Malala

Malala Yousafzai begon op haar elfde jaar te vechten voor het recht van meisjes om naar school te gaan. Op die leeftijd schreef ze al een blog en nu, veertien jaar oud, heeft ze, hopelijk tijdelijk, de strijd moeten opgeven vanwege een kogel in haar hoofd. Misschien blijft ze leven, maar hoe?
   Malala, Malala...doet denken aan een prinses uit verhalen als Duizend En Een Nacht. En dan is er een schot, dat al het goede vernielt. Een barbaar, die inziet dat de strijd van deze jonge prinses effectiever is dan alles wat volwassenen trachten te bewerkstelligen.
   In een gesprek over zo'n onderwerp komt van alles boven. Domheid, nee, zo mag je het niet noemen. Onderontwikkeld, primitief. Gedachten, die zijn gebaseerd op de nonsens, die mensen elkaar laten geloven. Onder het mom van een godsdienst, die net zo goed of slecht is als het Christendom. Oh, vertel mij niet, dat mensen in het westen minder primitief zijn! Jehova's excommuniceren hun kinderen, als zij zich niet aan de regels houden. Homohaat is nog alom vertegenwoordigd en gereformeerden laten hun kinderen niet inenten. Ouders vermoorden hun eigen kinderen, afgewezen mannen hun ex partner. Mensen van buitenlandse afkomst worden allemaal over een kam geschoren, de SGP sluit vrouwen buiten de politiek en het Christelijke geloof tracht nog altijd niet gelovigen op te zadelen met hun dogma's. Katholieken hebben en masse kinderen verkracht en sinds internet genieten massa's pedofielen van miljarden foto's en het gemak waarmee ze contact kunnen leggen.
   Malala is het slachtoffer van primitief denken. Misschien heeft intelligentie hiermee te maken, misschien is het gebrek aan onderwijs. Dat kan me ook niet schelen. De vraag is meer, of een deel van de mensheid altijd zo primitief zal blijven, of dat hun ontwikkeling tijd nodig heeft. Hoe lang zal de hersenstam de oersignalen blijven uitzenden, die mensen laat reageren als apen: het vernietigen van de vijand, het onderdrukken van vrouwen, het toegeven aan lust. Misschien is het wel een ijdele gedachte te denken, dat iedereen tot modern mens opvoedbaar is, dat al die oerinstincten kunnen worden onderdrukt met rationaliteit. Jaloezie, machtswellust, verdriet, angst, overlevingsdrang...alles hebben we nodig om als soort te overleven. Wetten hebben ons middels straffen geleerd om onszelf onder controle te krijgen, maar veel gevoelens breken daar nog steeds doorheen, zeker als wij het slechter krijgen of het slechter hebben dan anderen. Daarom strijd Malala voor haar onderwijs en strijd de man die de kogel afvuurde om zijn rechten als man. Niemand wil verliezen of kwijt raken.