Populisme

Wat is het nu toch, dat mensen absoluut niet tegen hun verlies schijnen te kunnen, zelfs niet in de politiek? Als gemeenteraad stem je voor of tegen een voorstel. In Velsen houdt dat in: 17 voor en 16 tegen = aangenomen. De raad vertegenwoordigt de burger, zonder corruptie eerlijk gekozen, in dit geval in 2010. Wordt die burger door een partij niet goed vertegenwoordigd, dan kan deze de partij daarop aanspreken, maar niet de raad. Ook kan die burger de volgende keer op een andere partij stemmen. Daarvoor zijn er elke vier jaar verkiezingen.
   Een politieke partij, die behoort tot de minderheid van de tegenstemmers zal zich echter in ieder geval moeten neerleggen bij een raadsbesluit. Verloren, maar het potje kan niet worden overgespeeld. Bij een verloren schaakwedstrijd kan de verliezer ook niet zijn stukken terugzetten en de wedstrijd overdoen. Revanche is in de politiek niet mogelijk, maar veel raadsleden schijnen daar behoorlijk veel moeite mee te hebben.
   Op het moment dat een verliezende partij zich na een raadsbesluit gaat inzetten voor haar verloren standpunt, dan doet die partij naar mijn mening aan zwaar populisme. Dat is ongeveer hetzelfde als volksverlakkerij. Een raadsbesluit is een democratisch genomen besluit en dient te worden gerespecteerd. Acties van partijen naderhand, om aan te geven dat ze het niet eens zijn met raadsbesluiten en daarmee alsnog op een of andere wijze hun zin willen doordrijven, kunnen alleen gezien worden als de burger een worst voorhouden.
   Ik geef toe, het is een geweldige manier om populariteit te oogsten, wellicht meer kiezers, maar om die binnen te halen met onhaalbare zaken is niet fris. Het wakkert de opinie van de burger aan, dat politieke partijen nooit doen wat zij beloven. Al eerder schreef ik in een blog, dat een partij niet moet beloven, maar slechts moet zeggen wat zij graag zou willen. Of dat uitvoerbaar is (door geld, oppositie, coalitieafspraken), is een tweede. Dat is het lot van de democratie, het beste van veel slechte systemen.
   Met populisme neigen partijen qua instelling naar een dictatuur, zeker als de mening van de raad genegeerd wordt. Zij willen immers hun zin doordrammen en gaat dat niet via de geëigende weg, dan worden allerhande andere middelen ter hand genomen.
   Oh ja, er zijn heus wel eens raadsbesluiten, die na voortschrijdend inzicht en gewijzigde omstandigheden de tand des tijds niet doorstaan, maar dan is het weer aan de raad, om met een meerderheid te komen om dit besluit te heroverwegen. Een protestactie over een raadsbesluit past, nogmaals, niet bij een politieke partij. Het is niet integer.
   De subsidie aan het Witte Theater wordt stopgezet, zo heeft de raad besloten. Daar valt niet aan te tornen, ook niet door de SP.