Mijn verhouding met Westerman was een goede. Toen ik hem leerde kennen deed hij me direct aan mijn vader denken, met als enige verschil, dat de man gezelliger was. Wim vertelde veel, weet ook veel. Dat boeide me. Ik houd van mensen die kennis spuien, verhalen vertellen. Meestal ouderen, die kunnen putten uit een lang leven vol ervaringen.
Al snel was Wim voor mij onderdeel van mijn leven. De aimabele man was op ons trouwen, niet alleen bij de ceremonie, maar daarna ook bij de intiemere BBQ in onze achtertuin. Op verjaardagen nodigden wij hem altijd uit en verder kwam hij minimaal eens in de twee weken na een raad of vergadering nog een wijntje drinken. De verhalen werden wat minder interessant, omdat hij veel herhaalde. Ook verschilden we vaak van mening. Mijn politieke ideeën waaide hij vaak weg als zinloos of als onuitvoerbaar. Ernst ging daar vaak in mee. Mijn enthousiasme werd regelmatig in de kiem gesmoord, terecht of onterecht. Ruzie ontstond er ook, maar dan altijd tussen Ernst en mij. Ernst verweet me, dat ik hem geen gelegenheid gaf iets te zeggen. Ik beweerde daarop altijd, dat hij als politicus in staat moet zijn om te interrumperen, fel te kunnen debatteren, maar daar is Ernst de persoon niet naar. En dan moet ik toegeven, dat ik met een paar glazen wijn op wel erg door kan draven. Toch voelde ik me na weer eens zo'n verwijt van Ernst gekleineerd. Het is de reden, dat ik gister heb besloten, dat ik niet meer in dezelfde politieke partij met hem wil zitten. Ik had het gevoel altijd iets fout te doen en bovendien voelde ik, dat Ernst mij anders behandelde dan andere fractieleden, vaak snauwend, respectloos. Misschien de reden, dat Wim nu alleen mij door het slijk haalt en hem niet.
Maar toch, iedere keer zaten we weer met z'n drieën de avond door te spreken. Wim had altijd veel kritiek op het doen en laten van anderen in de raad en het college. We lieten dat voor wat het was. Hij was nou eenmaal fel gebrand op de oppositiepartijen en meestal ging het dan niet om inhoud, maar om personen. Op mij had hij niet vaak kritiek, maar ik kreeg nooit een pluim voor iets wat ik wel goed deed. Als ik het merendeel van een algemene beschouwing had geschreven, dan stapte hij op Ernst af en complimenteerde hem. Ik bestond niet. Ook dat liet ik maar voor wat het was. Dat ik Ernst als fractielid bijstond en dat ik mede verantwoordelijk was voor de politiek die wij bedreven, dat ontging hem volkomen. Het complimenteren van een vrouw is Westerman teveel van het goede.
In het laatste jaar van onze samenwerking begonnen dossiers te knagen. Het Witte Theater bijvoorbeeld en het Pieter Vermeulen Museum. We begrepen elkaar steeds minder. Waarom een Kust Informatie Centrum nastreven in tijden, dat nergens investeringsgeld te vinden is? En waarom een uitbater zoeken voor het Witte Theater alleen in Velsen: Ron Mellis, die voor 1 euro per maand het theater wel wilde huren. Ja, zo kan ik ook ondernemertje spelen. Maar Wim wist alles zo te brengen, dat we er telkens van overtuigd waren, dat witte rook zich snel zou laten zien. Pas medio 2013 werd duidelijk, dat witte rook zich weliswaar vaak boven Tata laat zien, maar dat die niets te maken had met het KIC en ook niet met een uitbater voor het WTh. We voelden ons redelijk genaaid, maar wat moet je in een coalitie? Wat kan je in een coalitie? En had de man daadwerkelijk zijn uiterste best gedaan om fraaie resultaten te boeken? Het is moeilijk, om een aimabele man op je eigen bank stevig aan te pakken. Bovendien, hem uithoren over zijn voortgang leverde altijd hele positieve info op.
Wij wilden hem weer als wethouder, zouden de verkiezingsuitslagen van 2014 dat toestaan. We wilden hem niet als raadslid, want dat zou terug naar af zijn. Dan zou de politiek van GL zich weer toespitsen op personen in plaats van onderwerpen, zoals in 2010, toen GL als enige tegen de motie van de LGV stemde om de BTW op verbouwingen van hoog naar laag te wijzigen. Een motie van Velsen Lokaal of LGV was bij voorbaat niet te steunen, volgens Wim.
De wens van GroenLinks was bepaald: stabiliteit en continuïteit. Wim eventueel dus nog wethouder, maar dan voor een jaar of twee. Een warme overdracht. Hij was het daar geheel mee eens. Vond ook, dat hij oud werd en vergeetachtig. Telkens als hij weer 'naar zijn eigen dorp' ging, na dat wijntje hier op de bank, dan zei hij 'Ik weet niet of het verstandig is om door te gaan. Wat moeten jullie met zo'n oude man?' En wij antwoordden natuurlijk het logische: 'Ach, je komt nog goed mee!' Vervolgens een omhelzing bij de deur (ik liet hem altijd uit) en daar ging hij, in zijn kleine wagentje.
Toen vier wethouders aangaven lijsttrekker te worden, kon Wim niet achterblijven. Ineens wilde hij het hele politieke spel naar zich toetrekken. Ook hij moest de debatten voeren, hij moest ook nummer 1 zijn. Dat strookte niet met de eerdere afspraken en omdat Ernst al met vlag en wimpel als lijsttrekker in de papieren werd genoemd, moest Wim een truc uithalen om hem te verstoten. Dat kon hij alleen, door plotseling met heel veel vuil aan te komen. Vuil dat een paar leden van GL niet konden controleren, dat het provinciale en het landelijke bestuur niet konden beamen of ontkennen en het lokale bestuur gezien haar lage kaliber al helemaal niet. Als wethouder, nestor van GL Velsen, had hij de gelovers aan zijn kant. Het bestuur koos eieren voor haar geld. Ze sloten zich aan bij de machtigste schakel. Bovendien hadden wij kritiek op het bestuur en dat mag je niet hebben. Dan beledig je. Wij namen geen genoegen met 'Jammer dat je er zo over denkt'. Zo'n bestuur is samengesteld uit mensen die 'graag willen' (dat zijn er niet veel), niet op hun denkvermogen of kennis van zaken. Ze hebben een hamertje in handen en daar houdt het mee op. Een bestuurslid zei: 'Ik distantieerde me ervan want ik had geen zin in ruzie'.
Wim Westerman ontpopte zich plotseling, van de ene op de andere dag, van een huisvriend in een geduchte vijand. Alle gezellige samenkomsten was hij accuut vergeten, alle lof die hij Ernst ooit had gegeven bleek waanzin te zijn geweest. De waardevolle reeks boeken, die hij enkele maanden eerder van mij kreeg, een erfenis van mijn vader, gingen waarschijnlijk in ergernis de vuilnisbak in. Wim had besloten dat, indien hij lijsttrekker wilde worden, hij ons door het slijk zou moeten halen. En GroenLinks, lokaal bestuur, provinciaal bestuur, landelijk bestuur, ja zelfs Tof Thissen, geloofden hem, want hij heeft immers Dr. Dr. voor zijn naam staan en is wethouder en nog veel meer. Dus dan trek je automatisch aan het langste end.
Ernst en ik waren perplex. Ik begon mijn blog 'de Rat' al met de vraag, of u zoiets ook wel eens heeft meegemaakt: zo'n vriend die ineens vijand wordt en dat je niet weet wat je overkomt. Wij wisten niet, wat ons overkwam. We waren zo uit het veld geslagen, dat we ook niet wisten hoe we moesten reageren. Op welke zaken we bezwaar konden aantekenen. Geen enkel statuut bood uitkomst en vonden we wel een regel die geschonden was, dan werd deze genegeerd. We haalden hogere GLers erbij, maar allen waren krachtloos, eigenlijk ongeïnteresseerd. Ze lieten het water gaan, waar het heen liep. Ze lieten ons stikken. Waren we geen echtpaar geweest, dan was het wellicht anders gelopen. Misschien had dan nog iemand ons serieus genomen. Vragen, bezwaren, klachten... we kregen nergens antwoord op. We werden doodgezwegen. Tof Thissen heeft een kort gesprek met ons en met Westerman gehad en kwam tot de conclusie, dat het helemaal volgens de regels is, dat mensen in een schorsing van een algemene ledenvergadering zich als kandidaat aanmelden en zich dan in het tweede deel van de vergadering kandideren voor een verkiesbare plaats. Niemand zei iets: Ruud Grondel niet, Onno van Ulzen niet, het bestuur niet. En wij waren zo uit het veld geslagen, dat we ons terugtrokken als kandidaat. Hier wilden we niet aan meedoen.
Onze huisvriend was ineens onze beul geworden. Nu konden wij ook onze kritiek op hem kwijt. Op zijn persoon, maar ook op zijn falen als wethouder. Want waar was al die witte rook nou toch, die hij ons steeds beloofde? Hij had zich vergalloppeerd in mega projecten, die hij niet kon waarmaken. Getuige daarvan was een ton, die hij de raad vroeg vrij te geven, om naar investeerders op zoek te gaan voor het KIC. Onze kritiek op zijn persoon lag voor de hand. Niemand laat zich afbreken en tot pulver vermorzelen door een huisvriend. Het ging te ver om van ons te verwachten, dat wij ons gelaten lieten afmaken. Hier had een mens al zijn slechtheid, narcisme en vuiligheid geopenbaard. Een man, die wij dachten te kunnen vertrouwen.
Behalve Wim speelde ook Iskandar Sitompul dezelfde verdorven rol. Van huisvrienden werden hij en zijn vrouw ook ineens vijanden, omdat ik mij niet kon vinden in de begroting en het ondernemersplan, dat zij voor ons bedrijfje 'Leono Koko' had opgesteld. Sitompul, nooit geïnteresseerd in de politiek ('Is niets voor mij, ik houd niet van vergaderen'), zag na zijn werkloosheid ineens geld liggen: het raadslidmaatschap. De verkiezingsuitslag maakt dat gelukkig niet mogelijk.
Ik heb veel misleiding en leugens meegemaakt in mijn leven. Mijn ex presteerde het om er een dubbelleven op na te houden, mijn broer was alleen aardig als ik hem geld leende, Wim was alleen aardig zolang wij hem op nummer 1 plaatsten, de Sitompuls waren alleen aardig als je het in alles met hen eens was. Mijn dochter zei een week geleden: 'Mam, je hebt met je ziektes voor hetere vuren gestaan en zelfs daar heb je je doorheen geslagen.' Ze heeft gelijk, maar een ziekte is iets waar niemand verantwoordelijk voor is. Het overkomt je en je kan niet meer doen dan hopen, dat je het overleeft. Het is een onvermijdelijke weg die je moet volgen, een waar niemand schuld aan heeft. Met valse mensen is dat anders. Deze schaden je bewust, zijn niet geïnteresseerd in jouw situatie, wel en wee. Zij zijn egocentrisch, egoïstisch, narcistisch. Ze laten je vallen als een baksteen om er zelf beter van te worden. Het is een oermechanisme, onderontwikkeld zou je kunnen zeggen, niet geciviliseerd. Het recht van de sterkste, waarvan Marthin Luther Quist vandaag op facebook schreef: 'Het recht van de sterkste is het grootste onrecht'.
Wij zijn afgezwakt tot de bedelstaf, ik word door het slijk gehaald met leugens, openbaar, in een politieke vergadering, niet op inhoud maar op mijn 'fysieke dreigementen tijdens vergaderingen', alsof ik fractieleden in hun gezicht mepte, en ik schijn in een peuterstadium te zijn blijven hangen. Wim wist hoe moeilijk wij het al hadden, door de werkloosheid van Ernst en de narigheid, dat hij al 57 is. Wij leenden eens wat geld van hem. Wim wist, dat ik een andere baan niet zou kunnen aannemen, omdat mijn fysieke situatie daarvoor te zwak is. Wim wist, dat ik dolgelukkig was met mijn raadswerk, omdat ik na 20 jaar zorg voor kinderen en voor mezelf, een ex die me liet verrotten in huis, eindelijk weer deel kon nemen aan de maatschappij. Eindelijk weer een normaal mens kon zijn, met werk dat ik net aan aankon. Wim wist, dat de landelijke tendens debet zou zijn aan de verkiezingsuitslag voor GroenLinks in Velsen. Nietemin heeft hij er bewust voor gekozen om ons over de afgrond te donderen. Hij moest nummer 1 zijn, coûte que coûte, omdat zijn ego belangrijker was dan het wel en wee van een paar collega-vrienden, die hem altijd met open armen ontvingen. 'In return' kreeg Ernst op verjaardagen een zakje bloembolletjes, ik kreeg nooit wat. Zodra zijn tulpen weer bovenkomen, vertrap ik ze, ieder jaar weer, ook als hier andere mensen wonen. En maar hopen dat dat snel zal zijn, anders veilt de bank ons huis en zijn we al ons eigen geld, een heel leven voor gespaard, kwijt en houden we bovendien een restschuld over.
Wim zal vanavond, als hij zijn raadslidmaatschap aanvaard, op de vraag of hij zijn taak naar eer en geweten zal uitvoeren, zeggen 'Zo waarlijk helpe mij god almachtig'. Daar kan hij zich altijd achter verschuilen. Is hij niet eerlijk, niet oprecht, dan kan hij zeggen 'God wilde mij kennelijk niet helpen'. Leg de verantwoordelijkheid voor je eigen functioneren in handen van een ander en je hoeft je nooit te schamen.
Showing posts with label Wim Westerman. Show all posts
Showing posts with label Wim Westerman. Show all posts
26.3.14
Op veler verzoek: De Rat
Ik moet eerst even iets aan u vragen. Heeft u wel eens met een leugenaar te maken gehad? Ik bedoel die van het soort, dat heel lief rondloopt in je leven, maar die dan ineens zulke rottigheid uithaalt, dat je van voren niet meer weet dat je van achter nog leeft. Zo een, die je volledig perplex laat staan en waarvan je brein denkt 'dit kán niet waar zijn', maar dat het toch echt waar is wat je meemaakt? Nou, over zo eentje ga ik vertellen.
Hij heet Wim Westerman en is wethouder. Ja natuurlijk, dat begrijp ik, maar echt niet iedere wethouder is een schurk hoor. Denk ik. Hoop ik.
Nou, Wim Westerman dus. Een zeventiger, zonder vrouw, zonder kinderen, gepamperd door studenten, die hem allemaal heel wijs vinden. Gepamperd zelfs door velen in de politiek, want die man weet zoveel. Ja, ik had ook een vader die heel veel wist. Net zo'n soort man. Over hem is ook nog ergens een pittige blog te vinden. Goed, Wim Westerman werd wethouder en toen kon hij niet meer in de fractie de politiek bepalen. Shit! Hij probeerde het wel: schreef ons dingen voor, liet ons belachelijke moties indienen (Tibetaanse vlag hijsen op het stadhuis!) en ging ze dan zelf ontraden. Veranderde moties van ons zo, dat ze nergens meer op sloegen (Witte Theater), gaf ons informatie die niet deugde (Witte Theater, Kust Informatie Centrum) en noem maar op.
Ernst en ik werden groter en dus dachten we: we moeten maar eens wat dualisme in die partij gooien, want zo wordt het niets. Wij kunnen ook zelf wel nadenken. En bovendien, die Wim heult ook met de VVD en het CDA in dat college. Uitkijken dus, dat hij niet GroenLinks vergeet in al zijn ijver. Maar van dualisme houdt Wim niet, want Wim wil altijd een vinger in de pap. Van dualisme werd hij boos en knorrig. Maar gaandeweg leerde hij er iets beter mee omgaan. Na vergaderingen of de raad kwam hij vaak nog even een wijntje drinken. Dan zaten we gezellig op de bank de avond te bespreken en dan kregen we telkens weer de verhalen van de vorige keer te horen en die van de keer daarvoor en daarvoor en daarvoor. Want Wim herhaalt graag en eigenlijk wil hij liefst, dat we hem alleen aanhoren. In vergaderingen gaat het ook zo. Als het agendapunt 'wethouder' aan bod komt, dan begint hij te praten en houdt nooit meer op. Vandaar dat we in dezelfde week een tweede vergadering planden, maar dan zonder wethouder.
Klinkt natuurlijk lullig, dat ik dit zeg, maar dat weet Wim ook van zichzelf hoor. Hij heeft het afgelopen jaar namelijk constant gezegd, dat hij eigenlijk toch wel erg te oud is om door te gaan. "Wat moeten jullie met zo'n oude man?" vroeg hij dan, bedelend naar het volgende compliment, en dan antwoorden wij natuurlijk iets aardigs, want wat kan hij eraan doen? Mijn vader was net zo. Die vond zichzelf ook zo geweldig, maar in gezelschap kleineerde hij zich altijd iets en dan kwamen de complimenten vanzelf.
Op weg naar de verkiezingen had Ernst een gesprek met hem. GroenLinks Velsen ging voor continuïteit en stabiliteit en dus wilden we, dat Wim in ieder geval voor een periode van twee jaar weer de wethouderspost op zich zou nemen. Mocht die er weer komen. Dat vond hij een tof plan. Hij wilde toch wel op de lijst, maar niet als lijstduwer en ook niet als lijsttrekker. Dan kom je ergens uit tussen de 4 en 7. Wim blij, Ernst blij, ik blij, iedereen blij. Dát had je gedacht! Mooi niet! In Wims gesprek met de kandidatencommissie laat hij weten, dat hij op plaats 2 wil en daar wordt hij braaf geplaatst. Een ander geeft aan dat hij op 3 wil, en daar wordt hij braaf geplaatst. Ik heb niets aangegeven, want ik verkoop mezelf niet graag, dus ik mocht afzakken naar steunniveau. Zo gaan we bij GroenLinks Velsen met mensen om. Je hoeft maar te kraaien en je krijgt wat je hebben wil.
Wim bepleitte ook een gedeeld lijsttrekkerschap, maar dat wilde Ernst niet. Dat geeft landelijk GroenLinks ook aan, vooral niet doen! Met één gezicht naar buiten treden.
Tsja, en dan moeten de leden over die lijst stemmen. En tijdens die algemene ledenvergadering zegt Wim ineens, dat hij Ernst niet capabel vindt om lijsttrekker te worden. En er staan zoveel goede dingen onder Ernsts naam, hoe kan dat nou? En kom dan eens met een reden daarvoor, Wim? Dan vertelt hij een zooitje onzin waar de honden geen brood van lusten. De ene leugen na de andere en de leden knikken bedenkelijk. Goh, wat horen we nou. Maar ja, het is Wim die het zegt, de nestor van GroenLinks Velsen, dus het zal wel kloppen. Over plaats 1 moet dus gestemd worden en dat valt goed uit voor Wim. Hij komt op 1. Met leugens, maar dat maakt niet uit, want hoe je ergens komt schijnt niemand wat uit te maken, als je er maar komt.
Op de valreep van zijn valse verhaal maakt hij mij ook nog even af. Ik heb in de raad en elders na 5 november rondgebazuind, dat ik Wim ongeschikt vind. Hij zegt nog iets lelijks, maar dat ben ik vergeten. Die eerste opmerking liet al het bloed uit mijn lijf stromen. Ik zat met stomheid geslagen, want Ernst en ik zijn na de raad juist heel vroeg weggegaan om met niemand te hoeven praten. En op een andere bijeenkomst heb ik tijdens het eten alleen over koetjes en kalfjes gesproken.
De ingevlogen voorzitter zegt nog tegen me: 'Ja, zo beleeft hij het. Misschien heb je een mail laten slingeren of heeft iemand op je iPad gekeken?'. Nou, na de diefstal van mijn iPhone van de raadstafel heb in nooit meer iets kostbaars open en bloot laten liggen. Onzin natuurlijk, maar wie zegt de waarheid? IK. Dat kan ik met zekerheid zeggen. Ik haat leugenaars. Heb mijn halve leven verpest gezien door een leugenaar. En nu dus weer zo'n verrekte schoft. Ik schreef vanmorgen op mijn Facebook: ik hoor niet in deze wereld thuis. Deze wereld is van anderen, van intriganten. Maar dan belt er een bestuurslid van GroenLinks Noord-Holland, die zijn medeleven betuigt en dan weet ik, dat er goede mensen zijn. Dit heeft niets met GroenLinks te maken, maar alleen met een verdorven rotzak.
Aanvulling
26 maart 2014: Ernst en ik hebben ons op 21 november als kandidaten teruggetrokken, nadat twee niet-kandidaten zich tijdens de schorsing alsnog aanmeldden en ook meteen de gelegenheid kregen zich voor verkiesbare plaatsen te kandideren. Tijdens de verkiezingen van 19 maart kreeg GroenLinks Velsen 1 zetel: Westerman.
Hij heet Wim Westerman en is wethouder. Ja natuurlijk, dat begrijp ik, maar echt niet iedere wethouder is een schurk hoor. Denk ik. Hoop ik.
Nou, Wim Westerman dus. Een zeventiger, zonder vrouw, zonder kinderen, gepamperd door studenten, die hem allemaal heel wijs vinden. Gepamperd zelfs door velen in de politiek, want die man weet zoveel. Ja, ik had ook een vader die heel veel wist. Net zo'n soort man. Over hem is ook nog ergens een pittige blog te vinden. Goed, Wim Westerman werd wethouder en toen kon hij niet meer in de fractie de politiek bepalen. Shit! Hij probeerde het wel: schreef ons dingen voor, liet ons belachelijke moties indienen (Tibetaanse vlag hijsen op het stadhuis!) en ging ze dan zelf ontraden. Veranderde moties van ons zo, dat ze nergens meer op sloegen (Witte Theater), gaf ons informatie die niet deugde (Witte Theater, Kust Informatie Centrum) en noem maar op.
Ernst en ik werden groter en dus dachten we: we moeten maar eens wat dualisme in die partij gooien, want zo wordt het niets. Wij kunnen ook zelf wel nadenken. En bovendien, die Wim heult ook met de VVD en het CDA in dat college. Uitkijken dus, dat hij niet GroenLinks vergeet in al zijn ijver. Maar van dualisme houdt Wim niet, want Wim wil altijd een vinger in de pap. Van dualisme werd hij boos en knorrig. Maar gaandeweg leerde hij er iets beter mee omgaan. Na vergaderingen of de raad kwam hij vaak nog even een wijntje drinken. Dan zaten we gezellig op de bank de avond te bespreken en dan kregen we telkens weer de verhalen van de vorige keer te horen en die van de keer daarvoor en daarvoor en daarvoor. Want Wim herhaalt graag en eigenlijk wil hij liefst, dat we hem alleen aanhoren. In vergaderingen gaat het ook zo. Als het agendapunt 'wethouder' aan bod komt, dan begint hij te praten en houdt nooit meer op. Vandaar dat we in dezelfde week een tweede vergadering planden, maar dan zonder wethouder.
Klinkt natuurlijk lullig, dat ik dit zeg, maar dat weet Wim ook van zichzelf hoor. Hij heeft het afgelopen jaar namelijk constant gezegd, dat hij eigenlijk toch wel erg te oud is om door te gaan. "Wat moeten jullie met zo'n oude man?" vroeg hij dan, bedelend naar het volgende compliment, en dan antwoorden wij natuurlijk iets aardigs, want wat kan hij eraan doen? Mijn vader was net zo. Die vond zichzelf ook zo geweldig, maar in gezelschap kleineerde hij zich altijd iets en dan kwamen de complimenten vanzelf.
Op weg naar de verkiezingen had Ernst een gesprek met hem. GroenLinks Velsen ging voor continuïteit en stabiliteit en dus wilden we, dat Wim in ieder geval voor een periode van twee jaar weer de wethouderspost op zich zou nemen. Mocht die er weer komen. Dat vond hij een tof plan. Hij wilde toch wel op de lijst, maar niet als lijstduwer en ook niet als lijsttrekker. Dan kom je ergens uit tussen de 4 en 7. Wim blij, Ernst blij, ik blij, iedereen blij. Dát had je gedacht! Mooi niet! In Wims gesprek met de kandidatencommissie laat hij weten, dat hij op plaats 2 wil en daar wordt hij braaf geplaatst. Een ander geeft aan dat hij op 3 wil, en daar wordt hij braaf geplaatst. Ik heb niets aangegeven, want ik verkoop mezelf niet graag, dus ik mocht afzakken naar steunniveau. Zo gaan we bij GroenLinks Velsen met mensen om. Je hoeft maar te kraaien en je krijgt wat je hebben wil.
Wim bepleitte ook een gedeeld lijsttrekkerschap, maar dat wilde Ernst niet. Dat geeft landelijk GroenLinks ook aan, vooral niet doen! Met één gezicht naar buiten treden.
Tsja, en dan moeten de leden over die lijst stemmen. En tijdens die algemene ledenvergadering zegt Wim ineens, dat hij Ernst niet capabel vindt om lijsttrekker te worden. En er staan zoveel goede dingen onder Ernsts naam, hoe kan dat nou? En kom dan eens met een reden daarvoor, Wim? Dan vertelt hij een zooitje onzin waar de honden geen brood van lusten. De ene leugen na de andere en de leden knikken bedenkelijk. Goh, wat horen we nou. Maar ja, het is Wim die het zegt, de nestor van GroenLinks Velsen, dus het zal wel kloppen. Over plaats 1 moet dus gestemd worden en dat valt goed uit voor Wim. Hij komt op 1. Met leugens, maar dat maakt niet uit, want hoe je ergens komt schijnt niemand wat uit te maken, als je er maar komt.
Op de valreep van zijn valse verhaal maakt hij mij ook nog even af. Ik heb in de raad en elders na 5 november rondgebazuind, dat ik Wim ongeschikt vind. Hij zegt nog iets lelijks, maar dat ben ik vergeten. Die eerste opmerking liet al het bloed uit mijn lijf stromen. Ik zat met stomheid geslagen, want Ernst en ik zijn na de raad juist heel vroeg weggegaan om met niemand te hoeven praten. En op een andere bijeenkomst heb ik tijdens het eten alleen over koetjes en kalfjes gesproken.
De ingevlogen voorzitter zegt nog tegen me: 'Ja, zo beleeft hij het. Misschien heb je een mail laten slingeren of heeft iemand op je iPad gekeken?'. Nou, na de diefstal van mijn iPhone van de raadstafel heb in nooit meer iets kostbaars open en bloot laten liggen. Onzin natuurlijk, maar wie zegt de waarheid? IK. Dat kan ik met zekerheid zeggen. Ik haat leugenaars. Heb mijn halve leven verpest gezien door een leugenaar. En nu dus weer zo'n verrekte schoft. Ik schreef vanmorgen op mijn Facebook: ik hoor niet in deze wereld thuis. Deze wereld is van anderen, van intriganten. Maar dan belt er een bestuurslid van GroenLinks Noord-Holland, die zijn medeleven betuigt en dan weet ik, dat er goede mensen zijn. Dit heeft niets met GroenLinks te maken, maar alleen met een verdorven rotzak.
Aanvulling
26 maart 2014: Ernst en ik hebben ons op 21 november als kandidaten teruggetrokken, nadat twee niet-kandidaten zich tijdens de schorsing alsnog aanmeldden en ook meteen de gelegenheid kregen zich voor verkiesbare plaatsen te kandideren. Tijdens de verkiezingen van 19 maart kreeg GroenLinks Velsen 1 zetel: Westerman.
De grootste blunder
Ik ben niet zo'n twitteraar, maar vanavond geniet ik er enorm van. Via Friso Bos ontvang ik het nieuws, dat Wim Westerman tijdens de eerste coalitiebespreking uitvoerig heeft verhaald over mij. Friso schreef: ...heeft getracht Reina de Haan door het slijk te halen...Wim Westerman heeft genoeg psychologische kennis om te bepalen, dat ik in de peuterfase ben blijven steken. Verder zou hij in vergaderingen al hebben gemerkt, dat ik vaak fysiek bedreigend kan zijn. Ik moest zo lachen (Ernst ook)! Stelde mij al voor hoe ik tijdens de vergaderingen direct begon te meppen, als iets me niet zinde...Wim heeft medelijden met me. Dat is lief, dat heb ik verdiend, met name door zijn toedoen, maar dat begrijpt hij niet.
Toen de uitslag van de verkiezingen door Franc werden omgeroepen en GroenLinks aan bod kwam, applaudiseerde ik als enige ontzettend enthousiast, immers: GroenLinks was van nul zetels naar een zetel gegaan! Natuurlijk was dat de reden niet, maar je klapt alleen voor winst, niet voor verlies. Ik had dus het recht. Mijn werkelijke reden: Wim dacht wel drie of vier zetels te krijgen. Hij kreeg er een. Zelfs die had hij niet verdiend, maar goed.
Een half uurtje later liep ik op hem toe, gaf hem een bemoedigend schouderklopje en vroeg hem, of hij niet wist, dat je altijd zelf in de kuil valt die je voor een ander graaft. Hij spuwde 'Wat zeg je? Wat zeg je?' naar me en kneep me heel hard in mijn bovenarm (jawel, blauwe plek! Kan ik nog een zaak van maken). Hij spuwde verder 'Verwijder je, verwijder je!' Ik liep rustig weg en stak een middelvinger op met de woorden 'Fuck you Westerman'. Dat had hij weer verdiend. Ja, we zijn allebei nog steeds razend op die ontzettende walgelijke egotripper. 't Zal wel eens slijten.
De tweets van vanavond helpen daar enorm aan mee. Wim werd tijdens zijn slijkverhaal onderbroken door de voorzitter en liep kwaad de vergadering uit. Wat er allemaal over hem de ronde doet op de sociale media dat weet hij niet. Hij wilde er nooit aan, ofschoon hij een FB pagina schijnt te hebben. Hij heeft ook nooit een blog van ons gelezen. Hij was helemaal niet geïnteresseerd in ons, in anderen, alleen in zichzelf.
Ik heb ook wel was psychologie gelezen en nu Wim zich op dat niveau uitlaat over mij, vind ik dat hij een koekje van eigen deeg mag hebben. De man is nooit getrouwd geweest, heeft geen kinderen, was ooit onderwijzer en is daar op hoger niveau mee doorgegaan. Kortom, iedereen waarmee hij te maken had, moest altijd naar hem luisteren. Hij kan er dan ook niets aan doen, dat hij eeuwig door leutert, altijd over hetzelfde. Herhaling na herhaling. Dat doen onderwijzers, jaar in jaar uit. Bovendien schrijft hij er ook nog boeken over. Dat is voor het publiek, dat hij mondeling niet kan bereiken. Hij denkt veel te weten over onderwijs, maar hier op de bank vertelde hij ooit, dat het onderwijs sinds vele decennia niet slechter is geworden. Alle voorbeelden en feiten ten spijt, hij bleef het ontkennen. Als hij zelf kinderen of kleinkinderen had gehad, dan had hij geweten, dat zoiets als Frans er vroeger in werd gedreund, maar dat kinderen tegenwoordig nog maar drie woorden Frans spreken na drie jaar onderricht. Dan had hij geweten, dat de HAVO tegenwoordig gelijk staat aan het vroegere MAVO niveau.
Dat hij nooit een weerwoord heeft gehad, in zijn huis nooit een vrouw is tegengekomen die kritiek op hem had, zich nooit aan samenwonen heeft hoeven aanpassen, dat is bijzonder goed merkbaar. Hij duldt geen tegenspraak. Ook niet in de politiek. Daar kan de man natuurlijk niets aan doen, heb melij, maar daardoor gaat het dualisme in de lokale politiek wel compleet verloren. Verder worden mensen in zijn situatie erg narcistisch. Ze dulden alleen maar mensen om zich heen die ja en amen knikken. Iedere ander wordt direct uit de vriendenkring geflikkerd. Contact wordt verbroken zodra de narcist tegengas ruikt. Het tegengas van Ernst en mij was teveel van het goede. Tot het laatste moment heeft Wim net gedaan alsof hij het met ons eens was en op het laatste moment heeft hij zijn web gesponnen. Dan heb je alleen nog een paar domoren nodig, die erin vliegen: het bestuur en een paar leden, die zelf ook wel raadslidje wilden spelen. Ellebogen zogezegd. 17 Vragen aan het bestuur, waarop je toch een zinnig antwoord verwacht, bleven onbeantwoord met 'jammer dat je er zo over denkt' en een ander bestuurslid zei: 'ik heb me ervan gedistantieerd, want ik wilde geen ruzie.' Tsja, waarvoor zit je dan in een bestuur? Om je neus te drukken als je iets moet doen, iets moet regelen?
Maar terug naar Westerman, een einzelgänger. Hij heeft geen gevoel voor mensen. Dat bewees hij met het afbranden van Beryl Dreijer van Forza tijdens een debat. Hij heeft privé contact met haar, maar op de bühne maakt hij haar ineens af, niet fatsoenlijk, maar volkomen onfatsoenlijk. Zoiets doe je als normaal mens toch niet? Je zit vier jaar lang bij iemand op de bank gezellig wijn te drinken en ineens maakt je je gastvrouw en -heer uit voor onbenullen en haal je ze door het slijk. Zoiets doe je toch niet als normaal mens. En dan al die kritiek, die haat, die hij in de afgelopen vier jaar de wereld in heeft gegooid, hier op dezelfde bank: dikke konten van raadsvrouwen, domme wethouders, leeghoofden, misdadigers, racisten, maffiosi...je kon het zo gek niet verzinnen. Maakte niet uit of het coalitie of oppositie was, iedereen ging door het slijk, net als ik nu. Alleen Wim zelf was fantastisch.
Zijn fractie informeerde hij half of onjuist over zijn eigen voortgang in dossiers, met gevolg dat wij amper een stap konden zetten, alsmaar te horen kregen, dat het 'volgende week' was opgelost. Altijd met zoveel woorden, dat je door de woorden de inhoud niet meer kon vinden. Want lullen kan hij als de beste.
Zielige man, die Westerman. Maar ik heb geen melij met hem. Dat heb ik wel gehad. Ooit. Toen dacht ik dat hij dat beetje extra aandacht wel kon gebruiken. Toen dacht ik, dat de man het op prijs stelde, dat wij hem telkens weer uitnodigden. Toen dacht ik, dat hij een goeie vent was. Ik heb me wel vaker behoorlijk vergist in mensen, maar dit is wel de grootste blunder die ik ooit heb begaan in mijn leven. Hoed u voor Westerman.
Toen de uitslag van de verkiezingen door Franc werden omgeroepen en GroenLinks aan bod kwam, applaudiseerde ik als enige ontzettend enthousiast, immers: GroenLinks was van nul zetels naar een zetel gegaan! Natuurlijk was dat de reden niet, maar je klapt alleen voor winst, niet voor verlies. Ik had dus het recht. Mijn werkelijke reden: Wim dacht wel drie of vier zetels te krijgen. Hij kreeg er een. Zelfs die had hij niet verdiend, maar goed.
Een half uurtje later liep ik op hem toe, gaf hem een bemoedigend schouderklopje en vroeg hem, of hij niet wist, dat je altijd zelf in de kuil valt die je voor een ander graaft. Hij spuwde 'Wat zeg je? Wat zeg je?' naar me en kneep me heel hard in mijn bovenarm (jawel, blauwe plek! Kan ik nog een zaak van maken). Hij spuwde verder 'Verwijder je, verwijder je!' Ik liep rustig weg en stak een middelvinger op met de woorden 'Fuck you Westerman'. Dat had hij weer verdiend. Ja, we zijn allebei nog steeds razend op die ontzettende walgelijke egotripper. 't Zal wel eens slijten.
De tweets van vanavond helpen daar enorm aan mee. Wim werd tijdens zijn slijkverhaal onderbroken door de voorzitter en liep kwaad de vergadering uit. Wat er allemaal over hem de ronde doet op de sociale media dat weet hij niet. Hij wilde er nooit aan, ofschoon hij een FB pagina schijnt te hebben. Hij heeft ook nooit een blog van ons gelezen. Hij was helemaal niet geïnteresseerd in ons, in anderen, alleen in zichzelf.
Ik heb ook wel was psychologie gelezen en nu Wim zich op dat niveau uitlaat over mij, vind ik dat hij een koekje van eigen deeg mag hebben. De man is nooit getrouwd geweest, heeft geen kinderen, was ooit onderwijzer en is daar op hoger niveau mee doorgegaan. Kortom, iedereen waarmee hij te maken had, moest altijd naar hem luisteren. Hij kan er dan ook niets aan doen, dat hij eeuwig door leutert, altijd over hetzelfde. Herhaling na herhaling. Dat doen onderwijzers, jaar in jaar uit. Bovendien schrijft hij er ook nog boeken over. Dat is voor het publiek, dat hij mondeling niet kan bereiken. Hij denkt veel te weten over onderwijs, maar hier op de bank vertelde hij ooit, dat het onderwijs sinds vele decennia niet slechter is geworden. Alle voorbeelden en feiten ten spijt, hij bleef het ontkennen. Als hij zelf kinderen of kleinkinderen had gehad, dan had hij geweten, dat zoiets als Frans er vroeger in werd gedreund, maar dat kinderen tegenwoordig nog maar drie woorden Frans spreken na drie jaar onderricht. Dan had hij geweten, dat de HAVO tegenwoordig gelijk staat aan het vroegere MAVO niveau.
Dat hij nooit een weerwoord heeft gehad, in zijn huis nooit een vrouw is tegengekomen die kritiek op hem had, zich nooit aan samenwonen heeft hoeven aanpassen, dat is bijzonder goed merkbaar. Hij duldt geen tegenspraak. Ook niet in de politiek. Daar kan de man natuurlijk niets aan doen, heb melij, maar daardoor gaat het dualisme in de lokale politiek wel compleet verloren. Verder worden mensen in zijn situatie erg narcistisch. Ze dulden alleen maar mensen om zich heen die ja en amen knikken. Iedere ander wordt direct uit de vriendenkring geflikkerd. Contact wordt verbroken zodra de narcist tegengas ruikt. Het tegengas van Ernst en mij was teveel van het goede. Tot het laatste moment heeft Wim net gedaan alsof hij het met ons eens was en op het laatste moment heeft hij zijn web gesponnen. Dan heb je alleen nog een paar domoren nodig, die erin vliegen: het bestuur en een paar leden, die zelf ook wel raadslidje wilden spelen. Ellebogen zogezegd. 17 Vragen aan het bestuur, waarop je toch een zinnig antwoord verwacht, bleven onbeantwoord met 'jammer dat je er zo over denkt' en een ander bestuurslid zei: 'ik heb me ervan gedistantieerd, want ik wilde geen ruzie.' Tsja, waarvoor zit je dan in een bestuur? Om je neus te drukken als je iets moet doen, iets moet regelen?
Maar terug naar Westerman, een einzelgänger. Hij heeft geen gevoel voor mensen. Dat bewees hij met het afbranden van Beryl Dreijer van Forza tijdens een debat. Hij heeft privé contact met haar, maar op de bühne maakt hij haar ineens af, niet fatsoenlijk, maar volkomen onfatsoenlijk. Zoiets doe je als normaal mens toch niet? Je zit vier jaar lang bij iemand op de bank gezellig wijn te drinken en ineens maakt je je gastvrouw en -heer uit voor onbenullen en haal je ze door het slijk. Zoiets doe je toch niet als normaal mens. En dan al die kritiek, die haat, die hij in de afgelopen vier jaar de wereld in heeft gegooid, hier op dezelfde bank: dikke konten van raadsvrouwen, domme wethouders, leeghoofden, misdadigers, racisten, maffiosi...je kon het zo gek niet verzinnen. Maakte niet uit of het coalitie of oppositie was, iedereen ging door het slijk, net als ik nu. Alleen Wim zelf was fantastisch.
Zijn fractie informeerde hij half of onjuist over zijn eigen voortgang in dossiers, met gevolg dat wij amper een stap konden zetten, alsmaar te horen kregen, dat het 'volgende week' was opgelost. Altijd met zoveel woorden, dat je door de woorden de inhoud niet meer kon vinden. Want lullen kan hij als de beste.
Zielige man, die Westerman. Maar ik heb geen melij met hem. Dat heb ik wel gehad. Ooit. Toen dacht ik dat hij dat beetje extra aandacht wel kon gebruiken. Toen dacht ik, dat de man het op prijs stelde, dat wij hem telkens weer uitnodigden. Toen dacht ik, dat hij een goeie vent was. Ik heb me wel vaker behoorlijk vergist in mensen, maar dit is wel de grootste blunder die ik ooit heb begaan in mijn leven. Hoed u voor Westerman.
11.2.14
Verschrikkelijk boos!
Ik ben zo verschrikkelijk boos. In de krant staat een twee pagina's groot artikel over GroenLinks Velsen, maar dat is het punt niet. Mooi Friso, al klopt de info in de eerste kolom niet helemaal. Nee, ik ben boos, omdat wethouder Westerman en het bestuur van de afdeling wegkomen met een zaak die, als de verkiezingen verder in het verschiet hadden gelegen, nooit doorgang had kunnen vinden. Ik ben boos omdat bemiddeling van de partij vanuit andere niveau's treurig slap is geweest en niemand heeft ingegrepen. Ik ben boos omdat regels en statuten met voeten getreden zijn en niemand zijn nek heeft uitgestoken om onrecht tegen te gaan. En dat alles, zodat GroenLinks vooral niet negatief in het nieuws komt. Om te zorgen voor stilte. Dat Ernst en ik die stilte niet hebben bewaard wordt ons kwalijk genomen, maar dat stilte mensen afmaakt, dat maakt niet uit.
Met een grote kop "We wilden de fractie niet beschadigen" liegt de afdeling minus fractie erop los. Als er een ding is, wat zowel wethouder als bestuur nastreefden, dan was het wel de fractie beschadigen. Dat daarmee GroenLinks Velsen om zeep werd gebracht, dat hebben de dames en heren van tevoren niet bedacht.
Ernst had een reputatie opgebouwd in Velsen als een redelijke GroenLinkser, die niet alleen maar hamerde op milieu en groen, maar ook een heldere kijk had op de economische belangen van bijvoorbeeld MKB en ZZP'er. Ondanks het feit, dat GroenLinks landelijk nog steeds niet veel stemmers meer trekt, leek het er in Velsen op, dat GroenLinks haar zetels wel zou kunnen behouden en misschien zelfs kon vermeerderen. We hadden het als fractie de afgelopen vier jaar best goed gedaan.
Voor enige vorm van succes tijdens de verkiezingen heeft Westerman met 'zijn' bestuur een flinke stok gestoken. Vond hij in augustus nog, dat de kandidatenlijst minstens uit twaalf mensen moest bestaan, nu gaat hij de verkiezingen in met een magere zeven, waarvan er vijf geen enkele ervaring hebben en eentje twee jaar steunfractielid is geweest, maar die is reëel gezien niet verkiesbaar. De ervaring van de huidige fractie heeft Westerman met 'zijn' bestuur in het vuilnisvat gegooid. De kennis over de IJmond-regio, de VRK, de MRA en veel meer, de trainingen, de contacten, wie-is-wie, de overleg structuur die de fractie opbouwde in de regio...allemaal het vuilnisvat in. Alsof je als raadslid na vier jaar nog steeds het groentje bent van weleer. Alsof het raadswerk geen moer voorstelt.
Raadslid word je bij GroenLinks Velsen met ellebogen, met intrige en bedrog, met dociel gedrag. Kennis moet je blijkbaar niet hebben, je moet alleen weten wiens kont je moet likken. Als over vier jaar een raadslid van GroenLinks Velsen (komen die er nog?) te assertief is geworden dan zal, als Westerman nog steeds de scepter zwaait, ook die zijn biezen moeten pakken. Westerman kan zijn macht niet uit handen geven. Hij is het gezicht van GroenLinks Velsen en weet de goegemeente zo te manipuleren, dat iedereen er nog intrapt ook.
Maar wat heeft hij feitelijk voor elkaar gekregen in de afgelopen vier jaar? Het Witte Theater is om zeep geholpen. Waarom heeft hij niet gewoon gezegd: zonder die subsidie ben ik niet in staat die motie van de raad uit te voeren? Het Pieter Vermeulen Museum, speerpunt in de verkiezingen van 2010, laat hij wegrotten in een oud schoolgebouwtje en na drie jaar positieve, hoopvolle informatie vraagt hij vlak voor zijn aftreden een ton om te kijken of er überhaupt geïnteresseerden zijn voor zijn Kust Informatie Centrum. Zijn WMO en alle mooie teksten op een rijtje, komen uit de koker van de zorgorganisaties, die zelf zijn gaan denken over hoe ze de decentralisaties vorm kunnen geven. In zijn Kunst en Cultuurnota komt Kunst niet voor en zijn zogenaamde uitwisseling van kunst met Chindao is een farce: een idee, meer niet. Hier laat ik het even bij, anders wordt deze blog zo lang. Alleen bovenstaande was al genoeg voor een pittige motie van wantrouwen. Wij kijken terug op een wethouderschap, dat niet eens zijn speerpunten kon waarmaken. Hadden wij die ook ingediend, als de breuk binnen de afdeling niet was ontstaan? Ja (we stonden al veel eerder op het punt), want als fractie moet je eerlijk zijn, ook over je eigen wethouder.
In de tijd dat hij samen met Marc Hillebrink in de fractie zat (2006-2010) 'durfde hij geen coalitie aan te gaan, omdat hij dan het gezag in de fractie moest overdragen aan Hillebrink' en dat was geen optie, dat kon Hillebrink niet aan, vond hij. Of iemand hem in een coalitie wilde, dat heeft hij nooit duidelijk gemaakt. Wij hebben Westerman leren kennen. Hier, op de bank met een glas wijn, gemiddeld twee keer per maand. Joviaal, gezellig, maar draai je niet om, want dan word je afgemaakt.
De breuk in GroenLinks Velsen had niets te maken met inhoud, maar alles met macht en positie. Het stond al in dat artikel in de krant: als fractievoorzitter Merhottein lijsttrekker was geworden, dan had de partij waarschijnlijk gekozen voor onderhandelingen met de LGV. Helaas heeft Westerman, zoals de LGV laatst ook al in 'Huis aan huis' liet weten, raadsleden van die partij door de jaren heen zo zwart gemaakt, dat geen LGVer iets met hem te maken wil hebben. Dat zou dus geen nieuw wethouderschap opleveren. Enige mogelijkheid om dat tegen te gaan was voor Westerman dus om zelf lijsttrekker te worden. Dan kon hij met zijn huidige college onderhandelen. Iets waar de fractie na deze vier jaar niet veel meer voor voelde.
Allerlei gesprekken voor de vaststelling van de kandidatenlijst zijn tot nu toe buiten de media gebleven, maar spreken boekdelen. Zo heeft Westerman over zijn aanvankelijk plaats twee op de lijst gezegd, dat hij niet perse raadslid wilde worden. Als hij onverhoopt niet als wethouder aan de slag zou kunnen, zou hij even de raad ingaan en dan zijn zetel overdragen aan een ander. Dat heet kiezersbedrog, zeker van een kopstuk als Westerman, maar hij zou zijn leeftijd dan als reden doen gelden.
Dan wordt er in de vergadering gestemd over nummer 1 en 2: Ernst en Wim. Wim wordt gekozen op 1 en dus denk je: Ernst op twee. Nee, ineens komt er een lijstduwer, die zich tijdens de schorsing van de vergadering heeft aangemeld en die opteert ook voor plaats 2. Dat mag allemaal zomaar en afgaand op de viezigheid, die Westerman onder de aanwezige leden heeft verspreid, wint die lijstduwer en wordt, volkomen onervaren, ineens nummer 2. De reden dat Ernst en ik ons terug hebben getrokken. Zie je de huidige fractievoorzitter en beoogd en gevierd lijsttrekker op de advieslijst ineens op de derde plaats staan en in het beste geval raadslid worden onder een leiding van een groentje? Wij niet. Daarbij, de kans dat de gemanipuleerde leden hem ook niet op drie hadden gekozen was bijzonder groot.
Hoe durf je als wethouder en bestuur dan te zeggen, dat je 'de fractie niet wilde beschadigen'? Het is de wethouder met 'zijn' bestuur, die de fractie met eigen handen en eigen vuil om zeep heeft geholpen en in de vuilnisbak heeft gegooid. Voor vragen hierover hoef je bij het bestuur van GroenLinks Velsen niet aan te komen. Daarop komen geen antwoorden. Het eerste antwoord op de 14 vragen die ik stelde was: 'Het is jammer, dat je het zo ervaart, maar wij hebben vertrouwen in de kandidatencommissie'. Ook in het tweede antwoord wordt dat vertrouwen weer genoemd, maar het was helaas behoorlijk fragiel. Toen de kandidatencommissie weigerde om tijdens de schorsing van de vergadering nog nieuwe kandidaten toe te laten, werd zij hiertoe gedwongen. Aangezien Landelijk GroenLinks verzot is op veel kandidaten, lapten zij de regels aan hun laars. Niet kwaliteit maar kwantiteit is daar belangrijk en mensen tellen alleen als nummertjes.
Ja ik ben razend boos. Ik was al eerder razend boos, maar toen mocht ik het niet zijn, omdat het 'not done' is om in de ether razend boos te zijn. Omdat je alle gekkigheid in dit land over je heen moet laten komen, omdat je de vuiligheid niet aan de waslijn mag hangen, omdat je altijd moet blijven denken aan het belang van anderen (een partij of persoon), maar onderwijl zelf afgemaakt mag worden. Niet klagen, niet boos zijn, zo vies is de politiek nou eenmaal.
Ik wil dit soort viezigheid aan de kaak stellen, omdat mensen hier heel veel schade van ondervinden. Iemand die in volle eerlijkheid en capabel zijn werk doet en dan bij het afval wordt gezet, die verliest alle vertrouwen in de mensheid. Iemand op die manier krenken tot op het bot heeft een levenslange impact. Dat ontgaat de meeste mensen op dit moment en dat vind ik diep triest.
Ernst en ik hebben ons gerealiseerd, dat we niet in deze wereld thuishoren. Niet alleen de politieke, maar ook de 'normale wereld', want normaal is die niet. Het is niet de eerste keer, dat we zoveel onrecht tegenkomen. Na een fusie werd Ernst na 25 jaar dienst ontslagen. 53 jaar oud, de zorgsector, dus kans op een nieuwe baan was minimaal. Een jong broekie wist het allemaal beter. Inmiddels is het bedrijf failliet, want het jonge broekie had kennelijk nog niet de wijsheid, die Ernst in de loop der jaren wel had opgedaan. Een compagnon van mij hanteert tijdens een 'vergadering' een waslijstje 'falen van Reina', een zooitje futiliteiten, en als ze naar aanleiding daarvan zelf ook wat kritiek krijgt, is de vriendschap voorbij ('meningsverschillen mogen nooit ten koste gaan van onze vriendschap, Reina!'). Dat geldt alleen als de kritiek voor mij is, maar niet voor haarzelf. Nee, dit is onze wereld niet. Dit is een wereld voor Westermannen, Sitompulen, Reda's, Stopen en aanverwante organismen.
Nee, ik ga deze blog niet verwijderen van internet, zoals de Rat 1,2 en 3. Deze blijft staan. Laat iedereen maar weten hoe deze wereld werkt en zich naar aanleiding hiervan wapenen tegen deze organismen. Wij gaan met vervroegd pensioen (tien jaar eerder dan gepland): ons huis verkopen, proberen zo goedkoop mogelijk te wonen. Wij zijn door GroenLinks vervroegd grijs geworden. De politiek heeft ons niet de kans gegeven om tot ons 67ste door te gaan en het bedrijfsleven ook niet. Hoe mijn dochters het ooit tot hun 72 moeten volhouden is me een raadsel.
Met een grote kop "We wilden de fractie niet beschadigen" liegt de afdeling minus fractie erop los. Als er een ding is, wat zowel wethouder als bestuur nastreefden, dan was het wel de fractie beschadigen. Dat daarmee GroenLinks Velsen om zeep werd gebracht, dat hebben de dames en heren van tevoren niet bedacht.
Ernst had een reputatie opgebouwd in Velsen als een redelijke GroenLinkser, die niet alleen maar hamerde op milieu en groen, maar ook een heldere kijk had op de economische belangen van bijvoorbeeld MKB en ZZP'er. Ondanks het feit, dat GroenLinks landelijk nog steeds niet veel stemmers meer trekt, leek het er in Velsen op, dat GroenLinks haar zetels wel zou kunnen behouden en misschien zelfs kon vermeerderen. We hadden het als fractie de afgelopen vier jaar best goed gedaan.
Voor enige vorm van succes tijdens de verkiezingen heeft Westerman met 'zijn' bestuur een flinke stok gestoken. Vond hij in augustus nog, dat de kandidatenlijst minstens uit twaalf mensen moest bestaan, nu gaat hij de verkiezingen in met een magere zeven, waarvan er vijf geen enkele ervaring hebben en eentje twee jaar steunfractielid is geweest, maar die is reëel gezien niet verkiesbaar. De ervaring van de huidige fractie heeft Westerman met 'zijn' bestuur in het vuilnisvat gegooid. De kennis over de IJmond-regio, de VRK, de MRA en veel meer, de trainingen, de contacten, wie-is-wie, de overleg structuur die de fractie opbouwde in de regio...allemaal het vuilnisvat in. Alsof je als raadslid na vier jaar nog steeds het groentje bent van weleer. Alsof het raadswerk geen moer voorstelt.
Raadslid word je bij GroenLinks Velsen met ellebogen, met intrige en bedrog, met dociel gedrag. Kennis moet je blijkbaar niet hebben, je moet alleen weten wiens kont je moet likken. Als over vier jaar een raadslid van GroenLinks Velsen (komen die er nog?) te assertief is geworden dan zal, als Westerman nog steeds de scepter zwaait, ook die zijn biezen moeten pakken. Westerman kan zijn macht niet uit handen geven. Hij is het gezicht van GroenLinks Velsen en weet de goegemeente zo te manipuleren, dat iedereen er nog intrapt ook.
Maar wat heeft hij feitelijk voor elkaar gekregen in de afgelopen vier jaar? Het Witte Theater is om zeep geholpen. Waarom heeft hij niet gewoon gezegd: zonder die subsidie ben ik niet in staat die motie van de raad uit te voeren? Het Pieter Vermeulen Museum, speerpunt in de verkiezingen van 2010, laat hij wegrotten in een oud schoolgebouwtje en na drie jaar positieve, hoopvolle informatie vraagt hij vlak voor zijn aftreden een ton om te kijken of er überhaupt geïnteresseerden zijn voor zijn Kust Informatie Centrum. Zijn WMO en alle mooie teksten op een rijtje, komen uit de koker van de zorgorganisaties, die zelf zijn gaan denken over hoe ze de decentralisaties vorm kunnen geven. In zijn Kunst en Cultuurnota komt Kunst niet voor en zijn zogenaamde uitwisseling van kunst met Chindao is een farce: een idee, meer niet. Hier laat ik het even bij, anders wordt deze blog zo lang. Alleen bovenstaande was al genoeg voor een pittige motie van wantrouwen. Wij kijken terug op een wethouderschap, dat niet eens zijn speerpunten kon waarmaken. Hadden wij die ook ingediend, als de breuk binnen de afdeling niet was ontstaan? Ja (we stonden al veel eerder op het punt), want als fractie moet je eerlijk zijn, ook over je eigen wethouder.
In de tijd dat hij samen met Marc Hillebrink in de fractie zat (2006-2010) 'durfde hij geen coalitie aan te gaan, omdat hij dan het gezag in de fractie moest overdragen aan Hillebrink' en dat was geen optie, dat kon Hillebrink niet aan, vond hij. Of iemand hem in een coalitie wilde, dat heeft hij nooit duidelijk gemaakt. Wij hebben Westerman leren kennen. Hier, op de bank met een glas wijn, gemiddeld twee keer per maand. Joviaal, gezellig, maar draai je niet om, want dan word je afgemaakt.
De breuk in GroenLinks Velsen had niets te maken met inhoud, maar alles met macht en positie. Het stond al in dat artikel in de krant: als fractievoorzitter Merhottein lijsttrekker was geworden, dan had de partij waarschijnlijk gekozen voor onderhandelingen met de LGV. Helaas heeft Westerman, zoals de LGV laatst ook al in 'Huis aan huis' liet weten, raadsleden van die partij door de jaren heen zo zwart gemaakt, dat geen LGVer iets met hem te maken wil hebben. Dat zou dus geen nieuw wethouderschap opleveren. Enige mogelijkheid om dat tegen te gaan was voor Westerman dus om zelf lijsttrekker te worden. Dan kon hij met zijn huidige college onderhandelen. Iets waar de fractie na deze vier jaar niet veel meer voor voelde.
Allerlei gesprekken voor de vaststelling van de kandidatenlijst zijn tot nu toe buiten de media gebleven, maar spreken boekdelen. Zo heeft Westerman over zijn aanvankelijk plaats twee op de lijst gezegd, dat hij niet perse raadslid wilde worden. Als hij onverhoopt niet als wethouder aan de slag zou kunnen, zou hij even de raad ingaan en dan zijn zetel overdragen aan een ander. Dat heet kiezersbedrog, zeker van een kopstuk als Westerman, maar hij zou zijn leeftijd dan als reden doen gelden.
Dan wordt er in de vergadering gestemd over nummer 1 en 2: Ernst en Wim. Wim wordt gekozen op 1 en dus denk je: Ernst op twee. Nee, ineens komt er een lijstduwer, die zich tijdens de schorsing van de vergadering heeft aangemeld en die opteert ook voor plaats 2. Dat mag allemaal zomaar en afgaand op de viezigheid, die Westerman onder de aanwezige leden heeft verspreid, wint die lijstduwer en wordt, volkomen onervaren, ineens nummer 2. De reden dat Ernst en ik ons terug hebben getrokken. Zie je de huidige fractievoorzitter en beoogd en gevierd lijsttrekker op de advieslijst ineens op de derde plaats staan en in het beste geval raadslid worden onder een leiding van een groentje? Wij niet. Daarbij, de kans dat de gemanipuleerde leden hem ook niet op drie hadden gekozen was bijzonder groot.
Hoe durf je als wethouder en bestuur dan te zeggen, dat je 'de fractie niet wilde beschadigen'? Het is de wethouder met 'zijn' bestuur, die de fractie met eigen handen en eigen vuil om zeep heeft geholpen en in de vuilnisbak heeft gegooid. Voor vragen hierover hoef je bij het bestuur van GroenLinks Velsen niet aan te komen. Daarop komen geen antwoorden. Het eerste antwoord op de 14 vragen die ik stelde was: 'Het is jammer, dat je het zo ervaart, maar wij hebben vertrouwen in de kandidatencommissie'. Ook in het tweede antwoord wordt dat vertrouwen weer genoemd, maar het was helaas behoorlijk fragiel. Toen de kandidatencommissie weigerde om tijdens de schorsing van de vergadering nog nieuwe kandidaten toe te laten, werd zij hiertoe gedwongen. Aangezien Landelijk GroenLinks verzot is op veel kandidaten, lapten zij de regels aan hun laars. Niet kwaliteit maar kwantiteit is daar belangrijk en mensen tellen alleen als nummertjes.
Ja ik ben razend boos. Ik was al eerder razend boos, maar toen mocht ik het niet zijn, omdat het 'not done' is om in de ether razend boos te zijn. Omdat je alle gekkigheid in dit land over je heen moet laten komen, omdat je de vuiligheid niet aan de waslijn mag hangen, omdat je altijd moet blijven denken aan het belang van anderen (een partij of persoon), maar onderwijl zelf afgemaakt mag worden. Niet klagen, niet boos zijn, zo vies is de politiek nou eenmaal.
Ik wil dit soort viezigheid aan de kaak stellen, omdat mensen hier heel veel schade van ondervinden. Iemand die in volle eerlijkheid en capabel zijn werk doet en dan bij het afval wordt gezet, die verliest alle vertrouwen in de mensheid. Iemand op die manier krenken tot op het bot heeft een levenslange impact. Dat ontgaat de meeste mensen op dit moment en dat vind ik diep triest.
Ernst en ik hebben ons gerealiseerd, dat we niet in deze wereld thuishoren. Niet alleen de politieke, maar ook de 'normale wereld', want normaal is die niet. Het is niet de eerste keer, dat we zoveel onrecht tegenkomen. Na een fusie werd Ernst na 25 jaar dienst ontslagen. 53 jaar oud, de zorgsector, dus kans op een nieuwe baan was minimaal. Een jong broekie wist het allemaal beter. Inmiddels is het bedrijf failliet, want het jonge broekie had kennelijk nog niet de wijsheid, die Ernst in de loop der jaren wel had opgedaan. Een compagnon van mij hanteert tijdens een 'vergadering' een waslijstje 'falen van Reina', een zooitje futiliteiten, en als ze naar aanleiding daarvan zelf ook wat kritiek krijgt, is de vriendschap voorbij ('meningsverschillen mogen nooit ten koste gaan van onze vriendschap, Reina!'). Dat geldt alleen als de kritiek voor mij is, maar niet voor haarzelf. Nee, dit is onze wereld niet. Dit is een wereld voor Westermannen, Sitompulen, Reda's, Stopen en aanverwante organismen.
Nee, ik ga deze blog niet verwijderen van internet, zoals de Rat 1,2 en 3. Deze blijft staan. Laat iedereen maar weten hoe deze wereld werkt en zich naar aanleiding hiervan wapenen tegen deze organismen. Wij gaan met vervroegd pensioen (tien jaar eerder dan gepland): ons huis verkopen, proberen zo goedkoop mogelijk te wonen. Wij zijn door GroenLinks vervroegd grijs geworden. De politiek heeft ons niet de kans gegeven om tot ons 67ste door te gaan en het bedrijfsleven ook niet. Hoe mijn dochters het ooit tot hun 72 moeten volhouden is me een raadsel.
6.9.13
Een beetje dom, toch?
5 September, weekblad Huis aan Huis, column 'Geschikt/ongeschikt' van V. Elsenaar:
"..Reina de Haan manifesteert zich tegenwoordig met een stil protest tegen het regeringsbeleid op Plein 1945. Eigenlijk protesteert ze tegen zichzelf, want een belangrijk deel van de rijkstaken zoals de jeugdzorg en de thuiszorg wordt overgeheveld naar gemeenten. Dat zijn toevallig de taken van GroenLinks wethouder Wim Westerman, die zij als coalitiegenoot steunt. Impliciet steunt zij daarmee als gemeenteraadslid de afbraak van de sociale voorzieningen."
De 6de september was al begonnen toen ik dat las, maar wat slaap zou misschien later op de dag wat licht werpen op de tekst. Rond een uur of elf las ik het weer, maar kon er nog steeds geen pap, soep of wat dan ook van maken. Zelfs nu ik het overschrijf blijft enig begrip volledig uit. Dat maakt het bijzonder moeilijk om op te reageren. Het enige wat ik begrijp is, dat dit een poging van Elsenaar is om GroenLinks onderuit te halen. Dat is niet nieuw. Dat doet hij al jaren. In dezelfde column van de 5de worden ook Merhottein en Westerman met allerlei waanzin om de oren geslagen. Zo zou Westerman ooit tegen het HOV hebben gestemd, maar de man zelf weet bij god niet wanneer. Merhottein zou als voorzitter van GroenLinks Haarlem tegen de Zuidtangent zijn gekant (een bestuursvoorzitter zit niet in de politiek, Elsenaar). Elsenaar wist dat niet, maar heeft dat van 'mensen die zich dat herinneren' (Facebook). Fijne bron, klakkeloos geloven! Ik moet ineens denken aan de gang van zaken rond Lucia de B. Het volkstribunaal heeft gesproken!
"Stemmingmakerij is iets waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. Het is een actie veelal uit onmacht, domheid en doordrammerij," schrijft Merhottein ergens in een blog. Elsenaar vindt dat hij daarmee tegenstanders wegzet als domme doordrammers. Dat Merhottein alleen doelt op de stemmingmakers, dat ontgaat Elsenaar. Wij begrijpen heel goed, dat voor ieder argument wat te zeggen is en ook vinden wij onze tegenstanders niet dom, zolang zij de realiteit maar in het oog houden. Dat is hetgeen wat deze stemmingmakers niet doen. Een HOV-project dat in 2008 door de raad is aangenomen, kan je niet in 2013, na vijf jaar investeringen, terugdraaien. Zo simpel is het. Dat gaat de gemeente miljoenen kosten. En daarbij: 1800 handtekeningen tegen (van de 67.000 inwoners) is daarvoor ook geen goed argument. Dat een aantal politieke partijen of raadsleden willen, dat het hele HOV-project nog eens wordt herbezien of zelfs wordt stopgezet, is naar onze mening dan ook verkiezingsretoriek. Het is gewoon niet mogelijk, niet betaalbaar, niet reëel. Je kunt op deze mensen stemmen, maar je komt bedrogen uit, zo simpel is het. Maar als u toch de proef op de som wilt nemen, dan moet u ook niet klagen, als de partijen niet doen wat ze toezegden. Zelfs al komt er een college van tegenstanders, dan denk ik niet dat de raad bereid is om een bedrag van bijvoorbeeld 15 miljoen neer te tellen voor schadeclaims, voor niets dus. Hoezo schadeclaims? Nou, bijvoorbeeld die Kromhoutstraat, die is al aangepast en dat zal de gemeente dan zelf moeten vergoeden. Dat de infrastructuur van de gemeente op veel plaatsen meteen wordt aangepakt, zaken waar de gemeente zelf nu absoluut het geld niet voor heeft, wordt door de tegenstanders verzwegen.
Elsenaar gaat op meer punten volledig de mist in. Het plan 'Hofgeestlijn', dat GroenLinks indiende, gaat niet over een bus, maar over lightrail, volgt een volkomen ander traject dan het HOV en sluit daar zelfs prima op aan. Het ons zo begeerde OV-netwerk! Het traject dat Elsenaar voorstelt, namelijk langs het kanaal, is niet mogelijk. Waarom niet? Gewoon niet rendabel, omdat er geen woonkernen worden aangedaan. Vandaar dat de Hofgeestlijn een andere route volgt (o.a. langs Velserbroek).
Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Dat bedoelt Merhottein met stemmingmakerij: de boel beduvelen. Dat is dom, want uiteindelijk wordt je op het niet nakomen van je beloftes afgerekend. GroenLinks kijkt wel tig keer uit, om zich zo in de verkiezingen te storten.
Inmiddels ben ik een uurtje verder, maar nog steeds begrijp ik Elsenaar niet, waar hij over mijn actie 'Stilstaan' schrijft. Ik ben tegen de lukrake bezuinigingen van dit kabinet. Ik vind dat dit kabinet de economie om zeep helpt. Ik vind ook, dat als je rijkstaken overhevelt naar de gemeenten, je dezelfde pot geld mee moet geven. Dat doet dit kabinet niet, met gevolg dat Wim Westerman de grootste problemen heeft om de boel op orde te houden en/of te brengen. Waar moet hij het geld voor de thuiszorg bijvoorbeeld vandaan halen? De afbraak van de sociale voorzieningen wordt dus door het kabinet veroorzaakt, niet door onze wethouder, die met minder middelen maar moet zien hoe het hem lukt.
Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Iedere volgende wethouder, of hij nu een SPer of een VVDer is, zal voor dezelfde problematiek komen te staan. Het voordeel van landelijke partijen is wel, dat ze een vertegenwoordiging in Den Haag hebben. Lokale partijen kunnen daar niets. Die moet lijdzaam afwachten, wat er op de gemeenten afkomt.
Conclusie 6 september, blog Reina de Haan: V. Elsenaar begrijpt heel weinig, weet heel weinig, gelooft wat hij geloven wil, heeft een diepe hekel aan GroenLinks en schopt daarom blind om zich heen. Dat is een beetje dom, toch?
"..Reina de Haan manifesteert zich tegenwoordig met een stil protest tegen het regeringsbeleid op Plein 1945. Eigenlijk protesteert ze tegen zichzelf, want een belangrijk deel van de rijkstaken zoals de jeugdzorg en de thuiszorg wordt overgeheveld naar gemeenten. Dat zijn toevallig de taken van GroenLinks wethouder Wim Westerman, die zij als coalitiegenoot steunt. Impliciet steunt zij daarmee als gemeenteraadslid de afbraak van de sociale voorzieningen."
De 6de september was al begonnen toen ik dat las, maar wat slaap zou misschien later op de dag wat licht werpen op de tekst. Rond een uur of elf las ik het weer, maar kon er nog steeds geen pap, soep of wat dan ook van maken. Zelfs nu ik het overschrijf blijft enig begrip volledig uit. Dat maakt het bijzonder moeilijk om op te reageren. Het enige wat ik begrijp is, dat dit een poging van Elsenaar is om GroenLinks onderuit te halen. Dat is niet nieuw. Dat doet hij al jaren. In dezelfde column van de 5de worden ook Merhottein en Westerman met allerlei waanzin om de oren geslagen. Zo zou Westerman ooit tegen het HOV hebben gestemd, maar de man zelf weet bij god niet wanneer. Merhottein zou als voorzitter van GroenLinks Haarlem tegen de Zuidtangent zijn gekant (een bestuursvoorzitter zit niet in de politiek, Elsenaar). Elsenaar wist dat niet, maar heeft dat van 'mensen die zich dat herinneren' (Facebook). Fijne bron, klakkeloos geloven! Ik moet ineens denken aan de gang van zaken rond Lucia de B. Het volkstribunaal heeft gesproken!
"Stemmingmakerij is iets waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. Het is een actie veelal uit onmacht, domheid en doordrammerij," schrijft Merhottein ergens in een blog. Elsenaar vindt dat hij daarmee tegenstanders wegzet als domme doordrammers. Dat Merhottein alleen doelt op de stemmingmakers, dat ontgaat Elsenaar. Wij begrijpen heel goed, dat voor ieder argument wat te zeggen is en ook vinden wij onze tegenstanders niet dom, zolang zij de realiteit maar in het oog houden. Dat is hetgeen wat deze stemmingmakers niet doen. Een HOV-project dat in 2008 door de raad is aangenomen, kan je niet in 2013, na vijf jaar investeringen, terugdraaien. Zo simpel is het. Dat gaat de gemeente miljoenen kosten. En daarbij: 1800 handtekeningen tegen (van de 67.000 inwoners) is daarvoor ook geen goed argument. Dat een aantal politieke partijen of raadsleden willen, dat het hele HOV-project nog eens wordt herbezien of zelfs wordt stopgezet, is naar onze mening dan ook verkiezingsretoriek. Het is gewoon niet mogelijk, niet betaalbaar, niet reëel. Je kunt op deze mensen stemmen, maar je komt bedrogen uit, zo simpel is het. Maar als u toch de proef op de som wilt nemen, dan moet u ook niet klagen, als de partijen niet doen wat ze toezegden. Zelfs al komt er een college van tegenstanders, dan denk ik niet dat de raad bereid is om een bedrag van bijvoorbeeld 15 miljoen neer te tellen voor schadeclaims, voor niets dus. Hoezo schadeclaims? Nou, bijvoorbeeld die Kromhoutstraat, die is al aangepast en dat zal de gemeente dan zelf moeten vergoeden. Dat de infrastructuur van de gemeente op veel plaatsen meteen wordt aangepakt, zaken waar de gemeente zelf nu absoluut het geld niet voor heeft, wordt door de tegenstanders verzwegen.
Elsenaar gaat op meer punten volledig de mist in. Het plan 'Hofgeestlijn', dat GroenLinks indiende, gaat niet over een bus, maar over lightrail, volgt een volkomen ander traject dan het HOV en sluit daar zelfs prima op aan. Het ons zo begeerde OV-netwerk! Het traject dat Elsenaar voorstelt, namelijk langs het kanaal, is niet mogelijk. Waarom niet? Gewoon niet rendabel, omdat er geen woonkernen worden aangedaan. Vandaar dat de Hofgeestlijn een andere route volgt (o.a. langs Velserbroek).
Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Dat bedoelt Merhottein met stemmingmakerij: de boel beduvelen. Dat is dom, want uiteindelijk wordt je op het niet nakomen van je beloftes afgerekend. GroenLinks kijkt wel tig keer uit, om zich zo in de verkiezingen te storten.
Inmiddels ben ik een uurtje verder, maar nog steeds begrijp ik Elsenaar niet, waar hij over mijn actie 'Stilstaan' schrijft. Ik ben tegen de lukrake bezuinigingen van dit kabinet. Ik vind dat dit kabinet de economie om zeep helpt. Ik vind ook, dat als je rijkstaken overhevelt naar de gemeenten, je dezelfde pot geld mee moet geven. Dat doet dit kabinet niet, met gevolg dat Wim Westerman de grootste problemen heeft om de boel op orde te houden en/of te brengen. Waar moet hij het geld voor de thuiszorg bijvoorbeeld vandaan halen? De afbraak van de sociale voorzieningen wordt dus door het kabinet veroorzaakt, niet door onze wethouder, die met minder middelen maar moet zien hoe het hem lukt.
Zo zie je maar weer: je kan van alles opschrijven en de leek zal het voor zoete koek aannemen, maar als puntje bij paaltje komt, kom je als kiezer bedrogen uit. Iedere volgende wethouder, of hij nu een SPer of een VVDer is, zal voor dezelfde problematiek komen te staan. Het voordeel van landelijke partijen is wel, dat ze een vertegenwoordiging in Den Haag hebben. Lokale partijen kunnen daar niets. Die moet lijdzaam afwachten, wat er op de gemeenten afkomt.
Conclusie 6 september, blog Reina de Haan: V. Elsenaar begrijpt heel weinig, weet heel weinig, gelooft wat hij geloven wil, heeft een diepe hekel aan GroenLinks en schopt daarom blind om zich heen. Dat is een beetje dom, toch?
16.10.12
Witte Theater
Meldde mijn man, annex fractievoorzitter, vanochtend al dat hij de krant vooral 's morgens liever overslaat, omdat hij al gelijk braakneigingen krijgt, mij overkomt dat ook in de middag nog. Ik lees er twee door elkaar, de IJmuider en de Volkskrant. De laatste informeerde mij uitgebreid over Tanja Nijmeijer bij Farc, maar wat kan mij het schelen wat die meid doet? De eerste bericht over het Witte Theater met de kop 'Witte Theater hoopt op raad', geschreven door Dorien Knijnenberg. Oei oei, wat laten journalisten zich toch voor een karretje spannen!
Boosdoener is natuurlijk de gemeente, in de vorm van wethouder Westerman, hoe kan het ook anders. Maar dat, als eerste, klopt al niet. De raad heeft ervoor gekozen de subsidie aan het Witte Theater stop te zetten, maar nam ook een motie aan om het theater de gelegenheid te geven te vercommercialiseren. Het college gaf het theater dus de tijd. Ruim de tijd.
Die tijd werd door directeur Dirk van Zonderen en voorzitter van het bestuur Piet Burgering besteed aan het opstellen van een businessplan. Dat businessplan is door de gemeente afgewezen, het deugde niet. Enkele weken geleden hebben Dirk en Piet veel raadsleden bezocht om hun standpunten duidelijk te maken en de heer Westerman te verwijten, dat hij hen niet op het goede spoor had gezet. Dat was voor GroenLinks natuurlijk even schrikken, want het gaat hier om onze eigen wethouder. Navraag leerde, dat Westerman veel gesprekken heeft gevoerd met de heren van het theater, maar niet, zoals zij beweerden, heeft mee geschreven aan het plan. Zelfs al was dat wel zo geweest: wie vraagt er nou een wethouder om een businessplan op te zetten? Dan ga je naar de KvK, of ieder ander bureau, dat daarin gespecialiseerd is. Maar niet naar een wethouder, die nog nooit ondernemer is geweest.
Ik heb wat ondernemerservaring en dus bekeek ik dat businessplan eens goed. Het begint goed, met leuke ideeën. Dan volgen de ideeën, die wat minder simpel overkomen, dan ze worden voorgesteld. Zo willen ze de bar uitbreiden tot restaurant. Oei, denk ik als ervaringsdeskundige dan meteen, dat is wel wat erg rooskleurig voorgesteld, want een restaurant benodigd een behoorlijke investering en het duurt vervolgens jaren, voordat je die eruit hebt en echt winst gaat draaien. Zeker in een tijd als deze. Daarbij, een beetje kok kost behoorlijk wat en als er iets arbeidsintensief is, dan is het wel een restaurant.
Bij de cijfers aangekomen worden de inkomsten van 2012 in 2013 verdubbeld. 100% meer inkomsten. Maar waar komen die vandaan? Waarop is dat gebaseerd? De heer van Zonderen verwijst naar de ideeën. Ja goed, maar ik zou wel willen weten hoe die cijfers tot stand zijn gekomen. Hij belooft me de informatie toe te sturen, maar helaas heb ik die nog steeds niet ontvangen. Het lijkt, zeker zolang ik die informatie niet heb, dus nog steeds natte vinger werk.
Het businessplan sluit met cijfers, dat er nog wel subsidie nodig is, maar dat er flink wordt bespaard. Even goed doorgerekend kom ik echter op een besparing van 35.000 euro voor de komende drie jaar en dat is niet genoeg, want de hele subsidie moet volgens de raad vervallen, uiteindelijk meer dan drie ton.
Schrijft Dorien Knijnenberg in de krant, dat de gemeente één theater genoeg vindt (Stadsschouwburg) en dat daarom het andere weg moet, dan vermeldt ze onzin. Niemand wil van het Witte Theater af, de raad niet en het college niet, maar in ieder geval stel je één podium zeker. Het tweede is helaas voor de gemeente niet te betalen in zijn huidige vorm. Het is dus niet het Witte Theater dat hoopt op de raad, maar de raad die hoopt op het Witte Theater!
28.4.12
Boele Beu 4
Luisteren én schrijven zijn vakken, Bart. En als het dan niet zo snel allemaal te volgen is, dan staat het meeste nog op papier. Handig om nog even te checken of het allemaal wel klopt wat de oren hebben gehoord.
PvdA, CU en BD hebben inderdaad een amendement op de nota 'Dierenwelzijn' ingediend. Daarin stelden zij de raad voor, om de budgetverhoging van € 65.576,-- voor de wettelijke taken van de dierenwelzijnsnota voor 2012 te schrappen uit het raadsvoorstel en ook, om deze meerjarige budgetverhoging in de Voorjaarsnota 2012 niet te verwerken. In overleg met wethouder Westerman lieten zij het bezwaar tegen verwerking in de voorjaarsnota vallen. Het amendement werd door de raad dus aangenomen met alleen het schrappen van de budgetverhoging.
Om dat uit te leggen als 'Op voorstel van PvdA, CU en BD is het bijbehorende budget verhoogd met € 65.576,--' is dan wel een hele vreemde uitleg van zaken. Dat bedrag is namelijk geschrapt! Het gewijzigde amendement, dat door de raad werd aangenomen, heeft de wethouder financieel carte blanche gegeven: hij vroeg om ruim 65 duizend, maar kreeg eigenlijk een blanco cheque.
GroenLinks is natuurlijk in zijn nopjes. Want in tegenstelling tot wat je vervolgens schrijf, Bart, is het niet Marc Hillebrink die de aanzet tot de dierenwelzijnsnota heeft gegeven, maar GroenLinks. De eerste stap werd gezet in de vorige raadsperiode, toen Westerman en Hillebrink nog samen GroenLinks vertegenwoordigden. Hillebrink was dus portefeuillehouder voor GroenLinks, iets wat Merhottein bij zijn vertrek heeft overgenomen. Pas veel later werd Marc onafhankelijk raadslid. En zoals je heel goed weet, is het niet de woordvoerder, maar altijd de partij, die verantwoordelijkheid draagt, zowel voor heden als verleden. Maar ik heb Wim en Marc na de raadsvergadering natuurlijk van harte gefeliciteerd met het behaalde resultaat, want het was immers hun 'kind'.
Oh ja, het gaat hier niet om jouw column, maar om gewone verslaggeving, dus wat dat aangaat mag ik deze keer onverholen kritiek hebben. Het klopt van geen kanten wat je schrijft! Heb je nou echt niet begrepen, wat er in die raad gaande was, of heb je de boel opzettelijk zo verdraaid, dat jouw politieke voorkeur weer even de schijnwerpers haalde? Dat zou dan toch redelijke volksverlakkerij zijn, moet ik zeggen. En zo niet, doe dan eens wat aan je vakbekwaamheid.
PvdA, CU en BD hebben inderdaad een amendement op de nota 'Dierenwelzijn' ingediend. Daarin stelden zij de raad voor, om de budgetverhoging van € 65.576,-- voor de wettelijke taken van de dierenwelzijnsnota voor 2012 te schrappen uit het raadsvoorstel en ook, om deze meerjarige budgetverhoging in de Voorjaarsnota 2012 niet te verwerken. In overleg met wethouder Westerman lieten zij het bezwaar tegen verwerking in de voorjaarsnota vallen. Het amendement werd door de raad dus aangenomen met alleen het schrappen van de budgetverhoging.
Om dat uit te leggen als 'Op voorstel van PvdA, CU en BD is het bijbehorende budget verhoogd met € 65.576,--' is dan wel een hele vreemde uitleg van zaken. Dat bedrag is namelijk geschrapt! Het gewijzigde amendement, dat door de raad werd aangenomen, heeft de wethouder financieel carte blanche gegeven: hij vroeg om ruim 65 duizend, maar kreeg eigenlijk een blanco cheque.
GroenLinks is natuurlijk in zijn nopjes. Want in tegenstelling tot wat je vervolgens schrijf, Bart, is het niet Marc Hillebrink die de aanzet tot de dierenwelzijnsnota heeft gegeven, maar GroenLinks. De eerste stap werd gezet in de vorige raadsperiode, toen Westerman en Hillebrink nog samen GroenLinks vertegenwoordigden. Hillebrink was dus portefeuillehouder voor GroenLinks, iets wat Merhottein bij zijn vertrek heeft overgenomen. Pas veel later werd Marc onafhankelijk raadslid. En zoals je heel goed weet, is het niet de woordvoerder, maar altijd de partij, die verantwoordelijkheid draagt, zowel voor heden als verleden. Maar ik heb Wim en Marc na de raadsvergadering natuurlijk van harte gefeliciteerd met het behaalde resultaat, want het was immers hun 'kind'.
Oh ja, het gaat hier niet om jouw column, maar om gewone verslaggeving, dus wat dat aangaat mag ik deze keer onverholen kritiek hebben. Het klopt van geen kanten wat je schrijft! Heb je nou echt niet begrepen, wat er in die raad gaande was, of heb je de boel opzettelijk zo verdraaid, dat jouw politieke voorkeur weer even de schijnwerpers haalde? Dat zou dan toch redelijke volksverlakkerij zijn, moet ik zeggen. En zo niet, doe dan eens wat aan je vakbekwaamheid.
5.8.11
Lokale politiek voor gevorderden
V. Elsenaar (dat zal toch niet het pseudoniem zijn van een Velsenaar, wel?) schrijft in het weekblad 'Huis aan huis' van 4 augustus, dat GroenLinks niet in de coalitie van Velsen thuishoort, omdat het tegen de bouw van een Landal Greenpark is (zie mijn bericht van gisteren). de vermoedelijke Velsenaar denkt wellicht dat CDA, VDD, PvdA, D66 en GroenLinks, alle in de coalitie, sinds het vormen van die coalitie hun eigen identiteit volledig achter zich hebben gelaten en nu als eensgezinde nieuwe partij (we moeten nog een naam verzinnen) Velsen besturen. Wat een goed idee! Geen raadssessies meer, geen debatten meer! We hebben toch een meerderheid in de raad. In één fractievergadering per drie weken even vaststellen of we vóór of tegen zijn en hopla: je hebt een hamerstuk! De oppositie kan ook worden afgeschaft, want die maken geen schijn van kans, met welk tegenargument ze ook aankomen! Ze hebben, ha, ha, toch een minderheid in de raad.
Maar helaas, zo werkt het niet. Van Elsenaar moet GroenLinks met de billen bloot, dus: GroenLinks is tegen het Landal en dat was ze tijdens de vorige raadsperiode ook. Onder andere omdat GroenLinks houdt van natuur en daarin het liefst zo min mogelijk huizen ziet verschijnen, zeker als deze huizen geen urgentie hebben, zoals reguliere woningbouw. Daarvan zijn de coalitiepartijen volledig op de hoogte. Ze malen er niet om, temeer daar een meerderheid van de raad (ja, de oppositie heeft ook nog een stem) al heeft laten weten dat ze graag een Landal Greenpark zien verrijzen. Daarbij is het plan niet opgenomen in het coalitieakkoord en dus ook geen breekpunt. Elsenaar merkt daarbij op, dat GroenLinks het college steunt. Dat is niet juist: GroenLinks zit IN het college, in de vorm van wethouder Wim Westerman.
GroenLinks denkt dat deze reactie op de column van Elsenaar (ik heb steeds het gevoel een letter te vergeten) wat duidelijkheid heeft geschapen, met name over de werking van lokale politiek. Wat ons echter niet helemaal duidelijk is, is de ondertekening van V. Elsenaar, met (oud) logo van de gemeente Velsen. Schrijft hij namens de gemeente of denkt hij de hele gemeente te vertegenwoordigen? Onze buren kennen hem niet.
Maar helaas, zo werkt het niet. Van Elsenaar moet GroenLinks met de billen bloot, dus: GroenLinks is tegen het Landal en dat was ze tijdens de vorige raadsperiode ook. Onder andere omdat GroenLinks houdt van natuur en daarin het liefst zo min mogelijk huizen ziet verschijnen, zeker als deze huizen geen urgentie hebben, zoals reguliere woningbouw. Daarvan zijn de coalitiepartijen volledig op de hoogte. Ze malen er niet om, temeer daar een meerderheid van de raad (ja, de oppositie heeft ook nog een stem) al heeft laten weten dat ze graag een Landal Greenpark zien verrijzen. Daarbij is het plan niet opgenomen in het coalitieakkoord en dus ook geen breekpunt. Elsenaar merkt daarbij op, dat GroenLinks het college steunt. Dat is niet juist: GroenLinks zit IN het college, in de vorm van wethouder Wim Westerman.
GroenLinks denkt dat deze reactie op de column van Elsenaar (ik heb steeds het gevoel een letter te vergeten) wat duidelijkheid heeft geschapen, met name over de werking van lokale politiek. Wat ons echter niet helemaal duidelijk is, is de ondertekening van V. Elsenaar, met (oud) logo van de gemeente Velsen. Schrijft hij namens de gemeente of denkt hij de hele gemeente te vertegenwoordigen? Onze buren kennen hem niet.
Subscribe to:
Posts (Atom)