Ik moet de fractie van GroenLinks Velsen feliciteren: er komt een sessie over de Hofgeestlijn. Gisteravond stemde de raad daar voltallig mee in. Gezien het feit, dat je jezelf niet feliciteert en ik behalve de vormgeving van de brochure niets aan het project heb bijgedragen, feliciteer ik in dit geval mijn fractieleider en echtgenoot Ernst. Twee jaar werk heeft hij erin zitten en geheel zonder vrouw baarde hij dit eerste kind. Ik heb het alleen aangekleed. Het had Johan moeten heten, want dat is de tweede naam van alle broers Merhottein, vier om precies te zijn. Passender nog is Trijntje, want zo heette zijn moeder. Een spoorlijn kan mannelijk of vrouwelijk zijn volgens de van Dale.
Toen ik rond de kerst van 2007 voor de tweede keer (de eerste keer was jaren daarvoor) Ernst's huis betrad, trof ik een spoorbaan aan van 2,5 bij 1 meter. Het was een sneeuwlandschap in de bergen. Ik weet niet hoe lang hij eraan had gewerkt, maar mij zou het twintig jaar hebben gekost. Later kwam ik vergelijkbare landschappen met rondrijdende treinen en auto's in kleine musea in Duitsland tegen: Modelbahnen. Wij zoeken ze overal op, want het is ongelooflijk hoe realistisch die banen zijn gemaakt. Ernst kijkt vooral naar het materieel, ik naar de materialen, die worden gebruikt om bergen, gras, bomen, huizen en water na te bootsen.
Heeft Ernst van zijn hobby nu een luchtkasteel...eh baan... gemaakt? Nee. Het plan Hofgeestlijn doet een dringend beroep op de raad van Velsen om zich eens serieus bezig te houden met de ontsluiting van IJmuiden. Dat kan je niet doen met een simpele motie 'Wij moeten een lightrail'. Dan moet je met een gedegen voorstel komen. Het voorstel biedt een alternatief voor eerdere plannen, maar bevat zelf ook weer alternatieven. Ernst is niet de persoon, die verder moet onderzoeken, wat wel/niet mogelijk is, wat wel/niet haalbaar is en wat wel/niet wenselijk is. Hij heeft een goed onderbouwd plan ingediend, dat als start kan fungeren voor een grotere discussie: een goede ontsluiting van IJmuiden in een tijd, dat verkeer steeds drukker wordt, er steeds meer mensen bijkomen en het milieu met name in deze regio knalhard vraagt om schone vervoersmogelijkheden.
Als niet nu een start wordt gemaakt, wanneer dan? Dan schuift de gemeente voortdurend een heikel punt voor zich uit. Het strand van IJmuiden zal er vrij leeg bij blijven liggen, zolang de infrastructuur niet deugt. 50 Bussen voor één lading cruisetoeristen, die vier keer hetzelfde traject moeten afleggen is niet bepaald goed voor het milieu en voor de belasting van het wegennet. En zo zijn er nog tal van argumenten te vinden voor een goede oost-west verbinding.
Luchtfietsen, kon het maar, doet Ernst niet. Hij verwoordt met zijn plan de knalharde realiteit: als je nu niet begint te denken, kan je het net zo goed laten. Dan is het moment nooit goed. Hij spoort de gemeenteraad aan te 'durven'. Ja, de plannen zijn groots, maar we zitten niet aan die ronde tafel om net te doen of het leven na onze zittingsperiode stopt en een ander het dan wel weer opknapt. We zitten er onder andere om te anticiperen op dat wat komt.
Ernst is overigens wel eens de lucht in gefietst. In 2007 fietste hij in zijn eentje naar Interlaken (Zwitserland). Hij had dat in een dolle bui eens aangekondigd en dacht toen, het ook maar te moeten doen. Het plan voor een lightrail van west naar oost in 2010 nam ik dan ook meteen serieus. Als er iets in die kop zit, krijg je het er niet meer uit.
No comments:
Post a Comment