Ridder Arnoudje

Misschien word ik nu grof, dus kijk uit. Maar wat vind ik de mensheid toch oerdom! Zo oerdom dat het me bijna woedend maakt. Ik verklaar: Haags PVV raadslid Arnoud van Doorn gebruikte het tempelierskruis als symbool op zijn twitteraccount. Tuurlijk: hij is trots op de Katholieke Tempeliers, die tijdens de kruistochten de Islamieten in het Heilige Land, hun eigen land, uitroeiden. Het Heilige Land moest 1000 jaar na de dood van Jezus (hoeveel generaties zijn dat?) Katholiek worden. Was het niet een van de beschamendste perioden in onze geschiedenis? Maar nee, we romantiseren de boel: waren er nog maar ridders, met grote paarden en lange zwaarden, dan konden de domme volwassen jongetjes hun oorlogje tegen de Islam verder spelen. Sommigen, zoals Breivik, die naar eigen zeggen behoort tot de orde van de Nieuwe Tempelridders, komen een heel eind. Hij verwisselde het zwaard voor wat moderne wapens en roeide uit. Hij zal ongetwijfeld de Da Vinci Code hebben gelezen. Zo'n boek, dat de halve wereld nog serieus neemt ook.

        Van Doorn veranderde zijn twitterafbeelding nadat het manifest van Breivik bekend werd. Gossie, was dat nou rot: een man in Oslo had dezelfde ideologie, maar per ongeluk moordde die massaal en daar kan Arnoud niet mee vereenzelvigd worden. Dus weg die afbeelding. Maar waarom realiseert niemand zich dat Arnoudje eigenlijk zo graag dat grote kruis op zijn buik zou willen hangen en dat hij zo graag op dat paard met zwaard de Islam zou willen bevechten?

        Het is larie, dat zulke(!) PVVers geweld afkeuren. Zouden ze dat doen, dan zouden ze er wel voor passen om dergelijke symbolen aan hun persoon te verbinden. In de politiek gaat het allemaal om diplomatie: je moet nooit knalhard zeggen wat je denkt, maar vooral om de hete brei heendraaien. Met mooie woorden, die het venijn verdoezelen. Trouwens, uit al het getwitter is allang gebleken dat een enorm zooitje PVVers de acties van Breivik goedkeuren.

        Terugkerend op domheid: een mens kan met deze kennis met goed fatsoen de PVV niet blijven aanhangen. Doet hij dat wel, dan vereenzelvigd hij zich met bovengenoemde praktijken en idealen. Ik blijf de strijd aangaan met deze partij, al is het maar om één PVVer op andere gedachten te brengen.

http://www.joop.nl/politiek/detail/artikel/haags_pvv_raadslid_schoffeert_rouwende_noren/

Geroemd door Anders Breivik

Ik probeer me voor te stellen hoe of wat het is, om geroemd te worden door een kwalijk sujet. Een terrorist, een massamoordenaar of een mens die zwaar verwerpelijke ideeën the ether ingooit, zoals dictators doen. Wat zegt dat over mij?
        (Een deel van) mijn opvattingen zouden dus overeenkomen met die van hem. Anders roemt hij mij niet. Of misschien neigen mijn opvattingen naar zijn mening, komen ze er zo dichtbij, dat hij mij verkozen heeft tot lichtend voorbeeld van zijn eigen gelijk. Er zijn volgens mij drie mogelijkheden ten aanzien van mijn gevoel in zo'n  geval. Als eerste kan ik iedere overeenkomst verwerpen. Ik distantieer me van de acties van het sujet en veroordeel deze. Ik beweer dat mijn opvattingen verkeerd zijn uitgelegd, verkeerd worden begrepen of anderszins een andere strekking hebben. Vervolgens wijk ik niet van mijn pad. Daarmee stop ik mijn kop behoorlijk in het zand. Immers, waar één sujet mijn opvattingen interpreteert als gelijk aan de zijne, kunnen ook vele anderen dezelfde interpretatie hebben. Toch wel een reden om eens goed na te denken.
        Als tweede kan ik enorm schrikken en me bedenken, dat mijn opvattingen weliswaar voor een gedeelte overeenkomen met die van het sujet, maar dat zij genuanceerder liggen. Ik realiseer me dan, dat ik me kennelijk zo heb uitgelaten, dat mensen als het sujet mijn meningen aanhangen. Een reden om mij op een andere manier te profileren. Geen kop in het zand, maar de start van een zoektocht naar hoe ik mijn gedachtegoed op een dusdanige manier de ether in kan gooien, zodat mensen als het sujet niets in mij herkennen.
        Als laatste kan ik mij mij heimelijk blij maken over mijn rol als lichtend voorbeeld. Natuurlijk moet ik in mijn positie de acties van het sujet afkeuren, of keur ik die daadwerkelijk af, maar diep in mijn hart vind ik het geweldig, dat ik kennelijk internationaal zo beroemd ben, dat mijn naam wordt genoemd. Het versterkt het geloof in mijzelf.
        Ik hoop dat Geert geschrokken is. Ik hoop dat hij zich realiseert, dat zijn harde overtuigingen koren op de molen zijn van een gek als Breivik. Het is de zoveelste keer, dit maal gecombineerd met een massaslachting, dat Geert onaangenaam geconfronteerd wordt met extremisme van zijn volgers, ook uit zijn eigen partij. Hoe lang kan hij zich nog wentelen in onschuld?