Keukentafel Psychologie

Met drie hele rustige witte hondjes  op de achterbank terug naar huis. Ze zijn moe en vooral blij, want bij de dierenarts kregen ze twee prikken, een neus shot met medicijn en hun nagels werden geknipt. Op de Leidsevaart staan we achter een ouderwets autootje met een bordje op zijn achterruit 'Kiss my ass'. Ernst trekt langzaam op, hij sneller, waardoor ik zijn gezicht moeilijk kan zien. Bij het volgende stoplicht vang ik een glimp van hem op. Hij is klein, heeft een wat onbenullig koppie, een brilletje en een kort baardje. Hij is weer te snel weg om met fatsoen in te halen en dus laat ik mijn nieuwsgierigheid maar varen. Ik had dolgraag een beter beeld gekregen van dit mannetje, alleen maar om te zien, wat voor idioot nou zo'n bordje op zijn achterruit plakt.
    'Kiss my ass'. Ernst en ik fantaseren over het mannetje. Hij zal op de PVV stemmen, een driftkikker zijn en vast niet van dieren houden, maar ze schoppen. Vooroordelen, we weten het, maar wat moet je anders denken met zo'n tekst op een achterruit.
    "Als ik zo'n vent in mijn buurt zou hebben, zou ik eens een keer een stikker 'Allah is groot' op de buitenkant van de ruit plakken, over het bordje heen. We fantaseren nog wat door op een goede tekst. Allemaal gebaseerd op ons vooroordeel, dat het een PVVer zal zijn. Is dat onterecht, vragen we ons ook af. Een CDAer zal nooit een dergelijk tekst ophangen. Een VVDer? Nee, ook niet. SP dan? Kunnen we ons niet voorstellen, want die zijn super sociaal. SGP, D66 en GroenLinks vallen ook af. Maar misschien stemt het mannetje wel helemaal niet, omdat hij vindt dat politici toch niet te vertrouwen zijn. Misschien mogen juist die zijn 'ass kissen'.

foto: kunstforum.be

    Toch kunnen we niet geloven, dat zo'n klein mannetje geen behoefte heeft ergens bij te horen. Als we bijvoorbeeld een bravoure jongetje zien rijden, dan zit die anders achter het stuur: met één arm steunend op portierrand of bijrijdersstoel, een beetje stoer scheef. En vaak dragen die een pet. Bovendien scheurt zo'n type gierend alle verkeer in een noodvaart voorbij. Dat deed deze nou ook weer niet. Als hij de maximum snelheid overtrad, dan deed hij dat niet met veel kilometers. Geen kapsones type dus. Waarschijnlijk dan iemand, die nergens echt aansluiting kan vinden en zijn (kleine) mannelijkheid moet halen uit een grove tekst. Zoiets van 'Ik ben tegen alles, zelfs tegen elke willekeurige automobilist, die achter mij staat of rijdt". Keukentafel psychologie heet dat.
    Die psychologie raakt kant nog wal, maar iedereen past hem toe. Iedereen die wil begrijpen wat een idioot bezielt om idioot te doen. Ik geloof in mijn eigen keukentafel psychologie, omdat ik anders de weg in deze wereld kwijt zou raken. Ik zou zo'n mannetje dan met ideeën moeten ontleden die getuigen van medelijden of begrip, maar dat wil ik niet. Misschien heeft hij wel een ongeluk gehad en is hij 'zielig' geworden. Maar die zieligheid wil ik helemaal niet zien, want er zijn ook veel mensen zielig, die zich niet zo rottig uiten. En dus maak ik dit mannetje tot mijn vijand, ook al ken ik hem niet. Ik dicht hem dingen toe, die ik niet kan bewijzen. Doe ik dan niet net, wat dat mannetje doet? Zeg ik dan ook niet 'Kiss my ass' tegen een willekeurig mens? Ben ik dan een verkapte PVVer, die met vooroordelen onbekende mensen veroordeelt?