Verbazing over en afschuw van Israëls politiek valt me vaak ten deel. Schendingen van wat voor (mensen)rechten dan ook zijn schering en inslag. Is dit een 'Westers' land? Nee. En zeker niet sinds vandaag. De dictatuur 'Netanyahu' is een feit. Had koning Bibi eerst nog het voornemen om vervroegde verkiezingen uit te schrijven, vannacht is het hem gelukt een coalitie aan de gaan met zijn grootste opponent Shaul Mofas van de partij Kadima. Dat zegt veel over Mofas, die het vice-premierschap kennelijk belangrijker vindt dan zijn politieke overtuiging (voor vredesonderhandelingen met de Palestijnen en voor ontruiming van bezet gebied), maar het zegt nog meer over de wellust naar macht van Netanyahu.
Het voornemen vervroegde verkiezingen uit te schrijven was me al een raadsel. Was er een kabinet gevallen? Nee. Kadima werd in 2009 de grootste partij, maar kon geen coalitie vormen. Netanyahu (Likud partij) lukte dat met extreem rechtste en orthodoxe partijen wel. Maar hoe meer macht hoe meer vreugde en dus ga je voorbij aan alles wat reëel is in de politiek: doorregeren tot de verkiezingen van oktober 2013. Dat lukt nu wel, want Mofas heeft een mooi nieuw baantje. Hoe verklaart hij zijn volledige ommezwaai naar zijn kiezers, vraag ik me af. Of hoeft dat in Israël niet?
In ons land is er in ieder geval nog een breekpunt nodig, moet een kabinet vallen om nieuwe verkiezingen uit te kunnen schrijven, maar in Israël kan dat kennelijk op vriendelijk verzoek.
No comments:
Post a Comment