Mijn huis verandert in een puinhoop: de schone was ligt onopgevouwen op het logeerbed, hondenharen overal, roet van de kachel wurmt zich dieper in het grove stuuk van de muren, het zand knarst onder mijn sloffen, de vaat schrookt, houtsplinters en snippers liggen wijd verspreid om de haard te wachten op een stoffer en blik.
Dat komt: ik heb een nieuwe serie ontdekt. Een reality soap, met dagelijks meerdere afleveringen en ik kan me niet losrukken van de uitzendingen, de commentaren, de achtergrondverhalen, de columns en opiniestukken. Ik lees ze in iedere taal die ik enigszins machtig ben. Nog nooit heb ik me zo laten gaan, ben ik zo opgegaan in een continuing story als deze.
Dat komt: de realiteit is zoveel fascinerender dan fictie. Daarmee bedoel ik niet de realiteit van gecreëerde en geënsceneerde series, waarin mensen in één huis of op een onbewoond eiland worden gedropt, maar echte realiteit, die van alle dag: een camera die midden in het leven staat, de berichtgeving over werkelijke gebeurtenissen en de quotes van echte uitspraken.
Op de Schrijversvakschool in Amsterdam, les proza, reageerde een vrouw van net twintig op een verhaal van een vrouw van begin veertig: "Ik vind het een bijzonder onwerkelijk verhaal," zei ze, "dergelijke dingen gebeuren in het echt helemaal niet!" De schrijfster begon te lachen en adviseerde haar om over een jaar of twintig nog eens terug te komen op dit onderwerp. Ik had op mijn twintigste ook al redelijk wat meegemaakt in deze wereld en had op die leeftijd nooit een dergelijk commentaar gegeven, maar sommige levens zijn nou eenmaal veel beschermder dan andere.
Inmiddels ga ik naar de zestig en dacht ik alle fratsen en grollen van de mensheid te kennen in de vorm van leugens, bedrog, ontrouw, achterbaksheid, venijnigheid, geweld, minachting...en alles wat dat weer veroorzaakt, zoals verdriet, minderwaardigheid, hopeloosheid, machteloosheid, angst, zelfs dood... Maar dat is dus niet zo. Er kwam bijvoorbeeld ineens racisme bij. In mijn wereld nooit een item, totdat populisten steeds harder gingen schreeuwen. En nu ook de Waanzin, ja, met een hoofdletter. Niet de waanzin van een doorgedraaid individu, die stilletjes in het PZ verdwijnt, maar die van op macht beluste Waanzinnigen, in relatief korte tijd ineens gevolgd door een massa, massastemmers en massavolgers, massamoordenaars. De soap die me van het huishouden weg houdt is dramatisch. Zo intens, dat mijn bek voortdurend open hangt van verbijstering.
Dat komt: alle tegenstrijdigheden on onlogische gevolgtrekkingen erin zijn onbegrijpelijk. Je zou erom lachen als het niet om te huilen was.
- Zo roept de populist, dat de islam niet deugt, maar er zijn meer moslims op de vlucht voor het geweld dan er islamitische geweldenaren zijn.
- Rechtse Amerikanen zijn bang voor islamitisch terroristische aanslagen, maar het aantal doden van aanslagen door Amerikanen op Amerikanen is zo'n beetje duizend maal hoger dan die van terroristische aanslagen.
- Mr. Flynn, National Security Adviser in de VS, stapt op/moet opstappen vanwege vermeende illegale contacten met de Russen voordat hij in functie was. Een actie omdat hij kennelijk de aantijging niet kon weerleggen. Een tweet van de president is dan wel heel verwonderlijk: "Het is een goede vent en hem wordt tekort gedaan. Allemaal nonsense." Eh, de president steunt dus een wetsovertreder?
Het is maar een greep uit een enorme reeks berichten, die dagelijks mijn wereld binnendringen. De vermakelijkheid van de eerste confrontatie maakt na een paar minuten plaats voor diep verdriet.
Dat komt: de mensen, die dit soort meningen aanhangen bevinden zich in een ondoordringbaar cocon. De media in Nederland leggen dat steeds weer uit als 'angst voor het onbekende', maar daar ga ik niet in mee. Onbekendheid met fenomenen is in ons land onmogelijk, omdat onze overheid betuttelend is, eeuwig een grote vinger opsteekt, ons vorstenhuis bij velen geliefd en dus ook de kersttoespraak van WA goed wordt bekeken. Bovendien, ik ben eens geïnfiltreerd op een site van Waanzinnigen en zette daarop een goed verhaal over moslims en hun cultuur, omdat diezelfde mensen op de tv beweerden 'dat hen nooit is verteld wat voor mensen die vluchtelingen nou zijn'. Na vier haatreacties (en gegooi met menselijke vleeswaren en allerlei ziekten) werd ik van de site gegooid. Ik realiseerde me toen, dat Rutte (Gewoon. Doen), WA (begrip voor elkaar) en ik (prima mensen, die moslims) geen enkele invloed hebben op de denkwereld van deze mensen.
Waarschijnlijk is het ook niet eens een denkpatroon, maar slechts een gevoel of een wil. Het is zo menseigen om iets voor onszelf te hebben, dat delen een enorme opgave is. De rijke mensen die ik kende waren amper in staat iets weg te geven, sommigen profiteerden zelfs zonder noodzaak van hun omgeving. Het vestigde mijn mening, dat iemand niet zomaar rijk wordt, dat er een mentaliteit aan verbonden zit. Een mentaliteit die volkomen dierlijk is: altijd meer. Een hond zal het niet nalaten het eten van zijn gabber te stelen als hij de kans krijgt, ook al heeft hij zich al propvol gegeten. Als er dan sprake zou zijn van angst bij de Waanzinnigen, dan is die eerder gericht op dat enge delen, dan op de onbekendheid van het volk dat de grens overkomt. Dat wordt inmiddels ook rijkelijk toegegeven door mensen als Trump, Wilders, Le Pen en Co. Het eigen volk gaat voor! Die hebben het recht het beter te krijgen, alle anderen zoeken het maar lekker uit. Tegen een dergelijke instelling is niets in te brengen. Die is dierlijk, in de bio van de mens gevestigd net als angst, vluchtgedrag en seks.
Een enkeling zal nog even sputteren en zeggen, dat de PvdA'ers van vroeger sociale mensen waren, maar dat is niet zo. De PvdA'er (SDAPer) van toen was een arbeider, die zijn eigen situatie (terecht) wilde verbeteren. Dat volk is nu overgestapt naar de PVV, omdat het zonder fatsoen beter lukt om je zin te krijgen. En is het niet zo, dat vrijwel iedere stemgerechtigde de partij kiest waar hij/zij het beste van wordt? Ga naar de Stemwijzer, druk op je wensen en je wordt bediend met de partij die er het dichtste bij komt. De wijzer, die je vraagt hoeveel jij voor een ander over hebt, die vraagt naar jouw moraal of die checkt welke politicus de leugendetector heeft doorstaan, bestaat niet. Als we veel rijden, willen we geen kilometerheffing, als we veel naar de dokter gaan geen eigen risico, als het buitenland ons geen moer interesseert geen ontwikkelingshulp, met studerende kinderen geen leenstelsel, en noem maar op. Het gaat niet om elkaar, maar om 'IK en de MIJNEN.
De Waanzin het hoofd bieden is ontzettend moeilijk. Het functioneert als een virus, dat razendsnel om zich heen grijpt, gevoed door de schurken, die alweer zo'n tien jaar geleden de bankencrisis veroorzaakten. De rijke schurken, net zo onfatsoenlijk als de populisten. Maar ergens zit een groep mensen tussen hen klem, vastgeplakt aan de zoete stroperige substantie van hun moraal en fatsoen. Zij wensen zich niet los te rukken van hun idealen, hun gevecht voor het milieu, voor vrede en verdraagzaamheid, gelijke kansen en gelijke rechten voor iedereen. Er is warmte nodig om wat met die stroop aan te kunnen, maar ze verhardt in snel tempo, want de samenleving wordt steeds kouder.
No comments:
Post a Comment