Reality Soap

Mijn huis verandert in een puinhoop: de schone was ligt onopgevouwen op het logeerbed, hondenharen overal, roet van de kachel wurmt zich dieper in het grove stuuk van de muren, het zand knarst onder mijn sloffen, de vaat schrookt, houtsplinters en snippers liggen wijd verspreid om de haard te wachten op een stoffer en blik.
   Dat komt: ik heb een nieuwe serie ontdekt. Een reality soap, met dagelijks meerdere afleveringen en ik kan me niet losrukken van de uitzendingen, de commentaren, de achtergrondverhalen, de columns en opiniestukken. Ik lees ze in iedere taal die ik enigszins machtig ben. Nog nooit heb ik me zo laten gaan, ben ik zo opgegaan in een continuing story als deze.
   Dat komt: de realiteit is zoveel fascinerender dan fictie. Daarmee bedoel ik niet de realiteit van gecreëerde en geënsceneerde series, waarin mensen in één huis of op een onbewoond eiland worden gedropt, maar echte realiteit, die van alle dag: een camera die midden in het leven staat, de berichtgeving over werkelijke gebeurtenissen en de quotes van echte uitspraken.
   Op de Schrijversvakschool in Amsterdam, les proza, reageerde een vrouw van net twintig op een verhaal van een vrouw van begin veertig: "Ik vind het een bijzonder onwerkelijk verhaal," zei ze, "dergelijke dingen gebeuren in het echt helemaal niet!" De schrijfster begon te lachen en adviseerde haar om over een jaar of twintig nog eens terug te komen op dit onderwerp. Ik had op mijn twintigste ook al redelijk wat meegemaakt in deze wereld en had op die leeftijd nooit een dergelijk commentaar gegeven, maar sommige levens zijn nou eenmaal veel beschermder dan andere.
   Inmiddels ga ik naar de zestig en dacht ik alle fratsen en grollen van de mensheid te kennen in de vorm van leugens, bedrog, ontrouw, achterbaksheid, venijnigheid, geweld, minachting...en alles wat dat weer veroorzaakt, zoals verdriet, minderwaardigheid, hopeloosheid, machteloosheid, angst, zelfs dood... Maar dat is dus niet zo. Er kwam bijvoorbeeld ineens racisme bij. In mijn wereld nooit een item, totdat populisten steeds harder gingen schreeuwen. En nu ook de Waanzin, ja, met een hoofdletter. Niet de waanzin van een doorgedraaid individu, die stilletjes in het PZ verdwijnt, maar die van op macht beluste Waanzinnigen, in relatief korte tijd ineens gevolgd door een massa, massastemmers en massavolgers, massamoordenaars. De soap die me van het huishouden weg houdt is dramatisch. Zo intens, dat mijn bek voortdurend open hangt van verbijstering.
   Dat komt: alle tegenstrijdigheden on onlogische gevolgtrekkingen erin zijn onbegrijpelijk. Je zou erom lachen als het niet om te huilen was.
- Zo roept de populist, dat de islam niet deugt, maar er zijn meer moslims op de vlucht voor het geweld dan er islamitische geweldenaren zijn.
- Rechtse Amerikanen zijn bang voor islamitisch terroristische aanslagen, maar het aantal doden van aanslagen door Amerikanen op Amerikanen is zo'n beetje duizend maal hoger dan die van terroristische aanslagen.
- Mr. Flynn, National Security Adviser in de VS, stapt op/moet opstappen vanwege vermeende illegale contacten met de Russen voordat hij in functie was. Een actie omdat hij kennelijk de aantijging niet kon weerleggen. Een tweet van de president is dan wel heel verwonderlijk: "Het is een goede vent en hem wordt tekort gedaan. Allemaal nonsense." Eh, de president steunt dus een wetsovertreder?
   Het is maar een greep uit een enorme reeks berichten, die dagelijks mijn wereld binnendringen. De vermakelijkheid van de eerste confrontatie maakt na een paar minuten plaats voor diep verdriet.
  Dat komt: de mensen, die dit soort meningen aanhangen bevinden zich in een ondoordringbaar cocon. De media in Nederland leggen dat steeds weer uit als 'angst voor het onbekende', maar daar ga ik niet in mee. Onbekendheid met fenomenen is in ons land onmogelijk, omdat onze overheid betuttelend is, eeuwig een grote vinger opsteekt, ons vorstenhuis bij velen geliefd en dus ook de kersttoespraak van WA goed wordt bekeken. Bovendien, ik ben eens geïnfiltreerd op een site van Waanzinnigen en zette daarop een goed verhaal over moslims en hun cultuur, omdat diezelfde mensen op de tv beweerden 'dat hen nooit is verteld wat voor mensen die vluchtelingen nou zijn'. Na vier haatreacties (en gegooi met menselijke vleeswaren en allerlei ziekten) werd ik van de site gegooid. Ik realiseerde me toen, dat Rutte (Gewoon. Doen), WA (begrip voor elkaar) en ik (prima mensen, die moslims) geen enkele invloed hebben op de denkwereld van deze mensen.
   Waarschijnlijk is het ook niet eens een denkpatroon, maar slechts een gevoel of een wil. Het is zo menseigen om iets voor onszelf te hebben, dat delen een enorme opgave is. De rijke mensen die ik kende waren amper in staat iets weg te geven, sommigen profiteerden zelfs zonder noodzaak van hun omgeving. Het vestigde mijn mening, dat iemand niet zomaar rijk wordt, dat er een mentaliteit aan verbonden zit. Een mentaliteit die volkomen dierlijk is: altijd meer. Een hond zal het niet nalaten het eten van zijn gabber te stelen als hij de kans krijgt, ook al heeft hij zich al propvol gegeten. Als er dan sprake zou zijn van angst bij de Waanzinnigen, dan is die eerder gericht op dat enge delen, dan op de onbekendheid van het volk dat de grens overkomt. Dat wordt inmiddels ook rijkelijk toegegeven door mensen als Trump, Wilders, Le Pen en Co. Het eigen volk gaat voor! Die hebben het recht het beter te krijgen, alle anderen zoeken het maar lekker uit. Tegen een dergelijke instelling is niets in te brengen. Die is dierlijk, in de bio van de mens gevestigd net als angst, vluchtgedrag en seks.
   Een enkeling zal nog even sputteren en zeggen, dat de PvdA'ers van vroeger sociale mensen waren, maar dat is niet zo. De PvdA'er (SDAPer) van toen was een arbeider, die zijn eigen situatie (terecht) wilde verbeteren. Dat volk is nu overgestapt naar de PVV, omdat het zonder fatsoen beter lukt om je zin te krijgen. En is het niet zo, dat vrijwel iedere stemgerechtigde de partij kiest waar hij/zij het beste van wordt? Ga naar de Stemwijzer, druk op je wensen en je wordt bediend met de partij die er het dichtste bij komt. De wijzer, die je vraagt hoeveel jij voor een ander over hebt, die vraagt naar jouw moraal of die checkt welke politicus de leugendetector heeft doorstaan, bestaat niet. Als we veel rijden, willen we geen kilometerheffing, als we veel naar de dokter gaan geen eigen risico, als het buitenland ons geen moer interesseert geen ontwikkelingshulp, met studerende kinderen geen leenstelsel, en noem maar op. Het gaat niet om elkaar, maar om 'IK en de MIJNEN.
   De Waanzin het hoofd bieden is ontzettend moeilijk. Het functioneert als een virus, dat razendsnel om zich heen grijpt, gevoed door de schurken, die alweer zo'n tien jaar geleden de bankencrisis veroorzaakten. De rijke schurken, net zo onfatsoenlijk als de populisten. Maar ergens zit een groep mensen tussen hen klem, vastgeplakt aan de zoete stroperige substantie van hun moraal en fatsoen. Zij wensen zich niet los te rukken van hun idealen, hun gevecht voor het milieu, voor vrede en verdraagzaamheid, gelijke kansen en gelijke rechten voor iedereen. Er is warmte nodig om wat met die stroop aan te kunnen, maar ze verhardt in snel tempo, want de samenleving wordt steeds kouder.

Hand in eigen boezem

Het wordt tijd dat Nederland een partij krijgt die noch links, noch rechts is, maar zich afvraagt, wat die beide kanten te bieden hebben. Iedere partij zegt het wel en wee van de Nederlandse burger te dienen, maar struint vervolgens af op de groep,  waar zij denkt de kiezer vandaan te kunnen halen. Voor het binnenhalen van stemmen worden kiezers gepaaid met met mooie plannen, die in vrijwel iedere coalitie losgelaten moeten worden, moeten worden afgezwakt of die kunnen worden gehandhaafd als elders weer wordt ingeleverd. Zo gaat dat in een coalitie en daar zou een partij bij voorbaat rekening mee moeten houden.

    Nederland stemde dit jaar half om half, waardoor VVD en PvdA om en nabij even groot werden. De coalitie tussen deze partijen was daarom terecht en vertegenwoordigde de wens van de Nederlanders. Nivellering, een vloek bij de VVD, wordt een feit dankzij de PvdA. Een kortere WW, een vloek in de PvdA, heeft de VVD daarvoor weer binnen gehaald. Dat we moesten snijden in de sociale uitgaven wisten we al. Wat dat betreft niets nieuws onder de zon.

   Nederland is bij uitstek nooit een land geweest waar we onze burgers laten creperen en ik verwacht ook niet van deze coalitie, als maatregelen faliekant verkeerd uitpakken, dat die niet zullen worden bijgesteld. Kijk naar de tandartstarieven: werkt het niet, dan draaien we het zo weer terug. We blijven een sociaal land, dat ingrijpt als het verkeerd gaat. En anders hebben we daar nog een oppositie voor.

   Als je niet probeert, dan weet je nooit of iets mogelijk is. In het bedrijfsleven is dat een misdaad. Had die tak van onze samenleving niet geïnnoveerd, dan hadden we nu nog zwaar vervuilende industrie in Nederland gehad en allemaal met een telraam zitten rekenen. Een land moet verder en moet streven naar een sociale staat, die betaalbaar is. Dat vergt durf van een regering en dat vergt inzet van de hele bevolking. Dat vergt dus een mentaliteitsverandering.

achter de kassa

   Een van die dingen is de werkgelegenheid voor gehandicapten. Deze mensen hebben recht op een volwaardige deelname aan de maatschappij. Mij een doorn in het oog was de geïsoleerde situatie van mijn dochter, die al op haar zesde jaar door die maatschappij werd buitengesloten in de vorm van een schoolhoofd, die haar weigerde naar groep 3 te laten gaan. Zij verhuisde naar een school in the middle of nowhere, waar zij pas op haar 19de weer van af kwam. Haar voorbeeld in deze maatschappij waren andere gehandicapten. Haar vijanden waren de 'normale kinderen', die niet wisten hoe met haar om te gaan en die er ook geen enkele moeite voor deden. Waarom zou je? In Nederland geven we geld uit voor legio goede doelen en daarmee is ons geweten gesust. De eenzaamheid van iemand met een handicap is onze zorg niet, als we er maar zeker van zijn, dat er goed voor hem wordt gezorgd. En dat moet de staat betalen.

   En dat doet de staat naar vermogen ook goed. Voor mijn dochter trekt die staat ieder jaar 75.000 euro uit en zij houdt daar nog geen 100 euro per maand van over voor kleding en om leuke dingen te doen. Zij werkt, jawel, maar alleen omdat die staat jaarlijks 22.000 euro betaalt voor de begeleiding. Met nog tien anderen, als ik het goed inschat, krijgt haar werkplek dus ruim twee ton per jaar voor die werkgelegenheid. Mal toch, dat je moet betalen om te werken? En wat ze doet? Ze werkt in een winkel annex lunchroom. Ze verkoopt peperdure artikelen, die voor een habbekrats worden ingekocht in ontwikkelingslanden en andere keren bedient ze de gasten in de lunchroom of werkt in de keuken. Oh, ze zal niet zo snel gaan als een 'normaal mens', maar dat mag daar, want iedere klant weet dat er gehandicapten werken. Elders mag dat niet, dan gaan we vloeken en schelden, want dan verwachten we vooral snelheid, accuratesse, inzicht.

Lina legt op de1 mei viering van GL, SP en PvdA uit hoe haar leven in elkaar zit 

   Wat wij Nederlanders eerst eens moeten doen, is de hand in eigen boezem steken voordat we ons over de politiek storten. Zo werd ik eens razend op mijn broer, die stond te schelden op een kassière omdat ze iets niet begreep. Afgezien van het feit, dat ik mijn broer ook nauwelijks begrijp, kan ik me zo voorstellen dat een kassière niet achter een kassa zit, omdat ze eigenlijk accountant had kunnen worden. Enig begrip en medeleven voor de met wat minder IQ bedeelde medemens hebben we nauwelijks in Nederland. Laat staan dat we zeggen: "Kom maar hier werken, ik heb nog wel een taak die bij jou past." Dat zou onze staat per gehandicapte een behoorlijke duit schelen. Geld dat dan naar mensen kan gaan, die echt buiten de boot vallen.

   Mijn dochter zou ook graag in een eigen appartement wonen, net als iedere andere vrouw van 24. Met wat hulp van buitenaf en mijn levenslange moederliefde zou dat goed mogelijk zijn, maar het grootste dilemma is vereenzaming. Onze maatschappij is zo hard. Als je moeilijk meekomt, dan is er maar één plek, de gehandicaptenzorg. Ooit, in een andere wereld, zou ze de staat geen cent kosten.

   Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

De kiezer maakt wel uit wie deskundig is?

Bij gebrek aan een krant op tweede pinksterdag kom ik nog eens aan ander leeswerk toe. Natuurlijk de Groene (nr.20), waarin Henk Hofland vraagt om een toelatingsexamen voor politici, en met mijn nog vrij verse iPad de site van NU.nl, waarop Tofik Dibi zich uitlaat over een nieuwe progressieve partij (met PvdA en D66). Hofland is positief over Dibi: "En bovendien, de vaderlandse geschiedenis leert dat ook een ruime ervaring in de politiek Den Haag geen garantie biedt tegen het begaan van geweldige blunders." Ja, dat is een feit. Als voorbeeld noemt hij de Kunduz-missie. Alweer met hem eens. Maar minder lekker vind ik het feit, dat Dibi zich daar nu van distantieert, terwijl hij net zoveel GroenLinks was en is als Sap. Zo hard gesteld, zou hij het voorbeeld van Ab Klink hebben moeten volgen en zich hebben moeten afkeren van zijn partij. Niet nu aankomen met Kunduz, omdat dat veel GroenLinksers zwaar op de maag ligt en stemmen trekt.
     De hoop van Dibi op een nieuwe progressieve partij deel ik niet. Ik heb in de verste verte geen PvdA gevoel en heb dat ook nooit gehad. En ook D66 staat redelijk van me af. Samenwerken oké, maar geen fusie? Nee, a.u.b..

     Het interessantste leeswerk van deze ochtend was toch wel de eindeloze reeks reacties op het artikel over Dibi op NU.nl. Heb je zin in een flinke shock? Lees reacties op NU.nl! Oké, voor een niet politicus kan het slechts lachwekkend zijn, maar als je zelf in de politiek zit, dan rijzen de haren je te berge. Behalve een flinke dosis scheldwoorden en naamsverbasteringen als 'Sapperdeflap' (weet je nog, mevr. de Kip niveau), komt er (op een enkele reactie na) geen zinnig woord uit. Kijk op politiek 0,0. Wat zijn dat voor mensen, die hun reactie op die site kwijt moeten? Gemiddelde kiezers? Kan ik me niet voorstellen. Gefrustreerde kiezers? Misschien. Gewoon mensen die altijd en overal gal spuien? Zou kunnen.   Ik dacht nog even 'leuk, je kan reageren', maar na het lezen van de helft van die reacties wilde ik mij niet tot dat niveau verlagen. Kreeg het gevoel van 'Als je hier iets neerzet, dan sluit je je aan bij een hele verkeerde partij'. Dat klopt misschien ook wel. Heel veel teksten zijn erg populistisch en doen verdacht veel denken aan PVV uitlatingen.
     Conclusie? Het populisme schreeuwt overal maar door, ongenuanceerd, scheldend en vloekend over alles wat niet goed is. Helaas zijn de PvdA en de SP daar nu ook mee bezig. Zware kritiek op het Lente-akkoord, maar nergens zie ik de maatregelen, die deze twee partijen hadden willen nemen om het begrotingstekort binnen te perken te houden. Vandaar dan ook nu maar een oproep aan PvdA en SP: "Jongens, kom eens met jullie bezuinigingspakket!" Want ik vraag me toch zwaar af, wie in die pakketten had moeten bloeden? Zelfs als de doelstelling op 3,2 of 3,4% was gestrand, ook dan zouden die maatregelen voor Nederland ingrijpend zijn geweest, dus vooruit met de geit. Laat me drie keer raden: dit blijft ook een ongeboren geit.