De kiezer maakt wel uit wie deskundig is?

Bij gebrek aan een krant op tweede pinksterdag kom ik nog eens aan ander leeswerk toe. Natuurlijk de Groene (nr.20), waarin Henk Hofland vraagt om een toelatingsexamen voor politici, en met mijn nog vrij verse iPad de site van NU.nl, waarop Tofik Dibi zich uitlaat over een nieuwe progressieve partij (met PvdA en D66). Hofland is positief over Dibi: "En bovendien, de vaderlandse geschiedenis leert dat ook een ruime ervaring in de politiek Den Haag geen garantie biedt tegen het begaan van geweldige blunders." Ja, dat is een feit. Als voorbeeld noemt hij de Kunduz-missie. Alweer met hem eens. Maar minder lekker vind ik het feit, dat Dibi zich daar nu van distantieert, terwijl hij net zoveel GroenLinks was en is als Sap. Zo hard gesteld, zou hij het voorbeeld van Ab Klink hebben moeten volgen en zich hebben moeten afkeren van zijn partij. Niet nu aankomen met Kunduz, omdat dat veel GroenLinksers zwaar op de maag ligt en stemmen trekt.
     De hoop van Dibi op een nieuwe progressieve partij deel ik niet. Ik heb in de verste verte geen PvdA gevoel en heb dat ook nooit gehad. En ook D66 staat redelijk van me af. Samenwerken oké, maar geen fusie? Nee, a.u.b..

     Het interessantste leeswerk van deze ochtend was toch wel de eindeloze reeks reacties op het artikel over Dibi op NU.nl. Heb je zin in een flinke shock? Lees reacties op NU.nl! Oké, voor een niet politicus kan het slechts lachwekkend zijn, maar als je zelf in de politiek zit, dan rijzen de haren je te berge. Behalve een flinke dosis scheldwoorden en naamsverbasteringen als 'Sapperdeflap' (weet je nog, mevr. de Kip niveau), komt er (op een enkele reactie na) geen zinnig woord uit. Kijk op politiek 0,0. Wat zijn dat voor mensen, die hun reactie op die site kwijt moeten? Gemiddelde kiezers? Kan ik me niet voorstellen. Gefrustreerde kiezers? Misschien. Gewoon mensen die altijd en overal gal spuien? Zou kunnen.   Ik dacht nog even 'leuk, je kan reageren', maar na het lezen van de helft van die reacties wilde ik mij niet tot dat niveau verlagen. Kreeg het gevoel van 'Als je hier iets neerzet, dan sluit je je aan bij een hele verkeerde partij'. Dat klopt misschien ook wel. Heel veel teksten zijn erg populistisch en doen verdacht veel denken aan PVV uitlatingen.
     Conclusie? Het populisme schreeuwt overal maar door, ongenuanceerd, scheldend en vloekend over alles wat niet goed is. Helaas zijn de PvdA en de SP daar nu ook mee bezig. Zware kritiek op het Lente-akkoord, maar nergens zie ik de maatregelen, die deze twee partijen hadden willen nemen om het begrotingstekort binnen te perken te houden. Vandaar dan ook nu maar een oproep aan PvdA en SP: "Jongens, kom eens met jullie bezuinigingspakket!" Want ik vraag me toch zwaar af, wie in die pakketten had moeten bloeden? Zelfs als de doelstelling op 3,2 of 3,4% was gestrand, ook dan zouden die maatregelen voor Nederland ingrijpend zijn geweest, dus vooruit met de geit. Laat me drie keer raden: dit blijft ook een ongeboren geit.

Vuile politiek van Dibi

De kandidaatstelling van Tofik Dibi is bijzonder kwalijk. Niet omdat iemand binnen GroenLinks tegen een democratische gang van zaken is, maar omdat er geen enkele aanleiding was om juist nu voor een andere partijleider te kiezen. Daarbij is de wijze waarop ook verre van smakelijk. Vanuit het niets kondigt Dibi ineens zijn kandidatuur aan en gaat op campagne, nog voor het tot welke GroenLinkser dan ook is doorgedrongen, dat de positie van Jolande onder vuur ligt.

     Dibi diende hiermee in zijn eentje 'een motie van wantrouwen' in over het functioneren van Sap, want ik heb toch niemand anders gehoord die van mening was, dat er maar weer eens naar een nieuwe partijleider moest worden omgekeken. Hij heeft eigenhandig een procedure afgedwongen, die verre van democratisch is. Sterker nog: dit heet vuil spel. Via de media liet hij weten, dat hij de strijd met Sap aangaat en als de partij in stomme verbazing nog bezig is te kijken, of dit allemaal kan, of dat nu de bedoeling is, of hij wel het kaliber heeft, verwijt hij het bestuur via de media alweer, dat het niet democratisch bezig is.
    Het kan zijn dat Dibi al in een eerder stadium zijn promotiewensen kenbaar heeft gemaakt, maar dan had hij op fatsoenlijke wijze voor de steun van een fractiemeerderheid moeten zorgen. Die is er niet. En als die er niet is, dan heet dat pech, maar dan zit niemand op je te wachten. Kennelijk kon Dibi dat niet verkroppen en ging dus eigenhandig via de media aan de slag.

    Dat Jolande Sap ervoor kiest om de strijd aan te gaan, kan ik me goed voorstellen. Het is de enige juiste manier om 'de motie van wantrouwen' te ontkrachten en niet de naam te krijgen ondemocratisch te zijn, want owee, dan valt heel Nederland over haar heen, ook al ligt die smet bij haar opponent. Ze kan dus nog alleen de uitdaging aangaan, want knalhard zeggen, dat Dibi een vuile verrader is (wat het merendeel van de GroenLinksers zal vinden), dat mag ze niet (maar ik lekker wel).

     Binnen GroenLinks kennen wij kandidatencommissies, die beoordelen of de beoogde kandidaten voor een post over de juiste kwaliteiten beschikken. Dat is wel nodig, want met een leuk gezicht ben je nog geen goed politicus en een goed politicus is niet zomaar een goed leider. Het getuigt van veel arrogantie dat Dibi zichzelf kwaliteiten toedicht, terwijl een kandidatencommissie van mening is dat hij deze niet bezit. Dat gaat behoorlijk richting narcisme.
     Ik hoop oprecht dat het ellenbogenwerk van Dibi wordt afgestraft met zijn eigen politieke zelfmoord. Niet omdat ik hem een slecht politicus vind (in tegendeel), maar omdat het spel dat hij nu speelt zo vals in elkaar zit, dat mijn vertrouwen in hem volledig is verdwenen. Daarbij heeft hij onder de noemer BAM nog geen enkele inhoudelijke zin uit zijn mond laten komen.

     Het is jammer dat onze partijvoorzitter Heleen Weening gisteravond bij Knevel en v.d. Brink keer op keer hetzelfde antwoord herhaalde, namelijk 'het was een correcte procedure'. Heleen had het beter over de procedure van Tofik Dibi zelf kunnen hebben: 'Het was een onjuiste procedure, die niets met democratie van doen heeft.'

Femke < Jolande > Tofik

Het was geen gelukkige zet van Femke Halsema om bij haar aftreden Jolande Sap naar voren te schuiven als nieuwe leider van GroenLinks. Het paste niet in de democratische aard van de partij, al zijn er argumenten te over voor te vinden. Binnen een fractie weet iedereen optimaal van ieders kwaliteiten en het ligt voor de hand een partijleider te kiezen die bij iedereen goed ligt. Maar wat speelt in een fractie is vaak iets anders dan wat speelt bij de leden van een partij. Zij willen een charismatische leider die tot de verbeelding spreekt, die zichtbaar is. Jolande Sap was dat, tot het Lente-akkoord, allerminst. Een leuke vrouw met een zacht geluid, zou ik zeggen. Niets mis mee, maar misschien vergelijkbaar met Job Cohen, de lieveling van heel veel Nederlanders, maar als leider van de PvdA veel te beschaafd. Dat is Jolande ook: kundig maar super beschaafd.

     Gelukkig heeft zij met het Lente-akkoord haar sterke kant kunnen tonen, waardoor zij de spotlights op zich richtte. Dat is de manier waarop een politicus groter groeit: door acties. Die acties liggen niet voor het oprapen, maar dienen zich in de loop der tijd aan. Een goed politicus pakt die op, maakt van de gelegenheid gebruik en ziet zijn ster ineens rijzen.
     Er zijn ook politici, die niet kunnen wachten tot hun ster rijst, zoals Wilders en Samsom. Zij hebben zichzelf bestempeld als dé leiders bij uitstek. Zij zullen wel eens even...en dan moet nog maar blijken, wat er van al hun beloften waar wordt gemaakt. Geen greintje bescheidenheid, maar dat hoort bij onze huidige samenleving. Tegenwoordig mag je als mens zelf zeggen, dat je goed bent. Vroeger was dat een arrogante doodzonde.

     Tofik Dibi behoort ook tot deze laatste groep uitverkorenen. Hij is ervan overtuigt, dat hij...BAM...wel eens even GroenLinks driedubbel op de kaart kan zetten. Enerzijds kan ik het me wel voorstellen. Het is frustrerend als je het goede gedachtegoed van een partij niet bij de massa kan deponeren en dat dat een verkeerdeling als Wilders wel lukt. Je krijgt de neiging in voetsporen te treden, dát te doen, wat ook die populist doet: schreeuwen, bammen, populistische lege frasen de wereld ingooien, om maar vooral gezien te worden. Maar of dat nou de aard van GroenLinks moet zijn, dat betwijfel ik ten zeerste. Verloochen jezelf niet.
     Jolande Sap is inmiddels groter geworden dan Femke Halsema, want het is haar, met D66 en de CU, gelukt te laten zien, dat de Nederlandse bevolking bestaat uit een samenraapsel van verschillend gestemden: conservatief, liberaal, progressief, of zo u wilt: rechts, midden, links, gelovig, atheïstisch...noem maar op. Het Lente-akkoord is het resultaat van een uniek samenwerkingsverband, dat nationaal genoemd mag worden. Nee, we zijn er niet blij mee, want we gaan het voelen, maar dat zou ook het geval zijn met iedere ander bezuinigingspakket.
     GroenLinks heeft dus vooral op dit moment geen nieuwe leider nodig. Zeker niet een, die wil gaan bammen, want onze huidige leider heeft zonder enig gebam gezorgd voor het aanzien, dat GroenLinks waardig is. Zij heeft laten zien wat samenwerking is, zij heeft respect afgedwongen en dat allemaal zonder ook maar één schreeuw of bam, maar met dat wat haar kenmerkt: vakkundigheid.

Elitair Links

Ik ontving gisteren de nieuwsbrief van 'Bureau de Helling', het wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Daarin interessante kost: Dick Pels en Anna van Dijk over vrijzinnig paternalisme en een nog interessantere reactie van Rutger Claassen daarop. Je leest, je denkt, je vindt, je bent het ermee eens of je hebt kritiek. Zo lees ik ook de Groene Amsterdammer. Kritisch.

        Veel artikelen boeien, geven enorm veel extra informatie, bekijken de zaken vanuit een ander perspectief en ja, vaak ook zijn het voor mij inkoppers. Dan wist ik het al, of ik vond al dat het zó was. Dan bevestigt zo'n verhaal mijn gedachtegoed, al had ik het zelf niet zo op papier kunnen zetten.
        Triest aan dit alles vind ik, dat de informatie altijd terecht komt bij mensen zoals ik. Want alleen mensen zoals ik hebben een abonnement op de 'Groene' en alleen mensen zoals ik lezen de nieuwsbrief van 'de Helling' (voornamelijk leden van GroenLinks of gericht geïnteresseerden). Men schrijft dus voor een bepaalde doelgroep en gezien het taalgebruik het merendeel voor een elite, die al op een bepaald niveau denkt, zich een mening over het betreffende onderwerp heeft gevormd of op zoek is naar een de discussie. Een elitaire discussie over nuances.
        Waar een PVV door populisme groot is geworden, ontbreekt het o.a. GroenLinks naar mijn mening aan 'gewone taal'. Politiek is voor iedere burger en niet slechts voor een elite (waartoe ikzelf - gemeten aan het taalgebruik van Pels - niet denk te behoren). Het is mij een doorn in het oog dat de denkers, de schrijvers, de journalisten, de politici niet in staat zijn een vorm van Nederlands te hanteren, die hun zienswijzen dáár brengt, waar die juist zoveel zou kunnen uitmaken. Je kan je dan afvragen waarom die artikelen worden geschreven. Voor de meerdere eer en glorie van de schrijver, die zijn kunst tentoon stelt, of is het om zijn eigen elite te imponeren? Waarom tracht geen van deze schrijvers nou juist die groep te bereiken, voor wie hun mening en hun inzicht nieuw zou kunnen zijn? Je zet bij wijze van spreken geen hoogleraar voor groep 3 van de basisschool.

Emile Roemer

        Het succes van de SP sinds Emile Roemer de scepter zwaait heeft naar mijn mening alles te maken met de taal die hij hanteert. Hij weet zijn boodschap te brengen, in basic Nederlands, zonder frutsels, zonder hoogdravendheid. We zien een man, die als een knuffel op onze bank kan zitten en weet waarover hij praat. Of het jouw gedachtegoed ook is, dat doet even niet ter zake. De man heeft zichzelf tot vriend van het volk gemaakt, omdat hij geen enkele elitaire drang uitstraalt. Ik ken niemand die een hekel aan hem heeft, ook al hangen zij zijn politieke gedachte niet aan.
        Elitair gedrag leidt tot afkeer, tot het gevoel dat iemand er niet bij hoort. In de literaire schrijfwereld is dat al eerder doorgedrongen. Het is niet meer nodig om allerlei taalkundige hoogstandjes uit te halen en vooral niet om veel moeilijke woorden te gebruiken: dat alles is al door onze voorgangers uit gepierd en ze zijn niet meer te evenaren. In onze tijd gaat het veel meer om de inhoud.

Dick Pels

Tofik Dibi

       Die inhoud, in mijn geval de politiek van GroenLinks, zou in heldere, leesbare en verstaanbare taal de ether in moeten. Tofik Dibi doet daarvoor zijn uiterste best. Dick Pels doet er echter alle moeite voor om vooral niet begrepen te worden. Dat is heel jammer, want in de meeste gevallen ben ik het roerend met hem eens. GroenLinks kan leren van de SP, leren van de PVV, maar dan wel met de goede boodschap en het nodige fatsoen.
        Nu ik toch over dit onderwerp schrijf: wel eens naar een toespraak van onze koningin geluisterd? Wel eens bedacht voor welke doelgroep haar woorden zijn geschreven? Naar mijn mening absoluut niet voor het 'ganse volk', dat zij toespreekt.