Hofnar Bart

Nar, door Frans Hals

Een lezer wees mij, mevrouw de Kip (ja, wat een vondst hè?), op het feit dat Boele de hofnar van de gemeente is en dat ik niets begrijp van zijn column en zijn rol als nar. Domme gans die ik daar ben (ik houd het bij pluimvee).
        De door grappen gecamoufleerde eigen wijsheden van de hofnar vonden hun weg naar de oren, die op een andere manier moeilijk te bereiken waren. Woorden die relativeerden, tot denken aanzetten of stimuleerden in een bepaalde richting. Maar ook woorden die belachelijk maakten, of een spiegel voorhielden. Een hofnar was het geweten van zijn baas.
        Wat mij bijzonder spijt is dat ik Bart Boele nooit met een muts met belletjes in de raadzaal heb zien rondspringen. Dat had me goed gedaan en de kijkers via Seaport zeker ook. Ik stel me daarbij voor dat hij op het moment suprème naar een spreker was gedanst en met een pittige grap de rede van deze onfortuinlijke ziel de grond in had geboord. Niets van de alles. Bart zat gedwee op zijn stoel notities te maken over zaken waar hem ofwel de helft van ontging, of een deel van had moeten ontgaan (ja, er wordt ook wel eens gezwetst in die raad). Dat is jammer, want B&W en de raadsleden hadden, als hij dan echt de nar wilde spelen, toch zijn doelgroep moeten zijn. Als nar had hij, in dit moderne politieke bestel, hun spiegel kunnen zijn.

        Om de grap van een cabaretier te begrijpen, moet je weten waar het over gaat. Als iemand Balkenende persifleert, dan is daar geen zak aan als je niet weet wie Balkenende is. Zo is het ook met de 'grappen' van Boele. Als je niet weet wat de achtergronden zijn, dan kan je ook niet lachen om zijn grappen. De wijziging in samenstelling van de agendacommissie bijvoorbeeld, is een interne aangelegenheid van de raad. Geen ziel buiten die raad weet waarover het gaat en daarmee wordt zijn 'grap' hierover slechts een loze mededeling, die de column lezer alleen maar doet veronderstellen, dat we als raad niets beters te doen hebben. En ken je de achtergronden wel, dan blijkt de 'grap' (want daar houd ik het dan maar even op) ook niet op enige lachspier te werken. Dat geldt voor zoveel dingen die hij schrijft.
        Grappen maken is moeilijk. Dat bewijst Boele. Het is een kunst, die maar weinigen echt beheersen. Je komt er niet met alleen maar sneren of zwart maken. Dat heet 'schijten op'. Er zijn natuurlijk mensen die daarom kunnen lachen, maar die vinden mevrouw de Kip ook spitsvondig en om te gieren.
        Laat ik het nog anders uitleggen. Ik zit in die politiek en dus zou ik, als insider, hard moeten kunnen lachen om een opmerking van Boele over bijvoorbeeld een andere partij, maar dat gebeurt niet. Ik lees zijn column en er vertrekt geen spier. Het enige wat beklijft is stomme verbazing dat een krant zo'n column jaar in jaar uit plaatst. Kan ik dan, als insider, wellicht lering uit zo'n stukje trekken of mijn geweten tegen komen, zoals de nar van weleer dat voor elkaar kreeg? Nee, ook dat is niet het geval. Het doet niets, er gebeurt niets en dat komt, omdat Boele er niet uit kan halen wat eruit te halen valt.
        Wat Boele met zijn column doet is niet de nar uithangen. Hij schijt er wat frasen uit en dat is dat. En door de jaren heen zijn die frasen allemaal voortdurend hetzelfde. Neem je hem serieus, dan kan je alleen maar tot de conclusie komen, dat de politiek niet deugt en niets doet. Ja, daar zijn altijd gewillige lezers voor te vinden. Neem je hem niet serieus, dan lach je voortdurend om een scheet. Het eerste is dom, maar het tweede net zo goed.

Wat die agendacommissie betreft: het is niet te zeggen hoe lang dat nog allemaal gaat duren. Het wachten is op de agendacommissie, die het raadsvoorstel op de agenda zet.