Reality Soap

Mijn huis verandert in een puinhoop: de schone was ligt onopgevouwen op het logeerbed, hondenharen overal, roet van de kachel wurmt zich dieper in het grove stuuk van de muren, het zand knarst onder mijn sloffen, de vaat schrookt, houtsplinters en snippers liggen wijd verspreid om de haard te wachten op een stoffer en blik.
   Dat komt: ik heb een nieuwe serie ontdekt. Een reality soap, met dagelijks meerdere afleveringen en ik kan me niet losrukken van de uitzendingen, de commentaren, de achtergrondverhalen, de columns en opiniestukken. Ik lees ze in iedere taal die ik enigszins machtig ben. Nog nooit heb ik me zo laten gaan, ben ik zo opgegaan in een continuing story als deze.
   Dat komt: de realiteit is zoveel fascinerender dan fictie. Daarmee bedoel ik niet de realiteit van gecreëerde en geënsceneerde series, waarin mensen in één huis of op een onbewoond eiland worden gedropt, maar echte realiteit, die van alle dag: een camera die midden in het leven staat, de berichtgeving over werkelijke gebeurtenissen en de quotes van echte uitspraken.
   Op de Schrijversvakschool in Amsterdam, les proza, reageerde een vrouw van net twintig op een verhaal van een vrouw van begin veertig: "Ik vind het een bijzonder onwerkelijk verhaal," zei ze, "dergelijke dingen gebeuren in het echt helemaal niet!" De schrijfster begon te lachen en adviseerde haar om over een jaar of twintig nog eens terug te komen op dit onderwerp. Ik had op mijn twintigste ook al redelijk wat meegemaakt in deze wereld en had op die leeftijd nooit een dergelijk commentaar gegeven, maar sommige levens zijn nou eenmaal veel beschermder dan andere.
   Inmiddels ga ik naar de zestig en dacht ik alle fratsen en grollen van de mensheid te kennen in de vorm van leugens, bedrog, ontrouw, achterbaksheid, venijnigheid, geweld, minachting...en alles wat dat weer veroorzaakt, zoals verdriet, minderwaardigheid, hopeloosheid, machteloosheid, angst, zelfs dood... Maar dat is dus niet zo. Er kwam bijvoorbeeld ineens racisme bij. In mijn wereld nooit een item, totdat populisten steeds harder gingen schreeuwen. En nu ook de Waanzin, ja, met een hoofdletter. Niet de waanzin van een doorgedraaid individu, die stilletjes in het PZ verdwijnt, maar die van op macht beluste Waanzinnigen, in relatief korte tijd ineens gevolgd door een massa, massastemmers en massavolgers, massamoordenaars. De soap die me van het huishouden weg houdt is dramatisch. Zo intens, dat mijn bek voortdurend open hangt van verbijstering.
   Dat komt: alle tegenstrijdigheden on onlogische gevolgtrekkingen erin zijn onbegrijpelijk. Je zou erom lachen als het niet om te huilen was.
- Zo roept de populist, dat de islam niet deugt, maar er zijn meer moslims op de vlucht voor het geweld dan er islamitische geweldenaren zijn.
- Rechtse Amerikanen zijn bang voor islamitisch terroristische aanslagen, maar het aantal doden van aanslagen door Amerikanen op Amerikanen is zo'n beetje duizend maal hoger dan die van terroristische aanslagen.
- Mr. Flynn, National Security Adviser in de VS, stapt op/moet opstappen vanwege vermeende illegale contacten met de Russen voordat hij in functie was. Een actie omdat hij kennelijk de aantijging niet kon weerleggen. Een tweet van de president is dan wel heel verwonderlijk: "Het is een goede vent en hem wordt tekort gedaan. Allemaal nonsense." Eh, de president steunt dus een wetsovertreder?
   Het is maar een greep uit een enorme reeks berichten, die dagelijks mijn wereld binnendringen. De vermakelijkheid van de eerste confrontatie maakt na een paar minuten plaats voor diep verdriet.
  Dat komt: de mensen, die dit soort meningen aanhangen bevinden zich in een ondoordringbaar cocon. De media in Nederland leggen dat steeds weer uit als 'angst voor het onbekende', maar daar ga ik niet in mee. Onbekendheid met fenomenen is in ons land onmogelijk, omdat onze overheid betuttelend is, eeuwig een grote vinger opsteekt, ons vorstenhuis bij velen geliefd en dus ook de kersttoespraak van WA goed wordt bekeken. Bovendien, ik ben eens geïnfiltreerd op een site van Waanzinnigen en zette daarop een goed verhaal over moslims en hun cultuur, omdat diezelfde mensen op de tv beweerden 'dat hen nooit is verteld wat voor mensen die vluchtelingen nou zijn'. Na vier haatreacties (en gegooi met menselijke vleeswaren en allerlei ziekten) werd ik van de site gegooid. Ik realiseerde me toen, dat Rutte (Gewoon. Doen), WA (begrip voor elkaar) en ik (prima mensen, die moslims) geen enkele invloed hebben op de denkwereld van deze mensen.
   Waarschijnlijk is het ook niet eens een denkpatroon, maar slechts een gevoel of een wil. Het is zo menseigen om iets voor onszelf te hebben, dat delen een enorme opgave is. De rijke mensen die ik kende waren amper in staat iets weg te geven, sommigen profiteerden zelfs zonder noodzaak van hun omgeving. Het vestigde mijn mening, dat iemand niet zomaar rijk wordt, dat er een mentaliteit aan verbonden zit. Een mentaliteit die volkomen dierlijk is: altijd meer. Een hond zal het niet nalaten het eten van zijn gabber te stelen als hij de kans krijgt, ook al heeft hij zich al propvol gegeten. Als er dan sprake zou zijn van angst bij de Waanzinnigen, dan is die eerder gericht op dat enge delen, dan op de onbekendheid van het volk dat de grens overkomt. Dat wordt inmiddels ook rijkelijk toegegeven door mensen als Trump, Wilders, Le Pen en Co. Het eigen volk gaat voor! Die hebben het recht het beter te krijgen, alle anderen zoeken het maar lekker uit. Tegen een dergelijke instelling is niets in te brengen. Die is dierlijk, in de bio van de mens gevestigd net als angst, vluchtgedrag en seks.
   Een enkeling zal nog even sputteren en zeggen, dat de PvdA'ers van vroeger sociale mensen waren, maar dat is niet zo. De PvdA'er (SDAPer) van toen was een arbeider, die zijn eigen situatie (terecht) wilde verbeteren. Dat volk is nu overgestapt naar de PVV, omdat het zonder fatsoen beter lukt om je zin te krijgen. En is het niet zo, dat vrijwel iedere stemgerechtigde de partij kiest waar hij/zij het beste van wordt? Ga naar de Stemwijzer, druk op je wensen en je wordt bediend met de partij die er het dichtste bij komt. De wijzer, die je vraagt hoeveel jij voor een ander over hebt, die vraagt naar jouw moraal of die checkt welke politicus de leugendetector heeft doorstaan, bestaat niet. Als we veel rijden, willen we geen kilometerheffing, als we veel naar de dokter gaan geen eigen risico, als het buitenland ons geen moer interesseert geen ontwikkelingshulp, met studerende kinderen geen leenstelsel, en noem maar op. Het gaat niet om elkaar, maar om 'IK en de MIJNEN.
   De Waanzin het hoofd bieden is ontzettend moeilijk. Het functioneert als een virus, dat razendsnel om zich heen grijpt, gevoed door de schurken, die alweer zo'n tien jaar geleden de bankencrisis veroorzaakten. De rijke schurken, net zo onfatsoenlijk als de populisten. Maar ergens zit een groep mensen tussen hen klem, vastgeplakt aan de zoete stroperige substantie van hun moraal en fatsoen. Zij wensen zich niet los te rukken van hun idealen, hun gevecht voor het milieu, voor vrede en verdraagzaamheid, gelijke kansen en gelijke rechten voor iedereen. Er is warmte nodig om wat met die stroop aan te kunnen, maar ze verhardt in snel tempo, want de samenleving wordt steeds kouder.

Nahla

Tijdens haar lange vlucht te voet uit Irak verloor ze in de woestijn een kind. Via allerlei omwegen in Europa kwam ze uiteindelijk in Nederland terecht en woont hier nu al jaren, met haar man en vijf kinderen. Nahla. Ze is nu Nederlandse, een kleine, stevige vrouw van 42. Ze is net aan haar knie geopereerd en loopt met krukken. Veel verschil maakt het nog niet met een half jaar geleden, toen ze net zo moeilijk liep vanwege de pijn.

   Koffie met gebak, ook al ben ik aan de lijn en zou het voor haar ook beter zijn zonder, maar koffie alleen zet je een vrouw uit die contreien niet voor. Dan zou ik me wezenloos schamen, want bij haar wordt al het lekkers uit de kast gerukt, zodra er bezoek komt.

   ´Mijn man mist Irak wel,´ zegt ze, ´want hier is niemand op straat.´ Toen ze met de bus naar haar eerste woninkje in Nederland werd gebracht en in de straat aankwam, vroeg ze aan de tolk waar alle mensen waren gebleven. Hij vertelde dat die in hun huizen waren en op hun werk, en kinderen op school. In het half jaar daarna zag ze nog maar weinig beweging op straat. Niet zoals in Irak, waar iedereen zich op straat begeeft en waar buren bij elkaar overlopen. Met lekkers, of met eten. Wij doen van alles samen en delen alles. Dan heeft de een een lekkere maaltijd, dan de ander weer. We helpen elkaar. Als iemand geen rijst heeft, dan krijgt hij dat van de buren, en de volgende keer is het weer andersom. Ze begrijpt wel dat het weer hier de grootste boosdoener is. ´Maar jullie zijn het daarom ook niet gewend, dat is wel jammer.´

   Ze vertelt dat het weer steeds slechter gaat in haar land. ´De vorige heerser is nu weg en dan hoop je dat het beter wordt, maar nu zijn andere groepen weer met elkaar aan het vechten. Het wordt steeds erger.´ Ik vraag haar wat volgens haar de oplossing is. De Amerikanen weer terug? Het maakt haar en zoveel andere Irakezen niet uit of die er wel of niet zijn, als er maar rust is. Soenieten en Sjiieten? Ze begint hard te lachen: 'Ik ben sjiiet, geloof ik, maar 85% van de bevolking weet het verschil niet en weten ook niet waar de strijd over gaat. Toen ik in Irak was vroeg ik mijn man, wat ik moest zeggen als ze mij daarnaar vragen, want als ik het een antwoord dan ben ik dood, maar als ik het andere antwoord ook. Hij zei, dat ik moet doen alsof ik niet kon praten. De strijd wordt gevoerd door machthebbers, slechte mensen, die een reden voor hun oorlog moeten hebben. Wij burgers staan daar helemaal buiten.'

   We hebben het even over het leven in een dorp in Irak. Ze vertelt dat zij niet uit een klein dorp komt, maar een redelijke grote plaats. Irak zou een rijk land kunnen zijn met al zijn olie, maar niets van dat geld gaat naar de bevolking. Haar moeder heeft nog steeds maar een paar uur water per dag. Dat wordt verdeeld over meerdere plaatsen en iedere zoveel uur is een andere plaats aan de beurt. Elektriciteit is er ook mondjesmaat. De overheid doet er niets aan. In de dorpen moeten kinderen na de derde klas van school om te werken. Er moet geld verdiend worden, anders is er te weinig eten. Vaak kunnen ze dan nog niet lezen en schrijven. Ouderen hebben geen pensioen. Op latere leeftijd wordt je onderhouden door je kinderen.

   'De Islam is niet slecht. Mensen zijn slecht. Die gebruiken de Islam als excuus, maar de gewone bevolking vindt het helemaal niet erg of iemand wel of niet gelooft of in iets anders geloofd. Als mensen maar aardig en oprecht zijn. Wij zijn net als de christenen hier, wij geloven gewoon in God, maar niet extreem. De een doet er ook meer aan dan de ander, net als hier in Nederland.' Nahla wrijft over de pijnlijke knie in haar spijkerbroek en schikt vervolgens haar sjaaltje.

   Ik vraag haar naar het beroep van haar man. 'Hij was schoonmaker, maar is nu afgekeurd.' Maar wat deed hij in Irak? 'Hij moest op zijn achttiende in het leger. Dat moesten alle jongens. Hij was altijd militair en moest zolang hij in Irak woonde altijd vechten. Hij heeft geen beroep kunnen leren. Wel saai hoor,' zegt ze dan. Ik begrijp wat ze bedoelt. Soms pakt ze de verkeerde woorden en je zal haar nooit verschrikkelijk of vreselijk horen gebruiken. Het overlijden van haar kind noemt ze verdrietig, triest, en als je doorvraagt hooguit 'wel swaar'. Maar haar verhaal is hartverscheurend. Net als het oorlogsverleden van haar man, die aan PTSS lijdt en pas nu hulp krijgt.

   Nahla is altijd vrolijk. Ja, ze mist Irak wel om de gezelligheid van de buurt, de mensen op straat, het overlopen naar de buren, maar het Nederlandse klimaat vindt ze geweldig. 'Ik kan helemaal niet tegen die hitte in mijn eigen land. Mijn man wel. Die vindt het hier maar koud.'

Leon de Winter over Islam"debat"

In Elsevier van 6 augustus schrijft Leon de Winter onder de kop "Schofterig antwoord", dat de linkse media na het bloedbad van Breivik direct in de aanval gingen om het islamdebat te smoren. Is er wel sprake van een islamdebat in Nederland, dat kan je je als eerste afvragen. Voor een debat gelden regels en eenzijdig gescheld op alle tekortkomingen van de Islam en de Moslims is naar mijn mening geen debat. Dan noemt de Winter deze schreeuwers bovendien 'critici van de politieke Islam'. Iemand die vrouwen in boerka 'tuig' noemt (nog zwak in vergelijking met andere gehanteerde termen zoals 'varkens') is niet met politiek bezig, noch met politieke Islam (wat dit ook mag inhouden?), maar met regelrechte rassen- en/of godsdiensthaat.

        De Winter noemt Breivik, zoals velen dat doen, een psychopaat en vergelijkt hem met de Palestijnse psychopatische zelfmoordenaars, die hun omstanders met zich meetrekken in de dood. Een Israëlisch meisje heeft dezelfde menselijkheid als een Noors meisje. Absoluut, maar het verschil ligt hem wel degelijk in het feit, dat Palestijnen zich in totaal andere omstandigheden bevinden dan een Breivik, die vrij over de hele wereld kon reizen en kon zeggen en schrijven wat hij wil(de) en niet behoort tot een volk, dat generaties lang in een hoek wordt gedreven (lees vooral eens: "Fuck Israel. Fuck Hamas. Fuck Fatah. Fuck UN. Fuck UNRWA. Fuck USA!" http://post.thing.net/node/3275).
        Leon de Winter is in alles 'half'. Onze wetenschappelijke vooruitgang maakte het ons mogelijk natuur en kosmos te observeren en te begrijpen. Op zoek naar de waarheid, en niet alleen die van de kerk. Hiermee verklaart hij waarom er in de Arabisch-islamitische wereld zoveel armoede en achterlijkheid is.  Leuke stelling met een kern van waarheid, maar hoe zit het met de achterlijkheid in de westerse wereld? Hoeveel armoede is er nog steeds in landen als de VS, een land waarin bovendien de stelling 'Ieder voor zich en God voor ons allen'  tot wet is verheven. En veel PVVers mogen dan wellicht geen geloof meer aanhangen, maar hun politieke keuze getuigt niet van enige intelligentie.
        Ook aan het feit dat in veel Islamitische landen sprake is van een dictatuur gaat de Winter voorbij. Stelselmatige onderdrukking is nou niet bepaald de wijze waarop een volk zich kan ontwikkelen. En deze onderdrukking heeft ook weer niets te maken met geloof, maar alles met macht, want er zijn vele dictaturen in de wereld, waar godsdienst geen rol van belang speelt, zelfs eerder atheïsme. De grap is zelfs, dat de discussie over de multiculturele samenlevingen in het westen juist wordt gevoerd op basis van godsdiensten en niet, zoals zou moeten, over de werkelijke problematiek als acceptatie en integratie. En dat in landen, waar een godsdienstvrijheid heerst. Op deze manier jaag je iedereen tegen je in het harnas en creëer je juist een vorm van extremisme.
        Dan zegt de Winter nog, dat samenlevingen, gebaseerd op westerse normen en waarden meestal leefbaarder, rijker en gezonder zijn, dan samenlevingen die op andere normen en waarden zijn gebouwd. Misschien kunnen we, afgezien van de al genoemde dictatuur, ook nog kijken naar klimatologische omstandigheden, naar (burger)oorlogen, naar uitbuiting van de westerse wereld, naar erfenissen van de koloniale tijd en nog zoveel meer.

        Juist in armoede zullen mensen houvast hebben aan een geloof, dat geldt niet alleen voor de Arabische/Afrikaanse/Aziatische wereld, maar ook voor die van Latijns Amerika (Katholicisme). En juist als men ver van huis is, zal een geloof veiligheid bieden in een vreemde wereld.
        De nagedachtenis aan de slachtoffers van Breivik wordt niet geperverteerd door mensen die het multiculturele debat verafschuwen, zoals de Winter meent dat links Nederland doet, integendeel. Het debat is welkom, maar niet het ongenuanceerde gescheld van mensen, die de helft of nog minder van de werkelijkheid zien, die Marokkanen allen over één kam scheren, die geloofsovertuigingen per definitie als achterlijk bestempelen. Dan gaan we terug in een tijd, dat alleen de Ariër recht had op bestaan. Dan doen we dat, wat we juist veroordelen.

Legertop in Turkije opgestapt

Legertoppen staan doorgaans niet bekend als vredelievend. De geschiedenis van deze wereld heeft dat veel te vaak bewezen. Een reden wellicht waarom veel Nederlanders niet wakker liggen van het opstappen van de legertop in Turkije. Zo, die kunnen geen staatsgreep meer plegen. Helaas, het ligt anders, heel anders.
        Mijn Turkse zwager is oud-officier van de Turkse marine. Hij is een fel voorstander van de scheiding van kerk en staat, zoals de meeste militairen. Hun grote angst is een steeds grotere invloed van de Islam in hun land, waaraan Erdogan zijn volledig medewerking verleend.
        Ettelijke vrienden van mijn zwager zitten inmiddels in de gevangenis, zonder enige aanklacht en zonder proces. Opgepakt om angst aan te jagen, om monden te snoeren. Dat de legertop is opgestapt is een signaal naar de wereld toe. Zij roepen om vrede en om echte democratie. Daarvan is onder Erdogan geen sprake: journalisten worden vermoord of opgepakt. Iedere uiting van kritiek op het huidige bewind wordt hard afgestraft. Regelmatig worden verworven vrijheden van de burger middels nieuwe wetten weer teruggedraaid. Het leger versus de AKP staat voor de moderne 'westerse' Turk versus de conservatieven.

Turkse gedetineerden (o.a. journalisten) hebben een krant uitgegeven. Ik hoop dat deze krant de rest van de wereld (vertaald) zal bereiken.

Ridder Arnoudje

Misschien word ik nu grof, dus kijk uit. Maar wat vind ik de mensheid toch oerdom! Zo oerdom dat het me bijna woedend maakt. Ik verklaar: Haags PVV raadslid Arnoud van Doorn gebruikte het tempelierskruis als symbool op zijn twitteraccount. Tuurlijk: hij is trots op de Katholieke Tempeliers, die tijdens de kruistochten de Islamieten in het Heilige Land, hun eigen land, uitroeiden. Het Heilige Land moest 1000 jaar na de dood van Jezus (hoeveel generaties zijn dat?) Katholiek worden. Was het niet een van de beschamendste perioden in onze geschiedenis? Maar nee, we romantiseren de boel: waren er nog maar ridders, met grote paarden en lange zwaarden, dan konden de domme volwassen jongetjes hun oorlogje tegen de Islam verder spelen. Sommigen, zoals Breivik, die naar eigen zeggen behoort tot de orde van de Nieuwe Tempelridders, komen een heel eind. Hij verwisselde het zwaard voor wat moderne wapens en roeide uit. Hij zal ongetwijfeld de Da Vinci Code hebben gelezen. Zo'n boek, dat de halve wereld nog serieus neemt ook.

        Van Doorn veranderde zijn twitterafbeelding nadat het manifest van Breivik bekend werd. Gossie, was dat nou rot: een man in Oslo had dezelfde ideologie, maar per ongeluk moordde die massaal en daar kan Arnoud niet mee vereenzelvigd worden. Dus weg die afbeelding. Maar waarom realiseert niemand zich dat Arnoudje eigenlijk zo graag dat grote kruis op zijn buik zou willen hangen en dat hij zo graag op dat paard met zwaard de Islam zou willen bevechten?

        Het is larie, dat zulke(!) PVVers geweld afkeuren. Zouden ze dat doen, dan zouden ze er wel voor passen om dergelijke symbolen aan hun persoon te verbinden. In de politiek gaat het allemaal om diplomatie: je moet nooit knalhard zeggen wat je denkt, maar vooral om de hete brei heendraaien. Met mooie woorden, die het venijn verdoezelen. Trouwens, uit al het getwitter is allang gebleken dat een enorm zooitje PVVers de acties van Breivik goedkeuren.

        Terugkerend op domheid: een mens kan met deze kennis met goed fatsoen de PVV niet blijven aanhangen. Doet hij dat wel, dan vereenzelvigd hij zich met bovengenoemde praktijken en idealen. Ik blijf de strijd aangaan met deze partij, al is het maar om één PVVer op andere gedachten te brengen.

http://www.joop.nl/politiek/detail/artikel/haags_pvv_raadslid_schoffeert_rouwende_noren/