Elitair Links

Ik ontving gisteren de nieuwsbrief van 'Bureau de Helling', het wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Daarin interessante kost: Dick Pels en Anna van Dijk over vrijzinnig paternalisme en een nog interessantere reactie van Rutger Claassen daarop. Je leest, je denkt, je vindt, je bent het ermee eens of je hebt kritiek. Zo lees ik ook de Groene Amsterdammer. Kritisch.

        Veel artikelen boeien, geven enorm veel extra informatie, bekijken de zaken vanuit een ander perspectief en ja, vaak ook zijn het voor mij inkoppers. Dan wist ik het al, of ik vond al dat het zó was. Dan bevestigt zo'n verhaal mijn gedachtegoed, al had ik het zelf niet zo op papier kunnen zetten.
        Triest aan dit alles vind ik, dat de informatie altijd terecht komt bij mensen zoals ik. Want alleen mensen zoals ik hebben een abonnement op de 'Groene' en alleen mensen zoals ik lezen de nieuwsbrief van 'de Helling' (voornamelijk leden van GroenLinks of gericht geïnteresseerden). Men schrijft dus voor een bepaalde doelgroep en gezien het taalgebruik het merendeel voor een elite, die al op een bepaald niveau denkt, zich een mening over het betreffende onderwerp heeft gevormd of op zoek is naar een de discussie. Een elitaire discussie over nuances.
        Waar een PVV door populisme groot is geworden, ontbreekt het o.a. GroenLinks naar mijn mening aan 'gewone taal'. Politiek is voor iedere burger en niet slechts voor een elite (waartoe ikzelf - gemeten aan het taalgebruik van Pels - niet denk te behoren). Het is mij een doorn in het oog dat de denkers, de schrijvers, de journalisten, de politici niet in staat zijn een vorm van Nederlands te hanteren, die hun zienswijzen dáár brengt, waar die juist zoveel zou kunnen uitmaken. Je kan je dan afvragen waarom die artikelen worden geschreven. Voor de meerdere eer en glorie van de schrijver, die zijn kunst tentoon stelt, of is het om zijn eigen elite te imponeren? Waarom tracht geen van deze schrijvers nou juist die groep te bereiken, voor wie hun mening en hun inzicht nieuw zou kunnen zijn? Je zet bij wijze van spreken geen hoogleraar voor groep 3 van de basisschool.

Emile Roemer

        Het succes van de SP sinds Emile Roemer de scepter zwaait heeft naar mijn mening alles te maken met de taal die hij hanteert. Hij weet zijn boodschap te brengen, in basic Nederlands, zonder frutsels, zonder hoogdravendheid. We zien een man, die als een knuffel op onze bank kan zitten en weet waarover hij praat. Of het jouw gedachtegoed ook is, dat doet even niet ter zake. De man heeft zichzelf tot vriend van het volk gemaakt, omdat hij geen enkele elitaire drang uitstraalt. Ik ken niemand die een hekel aan hem heeft, ook al hangen zij zijn politieke gedachte niet aan.
        Elitair gedrag leidt tot afkeer, tot het gevoel dat iemand er niet bij hoort. In de literaire schrijfwereld is dat al eerder doorgedrongen. Het is niet meer nodig om allerlei taalkundige hoogstandjes uit te halen en vooral niet om veel moeilijke woorden te gebruiken: dat alles is al door onze voorgangers uit gepierd en ze zijn niet meer te evenaren. In onze tijd gaat het veel meer om de inhoud.

Dick Pels

Tofik Dibi

       Die inhoud, in mijn geval de politiek van GroenLinks, zou in heldere, leesbare en verstaanbare taal de ether in moeten. Tofik Dibi doet daarvoor zijn uiterste best. Dick Pels doet er echter alle moeite voor om vooral niet begrepen te worden. Dat is heel jammer, want in de meeste gevallen ben ik het roerend met hem eens. GroenLinks kan leren van de SP, leren van de PVV, maar dan wel met de goede boodschap en het nodige fatsoen.
        Nu ik toch over dit onderwerp schrijf: wel eens naar een toespraak van onze koningin geluisterd? Wel eens bedacht voor welke doelgroep haar woorden zijn geschreven? Naar mijn mening absoluut niet voor het 'ganse volk', dat zij toespreekt.