Sap of Dibi?

Sap, ik schreef het al eerder, heeft veel van Job Cohen. Te fatsoenlijk voor deze tijd, een te monotone stem of misschien een verlegenheid, die in de politiek niet erg gelegen komt. Daarnaast houd ik niet van uitspraken als 'duidelijk maken waar GroenLinks voor staat'. Dat is geen antwoord op de vraag, wat je de komende tijd gaat doen. Inhoudsloos. Je hebt mensen die op de vraag 'hoe gaat het?' antwoorden met 'druk, druk, druk' en dat zegt net zo weinig.
     Dibi antwoordt in onderwerpen en dat is wel zo duidelijk. Hij benoemt en komt daardoor veel beter uit de verf. Geen standaard teksten, geen veiligheden, maar gewoon recht voor zijn raap.

     Het verschil tussen beide is te vergelijken met Ernst en mij. Ernst is de diplomaat binnen de fractie en ik ben de flapuit. Ik kan me blauw ergeren aan zijn omslachtigheid en hij zich vreselijk aan mijn emotionele uitschieters. Het één is niet beter of slechter dan het andere. Het is karakter bepaald.
     Wie voor zekerheid gaat, zal op Sap stemmen, omdat ze evenwichtig is en diplomatiek. Wie het avontuur aan durft, moet op Dibi stemmen, misschien met het risico, dat toekomstige coalitie-onderhandelingen niet makkelijk zullen verlopen, maar wie zal het zeggen?
     Of Dibi betrouwbaar is weet ik niet. Ik houd er namelijk ook niet van, als mensen een tipje van de sluier oplichten en daarna hardnekkig hun mond houden. Komt dat voort uit ondoordenkendheid of is dit opzet? Als je A zegt, zeg je ook B, anders houd je je kop dicht. Dibi heeft hier een handje van. Hij insinueert zaken, die hij vervolgens weer ontkracht of omwille van de lieve vrede laat rusten. Kop houden dan! Zo wordt het huichelachtig en worden statements alleen maar venijnige stemmentrekkers.
     Beide kandidaten hebben hun goede kanten en de enige beweegreden voor mij om op Sap te stemmen ben ikzelf. Het is dat karakter van me, dat me zo vaak is opgebroken, omdat ik te snel en te ondoordacht reageerde of mijn mening klaar had. Ik zie dat ook bij Dibi. Hij moet leren eerst te denken, dan te doen. Het belang van de post is te groot, om zwaar op je bek te gaan en die kans zit er bij Dibi meer in dan bij Sap. Wat betreft opleidingsniveau maak ik me geen zorgen. Een lijsttrekker staat niet alleen en je kan onmogelijk van alle markten thuis zijn.
     Na mijn Mauro-blog, waarin ik GroenLinks scherp aanviel, belde Dibi me om uitleg te geven over de gang van zaken. Ik vroeg hem toen of hij geen fractievoorzitter kon worden, want ik vind hem een hele goede politicus. alleen dat telefoontje al! Mijn smaak. De gang van zaken rond deze verkiezing voelt niet lekker en dus kies ik voor zekerheid, maar over vier jaar (of zoveel eerder als gebruikelijk in Nederland), zal ik een lijsttrekkersverkiezing met open armen tegemoet zien en heeft Dibi ruim de kans mijn kritiek op hem te ontkrachten.