Sap: Oppositief

Dit woord is net zo toevallig ontstaan als de gelegenheidscoalitie. Afbreken van woorden aan het eind van een regel wil in kranten nogal eens tot vreemde zaken leiden, in dit geval oppositief-racties. Dank dus aan het slechte controlemechanisme van de tekstverwerker en niet aan mijn fantasievol brein.

     Oppositief waren de afgelopen dagen zeker. Ik had het in mijn vorige blog niet bij het rechte eind: een aantal ego's in de politiek was kennelijk niet te groot om tot een bezuinigingsakkoord te komen. Het maakt me trots, dat GroenLinks daarbij hoorde. Yolande Sap heeft ballen getoond!
     Na haar Kunduz keuze had ik nog weinig vertrouwen in onze leidster, niet alleen omdat ik die keuze niet kon waarderen, maar ook omdat zij daarna redelijk in het niets verdween en zij de media niet haalde. Maar deze week heeft zij dat helemaal goed gemaakt. Sap laat dus van zich horen als zij constructief een bijdrage kan leveren, dat is nu wel duidelijk.

     Misschien lijken we wel meer op elkaar dan ik dacht. GroenLinks Velsen heeft een bloedhekel aan stemverklaringen en ander gepraat, dat alleen voor de camera's wordt gebezigd, om hopelijk nog maar even in beeld te komen. Al dat geleuter houdt een vergadering op en heeft geen enkele toegevoegde waarde. Dan weet u nu, waarom wij vaak ons kop houden. Onze mening blijkt wel uit ons stemgedrag en goede discussies zijn helaas schaars. Meestal moet je enkele keren hetzelfde herhalen, omdat er niet wordt geluisterd naar de inhoud van je woorden. Zo vroeg ik laatst in het debat over burgerparticipatie aan een raadslid, waarom de wijkplatforms eerder moesten worden geïnformeerd dan andere burgers. De wijkplatforms hebben geen officiële status (worden door de wijk niet gekozen) en zijn dus gewoon burgers, net als alle andere burgers, actiegroepen en opgerichte verbonden. De wijkplatforms zijn ontzettend belangrijk en doen heel goed werk, was het antwoord. Dat wilde ik niet ontkennen, maar ik vroeg wat het verschil is tussen de rechten van de ene burger en die van de andere. Toen kreeg ik het verwijt, dat GroenLinks ineens tegen de wijkplatforms was. Het is maar hoe je woorden interpreteert. Moet ik dan nog antwoorden, dat het andere raadslid de overige burgers discrimineert? 'K denk ut nie!

Die zit!

     Maar Jolande Sap heeft haar mond dus opengedaan, toen zij iets groots kon neerzetten. En ze zette het, samen met D66 en de CU neer. Daar ben ik geweldig trots op. Vanaf nu is zij groot, volgroeid, heeft zij haar waarde bewezen en heeft zij een ruimdenkende instelling getoond. Maar niet alleen dat. Zij heeft laten zien dat zij er niet alleen is voor de GroenLinks kiezer, maar ook voor de andere Nederlanders. Rechts, midden en links worden in dit bezuinigingspakket bediend, en zo hoort het ook. Compromissen: iedereen moet geven en nemen.

Rutte & de rest

De cruciale fout van Mark Rutte is wel, dat hij zijn vertrouwen volledig heeft neergelegd bij de PVV, in de waan dat hij met gedoogsteun van ex-VVDer Wilders ongestoord een rechtse politiek kon voeren. Dat mislukte, want de PVV werd door de jaren heen op een aantal vlakken steeds linkser.

     Rutte had met het oog op het financieringstekort volkomen anders te werk kunnen gaan. Bij iedere partij heerste het besef, dat er bezuinigd moest worden, maar aan een kamerbreed gesteund bezuinigingspakket heeft hij niet gedacht. De politiek die Rutte voerde was er een voor zichzelf en zijn eigen partij, niet voor het land. Hij is voorbij gegaan aan het feit, dat de helft van Nederland heeft gestemd op de oppositie en dat die helft ook zijn rechten had.
     In plaats van een gevallen premier had hij nu een gevierd premier kunnen zijn, als hij zich had gerealiseerd, dat hij met zijn minderheidskabinet ook de oppositie had moeten betrekken in het grote spel van de enorme bezuinigingen. Dan was hij de eerste premier geworden, die zijn totale bevolking serieus had genomen.

     Kars Veling (oud CU) zegt in de Groene Amsterdammer van 19 april: "Pas als je je verantwoordelijk voelt voor het geheel doe je het als politicus echt goed. Je vraagt het vertrouwen van de kiezer niet alleen voor je eigen achterban maar voor iedereen, dat wordt wel eens vergeten. (...) Als je namens een groep in de Tweede Kamer zit en je hebt niets anders te vertellen dan dat die groep zijn zin moet krijgen, schiet je tekort en wordt het land moeilijk bestuurbaar." Dat getuigt nou eens van intelligentie!
     We kijken naar de toekomst en in denk naar twee mogelijkheden: óf die hele Tweede Kamer blijft tot st. Juttemis doorvechten, ieder vanuit zijn eigen straatje, óf dat kamerbreed gesteunde bezuinigingspakket gaat 30 april naar Brussel. Wat zal het worden? Waarschijnlijk een boete van 1 miljard komma nog wat, want de ego's zijn te groot.