zij de realiteit maar in het oog houden. Dat is hetgeen wat deze stemmingmakers niet doen. Een HOV-project dat in 2008 door de raad is aangenomen, kan je niet in 2013, na vijf jaar investeringen, terugdraaien. Zo simpel is het. Dat gaat de gemeente miljoenen kosten. En daarbij: 1800 handtekeningen tegen (van de 67.000 inwoners) is daarvoor ook geen goed argument. Dat een aantal politieke partijen of raadsleden willen, dat het hele HOV-project nog eens wordt herbezien of zelfs wordt stopgezet, is naar onze mening dan ook verkiezingsretoriek. Het is gewoon niet mogelijk, niet betaalbaar, niet reëel. Je kunt op deze mensen stemmen, maar je komt bedrogen uit, zo simpel is het. Maar als u toch de proef op de som wilt nemen, dan moet u ook niet klagen, als de partijen niet doen wat ze toezegden. Zelfs al komt er een college van tegenstanders, dan denk ik niet dat de raad bereid is om een bedrag van bijvoorbeeld 15 miljoen neer te tellen voor schadeclaims, voor niets dus. Hoezo schadeclaims? Nou, bijvoorbeeld die Kromhoutstraat, die is al aangepast en dat zal de gemeente dan zelf moeten vergoeden. Dat de infrastructuur van de gemeente op veel plaatsen meteen wordt aangepakt, zaken waar de gemeente zelf nu absoluut het geld niet voor heeft, wordt door de tegenstanders verzwegen.
   Elsenaar gaat op meer punten volledig de mist in. Het plan 'Hofgeestlijn', dat GroenLinks indiende, gaat niet over een bus, maar over lightrail, volgt een volkomen ander traject dan het HOV en sluit daar zelfs prima op aan. Het ons zo begeerde OV-netwerk! Het traject dat Elsenaar voorstelt, namelijk langs het kanaal, is niet mogelijk. Waarom niet? Gewoon niet rendabel, omdat er geen woonkernen worden aangedaan. Vandaar dat de Hofgeestlijn een andere route volgt (o.a. langs Velserbroek).
   Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Dat bedoelt Merhottein met stemmingmakerij: de boel beduvelen. Dat is dom, want uiteindelijk wordt je op het niet nakomen van je beloftes afgerekend. GroenLinks kijkt wel tig keer uit, om zich zo in de verkiezingen te storten.
   Inmiddels ben ik een uurtje verder, maar nog steeds begrijp ik Elsenaar niet, waar hij over mijn actie 'Stilstaan' schrijft. Ik ben tegen de lukrake bezuinigingen van dit kabinet. Ik vind dat dit kabinet de economie om zeep helpt. Ik vind ook, dat als je rijkstaken overhevelt naar de gemeenten, je dezelfde pot geld mee moet geven. Dat doet dit kabinet niet, met gevolg dat Wim Westerman de grootste problemen heeft om de boel op orde te houden en/of te brengen. Waar moet hij het geld voor de thuiszorg bijvoorbeeld vandaan halen? De afbraak van de sociale voorzieningen wordt dus door het kabinet veroorzaakt, niet door onze wethouder, die met minder middelen maar moet zien hoe het hem lukt.
   Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Iedere volgende wethouder, of hij nu een SPer of een VVDer is, zal voor dezelfde problematiek komen te staan. Het voordeel van landelijke partijen is wel, dat ze een vertegenwoordiging in Den Haag hebben. Lokale partijen kunnen daar niets. Die moet lijdzaam afwachten, wat er op de gemeenten afkomt.

Conclusie 6 september, blog Reina de Haan: V. Elsenaar begrijpt heel weinig, weet heel weinig, gelooft wat hij geloven wil, heeft een diepe hekel aan GroenLinks en schopt daarom blind om zich heen. Dat is een beetje dom, toch?

Heropvoeden voor een succesvol leven

Rene Diekstra vraagt zich in het IJC van vanochtend af, wanneer iemand zijn leven kan beschouwen als een succes. Hij vertelt over een Amerikaans stel, dat voortdurend de hele wereld afreist. De vrouw komt tijdens een gesprek tot de conclusie dat dat erg leuk is, maar vindt het ook egocentrisch. "Dus dat is de zin van ons leven...dat we zoveel mogelijk genieten?" vraagt ze haar man. "Als ik over tien jaar dood ga, kunnen ze op mijn graf zetten 'Ze ging wel tien keer de wereld rond'." De slotconclusie van het gesprek, diep in de nacht, is dat een leven succesvol voelt als je durft te doen waar je altijd van droomt.
   Onze maatschappij kent die dromers in allerlei vormen. De zondagsschilder, die hard werkt maar nooit beroemd zal worden bijvoorbeeld. Of de schrijver, die blijft leuren met een manuscript en de handelaar, die denkt van elke 'partij' rijk te worden, maar altijd met de boel blijft zitten. Dromen doen we allemaal, maar of Diekstra gelijk heeft, dat het uitvoeren van een droom tot een succes gevoel leidt, dat betwijfel ik. Ik wilde saxofoon spelen, ik schrijf en ik schilder, ik voer mijn dromen uit, maar in de marge van de matigheid voel ik me echt niet succesvol.
   Natuurlijk zijn er mensen, die er alles voor over hebben om succesvol te worden. Hun succes is in eerste instantie rijkdom, want met geld kom je een stuk verder in het leven. Ik dacht vroeger, dat vooral een goede opleiding en de daarmee samenhangende goed baan hiervoor de voorwaarden waren en daarnaast kon je natuurlijk een bank beroven. Tegenwoordig weet ik beter. Om werkelijk succesvol in je leven te zijn (lees: rijk te zijn), moet je ofwel oliedom zijn en als voetballer over een veld hollen of als acteur voortdurend meedoen aan stompzinnige spelletjes op de tv. De enige andere overgebleven optie is toch criminaliteit.

   De tegenwoordige bankrover zit achter zijn bureau en 'Bank' kan van alles inhouden: de overheid, banken, instellingen, stichtingen, noem maar op. Het maakt niet uit, als er maar geld in omloop is. Waar dat geld voor bedoeld is, maakt ook niet uit: de zorg, het onderwijs, de man op de werkvloer, de spaarder, een goed doel...met een beetje inventiviteit kan iedere transactie onder die noemers worden geschaard en kraait er geen haan naar de besteding. Ach jawel, maar dan pas als een klokkenluider of de pers zich ernstig afvragen, of die besteding wel voldoet aan het doel waarvoor het werd ontvangen.
   Amarantis is zo'n voorbeeld. Bestuurders en adviseurs doen of deden aan zelfverrijking. Het is niet de eerste keer, dat zo'n bericht ons bereikt en het zal ook niet de laatste keer zijn. Er zijn namelijk tal van mensen op de wereld, die met veel handigheid weten hoe zij zich kunnen verrijken met geld, dat niet voor hen is bestemd. Het is heel simpel: bazen en bestuurders maken de dienst uit en doen dus dat, wat voor henzelf het gunstigste is. Als de bom barst, dan hebben zij hun schaapjes al op het droge en de instelling of het bedrijf waarvoor zij werken gaat failliet of moet met noodhulp trachten te overleven. En het leven gaat gewoon verder.
   Er zijn twee soorten mensen met verschillende maatstaven. De ene soort meet zijn succes af aan de hoeveelheid geld die hij heeft vergaard en het leven, dat hij daardoor kan leiden. Bij die soort horen domme mensen met geld, zoals voetballers en hun vrouwen, maar ook de directeuren en bestuurders, die graaiend rijk worden. Hun huis, auto, kleding en levensstijl moet ons laten zien, hoe goed ze het gedaan hebben. Zij steken ogen uit en zijn daardoor het lichtend voorbeeld voor succes. Persoonlijk succes, rijkdom, dat wat iedereen zo graag wil.

Heropvoedingsklas 4a, 2013

   De andere soort meet zijn succes af aan wat hij voor zijn medemens betekent, ongeacht de grootte van zijn beurs en zonder oog voor aanzien. Hij blijft dicht bij zichzelf en je zal hem ongemerkt voorbij lopen, als je niet weet wat hij allemaal doet. Zonder kapsones, zou een Amsterdammer zeggen.
   Oskar Schindler was een succesvolle industrieel, die zich met hauptsturmführer Amon Göth stortte in de gevaarlijke actie om joden onder andere te redden van transport naar vernietigingskampen. Met gevaar voor eigen leven, maar dat is tegenwoordig niet meer nodig. Een sociaal mens hoeft zijn leven niet meer in de waagschaal te stellen om goed te doen en al helemaal niet, om eerlijk te zijn. Het enige wat hij moet, is niet alleen aan zichzelf denken. Maar mensen zijn verdomd egocentrisch, dat zie ik telkens weer. Dat varieert van 'not in my backyard' tot schandalige hebzucht en pure diefstal.
   Vreemd genoeg blijft de gemiddelde Nederlander zich doodstaren op rijkdom en tracht met de aanschaf van merkartikelen of goedkope neppers zichzelf een status aan te meten, die zij niet hebben, noch bij hen past. Met een Prada tas winkelen in de Lange Nieuw in IJmuiden is een lachertje, of die nou echt is of nep, maar dat dringt niet door.

   Pronken met bezit hoort bij leeghoofden, zoals de pauw pronkt met zijn veren. En nee, die leeghoofden zitten absoluut niet allemaal aan de onderkant van de samenleving, ze zijn rijkelijk vertegenwoordigd in de top. Dure huizen, dure reizen, dure auto's, kunstverzamelingen. Sommige graaiers gaan voor een museum (Scheringa. Hij zat afgelopen vrijdag trouwens gratis te eten bij Telstar. Zou het niet goed gaan?).

   Maar ik dwaal af. De Nederlander is naar mijn mening aan opvoeding toe. We hebben sinds de oorlog allemaal redelijk wat onderwijs genoten en zijn daarmee redelijk in staat om onszelf te verzorgen. Dat heeft geresulteerd in een volkje, dat alleen nog uit is op eigen welstand en dat door de ontzuiling en het verdwijnen van respect en inlevingsvermogen nog enkel is gericht op zichzelf, de uitzondering daargelaten. Maar weinigen lijken nog te weten, hoe fijn het is om te geven of om goed te doen.
   Als ik een oordeel moet geven over het succes van mijn leven tot nu toe, dan kom ik niet uit bij de vraag, of ik mijn dromen heb waargemaakt. De grootste droom die ik had, was een liefdevol leven en daarin had ik niet als enige de zeggenschap. Die liefde krijg ik van mijn kinderen, van mijn man en van vrienden en ik wil geen oordeel vellen over het feit, of ik die liefde waard ben. Dat mogen zij doen. Ik kan slechts oordelen over mijn houding naar mensen toe in tijden dat het ze niet goed gaat. Dan help ik als het kan graag, financieel of anders. Ik hoop altijd nog eens de staatsloterij te winnen, omdat het me zo leuk zou lijken om veel geld weg te geven aan mensen die moeilijk zitten. Omdat ik niet zou weten, waarom ik daar alleen van zou moeten genieten. Als ik redelijk kan wonen, eten en een keer per jaar een vakantie heb, is het prima.

   Met de politiek kwam er een ander aspect naar boven. Ik heb het gevoel iets zinnigs (waarover natuurlijk gediscussieerd kan worden) te doen voor de maatschappij. Vroeger, toen ik werkte voor Plan, voelde het goed om bezig te zijn met een goed doel, met ontwikkelingssamenwerking. Nu probeer ik de kiezers op GroenLinks zo goed mogelijk te vertegenwoordigen in de raad. Maar ook hier geldt, dat ik het oordeel van die kiezers daarover zal zien in maart 2014.
   Ik kan maar tot een conclusie komen als het gaat om een succesvol leven: Wat is je bijdrage geweest aan de maatschappij?
 

De kiezer maakt wel uit wie deskundig is?

Bij gebrek aan een krant op tweede pinksterdag kom ik nog eens aan ander leeswerk toe. Natuurlijk de Groene (nr.20), waarin Henk Hofland vraagt om een toelatingsexamen voor politici, en met mijn nog vrij verse iPad de site van NU.nl, waarop Tofik Dibi zich uitlaat over een nieuwe progressieve partij (met PvdA en D66). Hofland is positief over Dibi: "En bovendien, de vaderlandse geschiedenis leert dat ook een ruime ervaring in de politiek Den Haag geen garantie biedt tegen het begaan van geweldige blunders." Ja, dat is een feit. Als voorbeeld noemt hij de Kunduz-missie. Alweer met hem eens. Maar minder lekker vind ik het feit, dat Dibi zich daar nu van distantieert, terwijl hij net zoveel GroenLinks was en is als Sap. Zo hard gesteld, zou hij het voorbeeld van Ab Klink hebben moeten volgen en zich hebben moeten afkeren van zijn partij. Niet nu aankomen met Kunduz, omdat dat veel GroenLinksers zwaar op de maag ligt en stemmen trekt.
     De hoop van Dibi op een nieuwe progressieve partij deel ik niet. Ik heb in de verste verte geen PvdA gevoel en heb dat ook nooit gehad. En ook D66 staat redelijk van me af. Samenwerken oké, maar geen fusie? Nee, a.u.b..

     Het interessantste leeswerk van deze ochtend was toch wel de eindeloze reeks reacties op het artikel over Dibi op NU.nl. Heb je zin in een flinke shock? Lees reacties op NU.nl! Oké, voor een niet politicus kan het slechts lachwekkend zijn, maar als je zelf in de politiek zit, dan rijzen de haren je te berge. Behalve een flinke dosis scheldwoorden en naamsverbasteringen als 'Sapperdeflap' (weet je nog, mevr. de Kip niveau), komt er (op een enkele reactie na) geen zinnig woord uit. Kijk op politiek 0,0. Wat zijn dat voor mensen, die hun reactie op die site kwijt moeten? Gemiddelde kiezers? Kan ik me niet voorstellen. Gefrustreerde kiezers? Misschien. Gewoon mensen die altijd en overal gal spuien? Zou kunnen.   Ik dacht nog even 'leuk, je kan reageren', maar na het lezen van de helft van die reacties wilde ik mij niet tot dat niveau verlagen. Kreeg het gevoel van 'Als je hier iets neerzet, dan sluit je je aan bij een hele verkeerde partij'. Dat klopt misschien ook wel. Heel veel teksten zijn erg populistisch en doen verdacht veel denken aan PVV uitlatingen.
     Conclusie? Het populisme schreeuwt overal maar door, ongenuanceerd, scheldend en vloekend over alles wat niet goed is. Helaas zijn de PvdA en de SP daar nu ook mee bezig. Zware kritiek op het Lente-akkoord, maar nergens zie ik de maatregelen, die deze twee partijen hadden willen nemen om het begrotingstekort binnen te perken te houden. Vandaar dan ook nu maar een oproep aan PvdA en SP: "Jongens, kom eens met jullie bezuinigingspakket!" Want ik vraag me toch zwaar af, wie in die pakketten had moeten bloeden? Zelfs als de doelstelling op 3,2 of 3,4% was gestrand, ook dan zouden die maatregelen voor Nederland ingrijpend zijn geweest, dus vooruit met de geit. Laat me drie keer raden: dit blijft ook een ongeboren geit.

Vuile politiek van Dibi

De kandidaatstelling van Tofik Dibi is bijzonder kwalijk. Niet omdat iemand binnen GroenLinks tegen een democratische gang van zaken is, maar omdat er geen enkele aanleiding was om juist nu voor een andere partijleider te kiezen. Daarbij is de wijze waarop ook verre van smakelijk. Vanuit het niets kondigt Dibi ineens zijn kandidatuur aan en gaat op campagne, nog voor het tot welke GroenLinkser dan ook is doorgedrongen, dat de positie van Jolande onder vuur ligt.

     Dibi diende hiermee in zijn eentje 'een motie van wantrouwen' in over het functioneren van Sap, want ik heb toch niemand anders gehoord die van mening was, dat er maar weer eens naar een nieuwe partijleider moest worden omgekeken. Hij heeft eigenhandig een procedure afgedwongen, die verre van democratisch is. Sterker nog: dit heet vuil spel. Via de media liet hij weten, dat hij de strijd met Sap aangaat en als de partij in stomme verbazing nog bezig is te kijken, of dit allemaal kan, of dat nu de bedoeling is, of hij wel het kaliber heeft, verwijt hij het bestuur via de media alweer, dat het niet democratisch bezig is.
    Het kan zijn dat Dibi al in een eerder stadium zijn promotiewensen kenbaar heeft gemaakt, maar dan had hij op fatsoenlijke wijze voor de steun van een fractiemeerderheid moeten zorgen. Die is er niet. En als die er niet is, dan heet dat pech, maar dan zit niemand op je te wachten. Kennelijk kon Dibi dat niet verkroppen en ging dus eigenhandig via de media aan de slag.

    Dat Jolande Sap ervoor kiest om de strijd aan te gaan, kan ik me goed voorstellen. Het is de enige juiste manier om 'de motie van wantrouwen' te ontkrachten en niet de naam te krijgen ondemocratisch te zijn, want owee, dan valt heel Nederland over haar heen, ook al ligt die smet bij haar opponent. Ze kan dus nog alleen de uitdaging aangaan, want knalhard zeggen, dat Dibi een vuile verrader is (wat het merendeel van de GroenLinksers zal vinden), dat mag ze niet (maar ik lekker wel).

     Binnen GroenLinks kennen wij kandidatencommissies, die beoordelen of de beoogde kandidaten voor een post over de juiste kwaliteiten beschikken. Dat is wel nodig, want met een leuk gezicht ben je nog geen goed politicus en een goed politicus is niet zomaar een goed leider. Het getuigt van veel arrogantie dat Dibi zichzelf kwaliteiten toedicht, terwijl een kandidatencommissie van mening is dat hij deze niet bezit. Dat gaat behoorlijk richting narcisme.
     Ik hoop oprecht dat het ellenbogenwerk van Dibi wordt afgestraft met zijn eigen politieke zelfmoord. Niet omdat ik hem een slecht politicus vind (in tegendeel), maar omdat het spel dat hij nu speelt zo vals in elkaar zit, dat mijn vertrouwen in hem volledig is verdwenen. Daarbij heeft hij onder de noemer BAM nog geen enkele inhoudelijke zin uit zijn mond laten komen.

     Het is jammer dat onze partijvoorzitter Heleen Weening gisteravond bij Knevel en v.d. Brink keer op keer hetzelfde antwoord herhaalde, namelijk 'het was een correcte procedure'. Heleen had het beter over de procedure van Tofik Dibi zelf kunnen hebben: 'Het was een onjuiste procedure, die niets met democratie van doen heeft.'

Femke < Jolande > Tofik

Het was geen gelukkige zet van Femke Halsema om bij haar aftreden Jolande Sap naar voren te schuiven als nieuwe leider van GroenLinks. Het paste niet in de democratische aard van de partij, al zijn er argumenten te over voor te vinden. Binnen een fractie weet iedereen optimaal van ieders kwaliteiten en het ligt voor de hand een partijleider te kiezen die bij iedereen goed ligt. Maar wat speelt in een fractie is vaak iets anders dan wat speelt bij de leden van een partij. Zij willen een charismatische leider die tot de verbeelding spreekt, die zichtbaar is. Jolande Sap was dat, tot het Lente-akkoord, allerminst. Een leuke vrouw met een zacht geluid, zou ik zeggen. Niets mis mee, maar misschien vergelijkbaar met Job Cohen, de lieveling van heel veel Nederlanders, maar als leider van de PvdA veel te beschaafd. Dat is Jolande ook: kundig maar super beschaafd.

     Gelukkig heeft zij met het Lente-akkoord haar sterke kant kunnen tonen, waardoor zij de spotlights op zich richtte. Dat is de manier waarop een politicus groter groeit: door acties. Die acties liggen niet voor het oprapen, maar dienen zich in de loop der tijd aan. Een goed politicus pakt die op, maakt van de gelegenheid gebruik en ziet zijn ster ineens rijzen.
     Er zijn ook politici, die niet kunnen wachten tot hun ster rijst, zoals Wilders en Samsom. Zij hebben zichzelf bestempeld als dé leiders bij uitstek. Zij zullen wel eens even...en dan moet nog maar blijken, wat er van al hun beloften waar wordt gemaakt. Geen greintje bescheidenheid, maar dat hoort bij onze huidige samenleving. Tegenwoordig mag je als mens zelf zeggen, dat je goed bent. Vroeger was dat een arrogante doodzonde.

     Tofik Dibi behoort ook tot deze laatste groep uitverkorenen. Hij is ervan overtuigt, dat hij...BAM...wel eens even GroenLinks driedubbel op de kaart kan zetten. Enerzijds kan ik het me wel voorstellen. Het is frustrerend als je het goede gedachtegoed van een partij niet bij de massa kan deponeren en dat dat een verkeerdeling als Wilders wel lukt. Je krijgt de neiging in voetsporen te treden, dát te doen, wat ook die populist doet: schreeuwen, bammen, populistische lege frasen de wereld ingooien, om maar vooral gezien te worden. Maar of dat nou de aard van GroenLinks moet zijn, dat betwijfel ik ten zeerste. Verloochen jezelf niet.
     Jolande Sap is inmiddels groter geworden dan Femke Halsema, want het is haar, met D66 en de CU, gelukt te laten zien, dat de Nederlandse bevolking bestaat uit een samenraapsel van verschillend gestemden: conservatief, liberaal, progressief, of zo u wilt: rechts, midden, links, gelovig, atheïstisch...noem maar op. Het Lente-akkoord is het resultaat van een uniek samenwerkingsverband, dat nationaal genoemd mag worden. Nee, we zijn er niet blij mee, want we gaan het voelen, maar dat zou ook het geval zijn met iedere ander bezuinigingspakket.
     GroenLinks heeft dus vooral op dit moment geen nieuwe leider nodig. Zeker niet een, die wil gaan bammen, want onze huidige leider heeft zonder enig gebam gezorgd voor het aanzien, dat GroenLinks waardig is. Zij heeft laten zien wat samenwerking is, zij heeft respect afgedwongen en dat allemaal zonder ook maar één schreeuw of bam, maar met dat wat haar kenmerkt: vakkundigheid.

Sap: Oppositief

Dit woord is net zo toevallig ontstaan als de gelegenheidscoalitie. Afbreken van woorden aan het eind van een regel wil in kranten nogal eens tot vreemde zaken leiden, in dit geval oppositief-racties. Dank dus aan het slechte controlemechanisme van de tekstverwerker en niet aan mijn fantasievol brein.

     Oppositief waren de afgelopen dagen zeker. Ik had het in mijn vorige blog niet bij het rechte eind: een aantal ego's in de politiek was kennelijk niet te groot om tot een bezuinigingsakkoord te komen. Het maakt me trots, dat GroenLinks daarbij hoorde. Yolande Sap heeft ballen getoond!
     Na haar Kunduz keuze had ik nog weinig vertrouwen in onze leidster, niet alleen omdat ik die keuze niet kon waarderen, maar ook omdat zij daarna redelijk in het niets verdween en zij de media niet haalde. Maar deze week heeft zij dat helemaal goed gemaakt. Sap laat dus van zich horen als zij constructief een bijdrage kan leveren, dat is nu wel duidelijk.

     Misschien lijken we wel meer op elkaar dan ik dacht. GroenLinks Velsen heeft een bloedhekel aan stemverklaringen en ander gepraat, dat alleen voor de camera's wordt gebezigd, om hopelijk nog maar even in beeld te komen. Al dat geleuter houdt een vergadering op en heeft geen enkele toegevoegde waarde. Dan weet u nu, waarom wij vaak ons kop houden. Onze mening blijkt wel uit ons stemgedrag en goede discussies zijn helaas schaars. Meestal moet je enkele keren hetzelfde herhalen, omdat er niet wordt geluisterd naar de inhoud van je woorden. Zo vroeg ik laatst in het debat over burgerparticipatie aan een raadslid, waarom de wijkplatforms eerder moesten worden geïnformeerd dan andere burgers. De wijkplatforms hebben geen officiële status (worden door de wijk niet gekozen) en zijn dus gewoon burgers, net als alle andere burgers, actiegroepen en opgerichte verbonden. De wijkplatforms zijn ontzettend belangrijk en doen heel goed werk, was het antwoord. Dat wilde ik niet ontkennen, maar ik vroeg wat het verschil is tussen de rechten van de ene burger en die van de andere. Toen kreeg ik het verwijt, dat GroenLinks ineens tegen de wijkplatforms was. Het is maar hoe je woorden interpreteert. Moet ik dan nog antwoorden, dat het andere raadslid de overige burgers discrimineert? 'K denk ut nie!

Die zit!

     Maar Jolande Sap heeft haar mond dus opengedaan, toen zij iets groots kon neerzetten. En ze zette het, samen met D66 en de CU neer. Daar ben ik geweldig trots op. Vanaf nu is zij groot, volgroeid, heeft zij haar waarde bewezen en heeft zij een ruimdenkende instelling getoond. Maar niet alleen dat. Zij heeft laten zien dat zij er niet alleen is voor de GroenLinks kiezer, maar ook voor de andere Nederlanders. Rechts, midden en links worden in dit bezuinigingspakket bediend, en zo hoort het ook. Compromissen: iedereen moet geven en nemen.

Boele Beu (2)

Wat wilt u lezen in de krant? Ik weet het niet. Ik weet alleen wat ik zelf wil lezen in de krant: dat wat er gebeurd is en dan zo waarheidsgetrouw mogelijk. Nee, het is niet waar wat ik zeg. Ik weet dat een heleboel mensen in mijn omgeving dat ook willen. En daarom maak ik me druk om mijn krant, de IJmuider.

        In mijn krant vermeldde Bart Boele vanmorgen, dat Marc Hillebrink GroenLinks ziet als een gepasseerd station. Mooi. Maar ziet GroenLinks Hillebrink ook als een gepasseerd station? Hoe zit dat nou met die ruim 1000 GroenLinksers, die ooit op deze lijsttrekker van GL stemden? Als verslaggever zou ik daar toch heel benieuwd naar zijn, veel meer dan naar het feit, dat Hillebrink zijn keuze met mooie woorden weet te omkleden. We hadden niet anders verwacht.

        In de column van Boele worden een paar uitkeringsoplichters genoemd. Dat naar aanleiding van de motie van Beryl Dreijer om een meldpunt voor uitkeringsfraude op de website van Velsen te zetten, waar men anoniem kan klikken over zo'n oplichter. Want, vindt Boele, dat is een prima manier om die oplichters te ontmaskeren. Het merendeel van de raad is tegen een anoniem meldpunt en al die fracties hebben duidelijk aangegeven waarom: praktijken, die je niet wilt in een fatsoenlijke samenleving. Het onfatsoen van de één, hoeft geen reden te zijn om dit met onfatsoen te vergelden. Dat Boeles diepe liefde voor (de politiek van of de persoon?) Beryl geen grenzen kent, was een ieder al duidelijk, want zij is ongeveer de enige van de raad, die nog positief in de IJmuider wordt genoemd. Maar mensen, de raad bestaat niet enkel en alleen uit Beryl Dreijer, dat wist u toch? De mening van 32 anderen heeft hij niet gehoord, want hij schrijft: "Waarom ze tegen zijn? Ik weet het niet." Ik weet het wel, want ik zat erbij en luisterde.

        Maar waarom zou je als verslaggever, journalist, columnist of nar (ik weet echt niet meer wat Boele nou precies is) het hele verhaal vertellen, als dat je in de liefde niet uitkomt? Dan hou je wijselijk de dop op de pen. Goed, onderwerp uitkeringsfraude stond in zijn column en dus zou ik het leuk moeten vinden, of dan misschien spitsvondig. Ik kom helaas weer niet verder dan 'bedrog'. Als 'Een Boele' (om maar af te zijn van een goede benaming voor zijn functie) heb je de plicht, om de lezer te informeren over wat er gaande is, in dit geval in de raad van Velsen die u allen, burgers van Velsen, vertegenwoordigt. Laat u niet in de luren leggen door deze 'Een Boele', want de andere partijen hadden wel degelijk woorden bij hun mening. Meningen verschillen, maar om slechts 3% daarvan als belanghebbend in een krant weer te geven is toch wel erg brutaal.
        Mijn vorige 'Boele Beu' werd gelezen door 346 mensen, maar alleen negen Boele aanhangers reageerden. Boos natuurlijk. Boele had vrijheid van  meningsuiting, zo vertelden zij. Dat heeft in Nederland iedereen, dacht ik. Maar volgens de Boele aanhangers is dat niet zo. Mevrouw de Kip moest haar kukelende snavel houden. Trouwens, ik begreep er ook nog eens niets van. Nee, inderdaad, ik begrijp er niets van. Waarvan? Dat een krant zich tot dit niveau van verslaggeving verlaagd.

PS: het klikje 'mee eens' is anoniem hoor!

Elitair Links

Ik ontving gisteren de nieuwsbrief van 'Bureau de Helling', het wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Daarin interessante kost: Dick Pels en Anna van Dijk over vrijzinnig paternalisme en een nog interessantere reactie van Rutger Claassen daarop. Je leest, je denkt, je vindt, je bent het ermee eens of je hebt kritiek. Zo lees ik ook de Groene Amsterdammer. Kritisch.

        Veel artikelen boeien, geven enorm veel extra informatie, bekijken de zaken vanuit een ander perspectief en ja, vaak ook zijn het voor mij inkoppers. Dan wist ik het al, of ik vond al dat het zó was. Dan bevestigt zo'n verhaal mijn gedachtegoed, al had ik het zelf niet zo op papier kunnen zetten.
        Triest aan dit alles vind ik, dat de informatie altijd terecht komt bij mensen zoals ik. Want alleen mensen zoals ik hebben een abonnement op de 'Groene' en alleen mensen zoals ik lezen de nieuwsbrief van 'de Helling' (voornamelijk leden van GroenLinks of gericht geïnteresseerden). Men schrijft dus voor een bepaalde doelgroep en gezien het taalgebruik het merendeel voor een elite, die al op een bepaald niveau denkt, zich een mening over het betreffende onderwerp heeft gevormd of op zoek is naar een de discussie. Een elitaire discussie over nuances.
        Waar een PVV door populisme groot is geworden, ontbreekt het o.a. GroenLinks naar mijn mening aan 'gewone taal'. Politiek is voor iedere burger en niet slechts voor een elite (waartoe ikzelf - gemeten aan het taalgebruik van Pels - niet denk te behoren). Het is mij een doorn in het oog dat de denkers, de schrijvers, de journalisten, de politici niet in staat zijn een vorm van Nederlands te hanteren, die hun zienswijzen dáár brengt, waar die juist zoveel zou kunnen uitmaken. Je kan je dan afvragen waarom die artikelen worden geschreven. Voor de meerdere eer en glorie van de schrijver, die zijn kunst tentoon stelt, of is het om zijn eigen elite te imponeren? Waarom tracht geen van deze schrijvers nou juist die groep te bereiken, voor wie hun mening en hun inzicht nieuw zou kunnen zijn? Je zet bij wijze van spreken geen hoogleraar voor groep 3 van de basisschool.

Emile Roemer

        Het succes van de SP sinds Emile Roemer de scepter zwaait heeft naar mijn mening alles te maken met de taal die hij hanteert. Hij weet zijn boodschap te brengen, in basic Nederlands, zonder frutsels, zonder hoogdravendheid. We zien een man, die als een knuffel op onze bank kan zitten en weet waarover hij praat. Of het jouw gedachtegoed ook is, dat doet even niet ter zake. De man heeft zichzelf tot vriend van het volk gemaakt, omdat hij geen enkele elitaire drang uitstraalt. Ik ken niemand die een hekel aan hem heeft, ook al hangen zij zijn politieke gedachte niet aan.
        Elitair gedrag leidt tot afkeer, tot het gevoel dat iemand er niet bij hoort. In de literaire schrijfwereld is dat al eerder doorgedrongen. Het is niet meer nodig om allerlei taalkundige hoogstandjes uit te halen en vooral niet om veel moeilijke woorden te gebruiken: dat alles is al door onze voorgangers uit gepierd en ze zijn niet meer te evenaren. In onze tijd gaat het veel meer om de inhoud.

Dick Pels

Tofik Dibi

       Die inhoud, in mijn geval de politiek van GroenLinks, zou in heldere, leesbare en verstaanbare taal de ether in moeten. Tofik Dibi doet daarvoor zijn uiterste best. Dick Pels doet er echter alle moeite voor om vooral niet begrepen te worden. Dat is heel jammer, want in de meeste gevallen ben ik het roerend met hem eens. GroenLinks kan leren van de SP, leren van de PVV, maar dan wel met de goede boodschap en het nodige fatsoen.
        Nu ik toch over dit onderwerp schrijf: wel eens naar een toespraak van onze koningin geluisterd? Wel eens bedacht voor welke doelgroep haar woorden zijn geschreven? Naar mijn mening absoluut niet voor het 'ganse volk', dat zij toespreekt.