Hij heet Wim Westerman en is wethouder. Ja natuurlijk, dat begrijp ik, maar echt niet iedere wethouder is een schurk hoor. Denk ik. Hoop ik.
Nou, Wim Westerman dus. Een zeventiger, zonder vrouw, zonder kinderen, gepamperd door studenten, die hem allemaal heel wijs vinden. Gepamperd zelfs door velen in de politiek, want die man weet zoveel. Ja, ik had ook een vader die heel veel wist. Net zo'n soort man. Over hem is ook nog ergens een pittige blog te vinden. Goed, Wim Westerman werd wethouder en toen kon hij niet meer in de fractie de politiek bepalen. Shit! Hij probeerde het wel: schreef ons dingen voor, liet ons belachelijke moties indienen (Tibetaanse vlag hijsen op het stadhuis!) en ging ze dan zelf ontraden. Veranderde moties van ons zo, dat ze nergens meer op sloegen (Witte Theater), gaf ons informatie die niet deugde (Witte Theater, Kust Informatie Centrum) en noem maar op.
Ernst en ik werden groter en dus dachten we: we moeten maar eens wat dualisme in die partij gooien, want zo wordt het niets. Wij kunnen ook zelf wel nadenken. En bovendien, die Wim heult ook met de VVD en het CDA in dat college. Uitkijken dus, dat hij niet GroenLinks vergeet in al zijn ijver. Maar van dualisme houdt Wim niet, want Wim wil altijd een vinger in de pap. Van dualisme werd hij boos en knorrig. Maar gaandeweg leerde hij er iets beter mee omgaan. Na vergaderingen of de raad kwam hij vaak nog even een wijntje drinken. Dan zaten we gezellig op de bank de avond te bespreken en dan kregen we telkens weer de verhalen van de vorige keer te horen en die van de keer daarvoor en daarvoor en daarvoor. Want Wim herhaalt graag en eigenlijk wil hij liefst, dat we hem alleen aanhoren. In vergaderingen gaat het ook zo. Als het agendapunt 'wethouder' aan bod komt, dan begint hij te praten en houdt nooit meer op. Vandaar dat we in dezelfde week een tweede vergadering planden, maar dan zonder wethouder.
Klinkt natuurlijk lullig, dat ik dit zeg, maar dat weet Wim ook van zichzelf hoor. Hij heeft het afgelopen jaar namelijk constant gezegd, dat hij eigenlijk toch wel erg te oud is om door te gaan. "Wat moeten jullie met zo'n oude man?" vroeg hij dan, bedelend naar het volgende compliment, en dan antwoorden wij natuurlijk iets aardigs, want wat kan hij eraan doen? Mijn vader was net zo. Die vond zichzelf ook zo geweldig, maar in gezelschap kleineerde hij zich altijd iets en dan kwamen de complimenten vanzelf.
Op weg naar de verkiezingen had Ernst een gesprek met hem. GroenLinks Velsen ging voor continuïteit en stabiliteit en dus wilden we, dat Wim in ieder geval voor een periode van twee jaar weer de wethouderspost op zich zou nemen. Mocht die er weer komen. Dat vond hij een tof plan. Hij wilde toch wel op de lijst, maar niet als lijstduwer en ook niet als lijsttrekker. Dan kom je ergens uit tussen de 4 en 7. Wim blij, Ernst blij, ik blij, iedereen blij. Dát had je gedacht! Mooi niet! In Wims gesprek met de kandidatencommissie laat hij weten, dat hij op plaats 2 wil en daar wordt hij braaf geplaatst. Een ander geeft aan dat hij op 3 wil, en daar wordt hij braaf geplaatst. Ik heb niets aangegeven, want ik verkoop mezelf niet graag, dus ik mocht afzakken naar steunniveau. Zo gaan we bij GroenLinks Velsen met mensen om. Je hoeft maar te kraaien en je krijgt wat je hebben wil.
Wim bepleitte ook een gedeeld lijsttrekkerschap, maar dat wilde Ernst niet. Dat geeft landelijk GroenLinks ook aan, vooral niet doen! Met één gezicht naar buiten treden.
Tsja, en dan moeten de leden over die lijst stemmen. En tijdens die algemene ledenvergadering zegt Wim ineens, dat hij Ernst niet capabel vindt om lijsttrekker te worden. En er staan zoveel goede dingen onder Ernsts naam, hoe kan dat nou? En kom dan eens met een reden daarvoor, Wim? Dan vertelt hij een zooitje onzin waar de honden geen brood van lusten. De ene leugen na de andere en de leden knikken bedenkelijk. Goh, wat horen we nou. Maar ja, het is Wim die het zegt, de nestor van GroenLinks Velsen, dus het zal wel kloppen. Over plaats 1 moet dus gestemd worden en dat valt goed uit voor Wim. Hij komt op 1. Met leugens, maar dat maakt niet uit, want hoe je ergens komt schijnt niemand wat uit te maken, als je er maar komt.
Op de valreep van zijn valse verhaal maakt hij mij ook nog even af. Ik heb in de raad en elders na 5 november rondgebazuind, dat ik Wim ongeschikt vind. Hij zegt nog iets lelijks, maar dat ben ik vergeten. Die eerste opmerking liet al het bloed uit mijn lijf stromen. Ik zat met stomheid geslagen, want Ernst en ik zijn na de raad juist heel vroeg weggegaan om met niemand te hoeven praten. En op een andere bijeenkomst heb ik tijdens het eten alleen over koetjes en kalfjes gesproken.
De ingevlogen voorzitter zegt nog tegen me: 'Ja, zo beleeft hij het. Misschien heb je een mail laten slingeren of heeft iemand op je iPad gekeken?'. Nou, na de diefstal van mijn iPhone van de raadstafel heb in nooit meer iets kostbaars open en bloot laten liggen. Onzin natuurlijk, maar wie zegt de waarheid? IK. Dat kan ik met zekerheid zeggen. Ik haat leugenaars. Heb mijn halve leven verpest gezien door een leugenaar. En nu dus weer zo'n verrekte schoft. Ik schreef vanmorgen op mijn Facebook: ik hoor niet in deze wereld thuis. Deze wereld is van anderen, van intriganten. Maar dan belt er een bestuurslid van GroenLinks Noord-Holland, die zijn medeleven betuigt en dan weet ik, dat er goede mensen zijn. Dit heeft niets met GroenLinks te maken, maar alleen met een verdorven rotzak.
Aanvulling
26 maart 2014: Ernst en ik hebben ons op 21 november als kandidaten teruggetrokken, nadat twee niet-kandidaten zich tijdens de schorsing alsnog aanmeldden en ook meteen de gelegenheid kregen zich voor verkiesbare plaatsen te kandideren. Tijdens de verkiezingen van 19 maart kreeg GroenLinks Velsen 1 zetel: Westerman.
No comments:
Post a Comment