Geroemd door Anders Breivik

Ik probeer me voor te stellen hoe of wat het is, om geroemd te worden door een kwalijk sujet. Een terrorist, een massamoordenaar of een mens die zwaar verwerpelijke ideeën the ether ingooit, zoals dictators doen. Wat zegt dat over mij?
        (Een deel van) mijn opvattingen zouden dus overeenkomen met die van hem. Anders roemt hij mij niet. Of misschien neigen mijn opvattingen naar zijn mening, komen ze er zo dichtbij, dat hij mij verkozen heeft tot lichtend voorbeeld van zijn eigen gelijk. Er zijn volgens mij drie mogelijkheden ten aanzien van mijn gevoel in zo'n  geval. Als eerste kan ik iedere overeenkomst verwerpen. Ik distantieer me van de acties van het sujet en veroordeel deze. Ik beweer dat mijn opvattingen verkeerd zijn uitgelegd, verkeerd worden begrepen of anderszins een andere strekking hebben. Vervolgens wijk ik niet van mijn pad. Daarmee stop ik mijn kop behoorlijk in het zand. Immers, waar één sujet mijn opvattingen interpreteert als gelijk aan de zijne, kunnen ook vele anderen dezelfde interpretatie hebben. Toch wel een reden om eens goed na te denken.
        Als tweede kan ik enorm schrikken en me bedenken, dat mijn opvattingen weliswaar voor een gedeelte overeenkomen met die van het sujet, maar dat zij genuanceerder liggen. Ik realiseer me dan, dat ik me kennelijk zo heb uitgelaten, dat mensen als het sujet mijn meningen aanhangen. Een reden om mij op een andere manier te profileren. Geen kop in het zand, maar de start van een zoektocht naar hoe ik mijn gedachtegoed op een dusdanige manier de ether in kan gooien, zodat mensen als het sujet niets in mij herkennen.
        Als laatste kan ik mij mij heimelijk blij maken over mijn rol als lichtend voorbeeld. Natuurlijk moet ik in mijn positie de acties van het sujet afkeuren, of keur ik die daadwerkelijk af, maar diep in mijn hart vind ik het geweldig, dat ik kennelijk internationaal zo beroemd ben, dat mijn naam wordt genoemd. Het versterkt het geloof in mijzelf.
        Ik hoop dat Geert geschrokken is. Ik hoop dat hij zich realiseert, dat zijn harde overtuigingen koren op de molen zijn van een gek als Breivik. Het is de zoveelste keer, dit maal gecombineerd met een massaslachting, dat Geert onaangenaam geconfronteerd wordt met extremisme van zijn volgers, ook uit zijn eigen partij. Hoe lang kan hij zich nog wentelen in onschuld?