Angst is een slechte raadgever

Dennis heeft een prachtige golden retriever. Als de asielzoekers in de Maastrichtse wijk Malberg hun intrek nemen in het nieuwe AZC, dan zal hij zijn vaste rondje blijven lopen met de hond, maar hij is wel bang, dat zijn hond geschopt zal worden. Volgens Dennis is de hond in islamitische landen namelijk een onrein dier.
   Jo is er vrijwel zeker van, dat Manjefiek Malberg weer zal afglijden naar vroeger tijden. "Waarom," vraagt de verslaggever van de NOS. Tsja, daar moet hij even over nadenken, maar dan is het antwoord daar: "Vanwege 190 asielzoekers!" Zelf is hij mans genoeg om zich te verdedigen, maar ouderen en kinderen, daar maakt hij zich wel druk over. In zijn achterhoofd zitten dan de gebeurtenissen in Keulen.
   Marij is bang voor de asielzoekers. Ze vraagt zich af of ze nog wel in haar tuin kan zitten, als zij arriveren. Ze denkt aan schrikdraad om haar tuin en maakt zich zorgen over een meter schutting, die zo in te trappen is. Dan neemt ze ons mee naar een stuk grasveld tussen garages, waar kinderen van alle leeftijden spelen en laat ons weten, dat die kinderen daar vogelvrij zijn.
   Zo'n twintig procent van de Malbergers is fel gekant tegen de komst van het AZC. Die twintig procent denkt, dat vluchtelingen verkrachters, inbrekers en moordenaars zijn. Waar denkt Jo aan, als hij aan vluchtelingen denkt? "Aan IS," antwoordt hij.
   Mijn eerste reactie op het lezen en bekijken van dit verslag van de NOS is ongeloof. Vervolgens maakt het plaats voor woede en daarna bedenk ik me, dat deze mensen waarschijnlijk nooit in een islamitisch land zijn geweest. Dat deze mensen niet veel meer kennen dan hun vertrouwde omgeving, landgenoten en wellicht met vakantie nooit veel verder zijn geweest dan de België of Duitsland. Of misschien wel, maar dan veilig in een all-inclusive of een van te voren besproken hotel in Spanje, waar ook de kroket te koop is.
   Marij zegt, dat de asielzoekers moeten inburgeren, maar dat Nederlanders bijgod niet weten wat hen met deze vluchtelingen te wachten staat. Dat klopt gedeeltelijk. In de media kom je een hoop onzin tegen, negatieve en onjuiste informatie, scheldpartijen en angstkreten. Het gewone verhaal, over doodgewone mensen is moeilijk te vinden.
   Ik woon een groot deel van het jaar in Turkije, in een oud huisje in een bergdorpje. Geen zwembad en geen luxe, behalve dan de prachtige natuur. Turkije is een land dat tot voor een paar jaar niet zoveel verschilde van Syrië, maar nu staan de huizen hier nog overeind, die in Syrië liggen inmiddels in puin. Er is geen thuis meer voor miljoenen Syriërs, het bestaat gewoon niet meer. Weggevaagd door een dictator, IS en allerlei andere rebellen en verzetsbewegingen. Wie held wil spelen kan meevechten, maar het is totaal niet duidelijk waarvoor hij dan vecht en tegen wie wel en wie niet. De chaos ten top. Wie wil blijven leven vertrekt, op de vlucht voor IS & Co., met niet meer dan een knapzak.
   Een week of wat geleden zat ik te eten bij de plaatselijke 'Mercan Pizza'. Het was bijna sluitingstijd en ik keek hoe het personeel de keuken schoonmaakte. Ik moest lachen...het is overal hetzelfde. Ooit was ik de vrouw van een restaurant eigenaar en ik weet dus heel goed hoe je keukens schoonmaakt en hoeveel werk dat is. Ik moest lachen, omdat ik dacht aan de angst voor die 'vreemde mensen' in Nederland. Hoezo vreemd? Ze doen en zijn precies als wij!
   Maar niet alles gaat precies zoals in Nederland, dat is waar. Als ik voor de tweede keer in een winkel kom, dan word ik in Nederland niet bijna omhelst. En in Nederland heb ik nog nooit een enorme pot zelf ingemaakte olijven van mijn huisbaas gekregen, laat staan een dagelijkse portie groenten van zijn land. Ook was er nooit een wildvreemde man, die me uren lang hielp met het zoeken van een bedrijf in een grote stad en me in de tussentijd thee aanbood. En ook werd ik tijdens mijn zoektocht naar een huurhuisje nooit door de buren van een leegstaand pandje binnengesleept voor een complete maaltijd. Nee, niet omdat ik vrouw ben, mijn man was er aldoor bij.
   Die zo gehate islam gebiedt, dat je reizigers moet voeden. Natuurlijk gebeurt dat niet meer in de steden, maar zodra je het platteland opgaat, dan krijg je als reiziger van alles toegestopt. Ooit passeerden we een aftandse schuur, waar een oud stel in bleek te wonen. Zo te zien hadden ze geen nagels om hun kont te krabben, maar we kwamen er niet omheen om wat plakjes tomaat en komkommer te accepteren. Diezelfde veroordeelde islam gebiedt, dat je tijdens het suikerfeest zoetigheid geeft aan anderen, dat je tijdens het slachtfeest vlees geeft aan minder bedeelden en zieken. En ben je een moderne Turk, dan stort je geld voor een goed doel. Ook rente berekenen over uitgeleend geld is uit den boze.
   Het zullen gewoontes zijn, die uiteindelijk misschien zullen verdwijnen in de steeds westerser wordende maatschappij, maar tot op heden kan ik nog genieten van deze geweldige mentaliteit. Het zit de mensen ingebakken om te geven. En dus leer ik nu langzaam, dat ik ook moet geven. Dat is telkens weer bedenken: "Oh ja, een paar potten eigengemaakte jam voor die en die..."
   Ik werd week bij het zien van de golden retriever van Dennis, want ik heb zelf ook zo'n prachtige hond van ruim een half jaar. Sommige Turken zijn erg bang voor honden en die lopen met een boog om ze heen, maar je moet me de kost geven hoeveel Nederlanders bang zijn voor honden. Ik heb er velen op mijn bank gehad. Toch struint het merendeel van de Turken op mijn honden af en aait de beesten. Zelfs moeders met kinderen van nog geen jaar komen naar mij toe en vragen of hun kind de honden mag aaien. Wat nog meer voorkomt is het fotograferen van kinderen met de honden. Nee, een islamiet trapt niet naar een hond of een kat, maar zal hem soms van een terras verjagen. In Griekenland heb ik de ergste dierenmishandeling meegemaakt. Kinderen die speelden met een prachtig wit konijn, van een heuvel afrolden, tot het dood was. Schoppen naar honden, katten in bomen hangen. So much voor het Christelijke geloof. Hier lopen de meeste honden los en leven buiten, in alle vrijheid. Die dieren zouden doodgaan op de flat van Dennis, met drie uitlaatbeurten per dag.
   Dennis, Marij en Jo stellen zich de vluchtelingen voor als een stelletje barbaren en denken kennelijk, dat de Syrische- en andere islamitische samenlevingen nog in een oertijd vertoeven. Dat beeld wil ik graag veranderen. Voor mij heeft de Turkse maatschappij een toegevoegde waarde, want ik ervaar alleen respect en tolerantie. Mijn vader werd op straat uitgescholden voor ouwe lul door jongetjes van een jaar of acht, maar dat is hier ondenkbaar. Islamitische jongeren hebben voor ouderen respect, want die leven langer en weten meer. In Muğla, een provinciestad, lopen meisjes innig gearmd, de een met lange rok en hoofddoek, de ander met een decolleté en minirok. Men accepteert de overtuiging van de ander, discriminatieloos. Zelfs voor mij was die aanblik in eerste instantie ongelofelijk.
   Angst voor vluchtelingen is regelrechte waanzin. Het is gebaseerd op uitlatingen van mensen, die ofwel beter weten maar gewoon xenofoob zijn, of van mensen, die nog nooit in een islamitisch land zijn geweest en alle negatieve berichten verzamelen en geloven. Zo wordt telkens Keulen aangehaald, maar het is al lang bekend, dat er tussen de Keulse 'verkrachters' geen enkele vluchteling zat. Het waren allochtonen, die al jaren in Duitsland woonden en uit andere landen kwamen dan Syrië. Iemand die kwaad wil, kan een heleboel bij elkaar verzinnen om mensen de stuipen op het lijf te jagen, maar wie zich dit laat aandoen is goedgelovig en zoekt niet naar waarheden, maar alleen naar argumenten om de eigen angst te voeden. En dan kan het ook nog zijn, dat mensen willens en wetens de negatieve informatie delen omdat ze racistisch zijn, niet omdat er sprake is van angst maar van diepgewortelde afkeer of haat. Daar is geen wapen tegen bestand.
   Argumenten als 'eerst de eigen bevolking helpen' kan ik me heel goed voorstellen, maar die kritiek moet richting politiek. Ik ben in Turkije terecht gekomen, omdat de crisis ons alles had ontnomen en dakloos zijn geen urgentie is voor recht op een sociale huurwoning. Mijn keus was een kartonnen doos of een piepklein huisje in Turkije. Dat is een volkomen belachelijke situatie, waaraan de politiek een eind moet maken. Een vluchteling kan daar niets aan doen. In alle gevallen dient de Nederlandse overheid te zorgen, dat mensen recht hebben op een woning, hoe klein ook. In een modern westers land behoren geen mensen op straat te slapen, of ze nu Nederlands zijn of ontheemde vluchtelingen.
   Voor alle bange Nederlanders luidt mijn advies, om de vluchtelingen welkom te heten en te omhelzen als medemens. Er is niets mooier dan kennis te maken met een andere cultuur, andere gebruiken, waarden en normen, over en weer. Een open houding naar vluchtelingen zal vriendschappen opleveren en de denkwereld verbreden, ander eten introduceren en andere feesten toevoegen aan ons bestaan. Maak vrienden, want die zijn geen bedreiging. Wees zelf een gastheer of -vrouw, want die zal liefde ontvangen.

Kraaiend volk

Als het volk weer kraait, is het over vluchtelingen, over zwarte Piet of over de Islam, en met de meest waardeloze meningen, de grootste geschiedvervalsing en de grootste onwetendheid mijn rustige leven op zijn kop zet, dan wil ik gillen, krijsen dat het anders is. Ik laat me overhalen tot reacties en het delen van de juiste berichten op Facebook, maar weet al, dat het volk deze berichten niet leest, niet wil lezen of gewoonweg niet begrijpt. Met een beperkte grijze massa in de schedel komt nou eenmaal veel niet binnen of kan niet verwerkt worden zoals zou moeten. De grijze massa moet van enig kaliber zijn om meer aan te kunnen dan een huishouden en een voetbalwedstrijd en helaas is dit kaliber het merendeel van de wereldbevolking niet toebedeeld. De narigheid in de wereld wordt verdubbeld door de domheid van het volk, dat grensoverschrijdend, in de hele wereld, te vinden is. Het zoekt niet naar oplossingen, het is xenofoob en egocentrisch. Een muur in Israel, prikkeldraad in Hongarije. Sinds de jaren 40 is de wereld niet veranderd. Poetin richt jeugdbewegingen op. De Nederlandse politiek is populairder dan ooit, draait om niets meer dan stemmen. Gematigde PVV-uitspraken moet het huidige kabinet vrijwaren van een al te groot stemmenverlies bij de volgende verkiezingen.'Opportunisme werd vervangen door pragmatisme', een greep uit Gerrit Komrij's Morgen heten we allemaal Ali. Het volk fatsoen bijbrengen, opvoeden, is al decennia een schande. Komrij: 'Mijn generatie wordt bedankt. Ze begeleidde niet alleen de uitverkoop van de laatste resten beschaving, ze schafte ook de idee af dat het wenselijk zou zijn beschaving bij te brengen. Ze voerde daarvoor een stille campagne, want inmiddels was ze belanghebbende geworden. Een campagne waarin woorden als 'elitair' belachelijk werden gemaakt.' Het volk is niet meer te genezen. Terug naar een tijd, waarin het respect had voor 'meneer de dokter' of 'meneer de burgemeester' is niet mogelijk. Bejaarden worden op straat uitgescholden voor 'ouwe lul' door kinderen van acht jaar oud, gesteund door hun ouders omdat ieder kind tegenwoordig heilig is. Een corrigerend pak op de broek wordt gelijkgesteld aan mishandeling. De media bieden voornamelijk onbenulligheid en voor het nieuws kiest iemand eerst kleur en dan pas inhoud. Meest frustrerend is wel, dat het volk de meeste kinderen baart. Onderzoek in Amerika heeft aangetoond, dat de mens niet steeds intelligenter wordt, maar steeds dommer, vanwege de foklust van het volk. Dat is een enge gedachte. Steeds meer volk belandt op posten, die hun grijze massa niet aankan, de volksvertegenwoordiging! Dat geldt niet alleen voor de politiek, maar ook voor het bedrijfsleven. En als die post eenmaal door zo'n vertegenwoordiger wordt vervuld, dan schreeuwt de rest van het volk om fatsoen, omdat het niet mee kan graaien. Onze wereld gaat langzaamaan kapot omdat de elite is afgeschaft, vermorzeld, monddood gemaakt door populair '(politiek) correct gedrag', respect voor lege hoofden. En is het niet dat, dan is het het oude wapen: grof geweld, eveneens puur volks. Misschien wel de grootste fout van de geschiedenis is, dat respect nooit is uitgegaan naar wat een mens was, binnen zijn eigen kader, binnen zijn eigen mogelijkheden, maar wat hij niet was. Zo stuurde de emancipatie van de vrouw aan op tewerkstelling van de vrouw, in plaats haar te waarderen in haar werk als moeder en huisvrouw. Het liet geen keuzemogelijkheid, want als huisvrouw was je een loser. De kinderen van een timmerman moesten naar de universiteit, wilden ze wat meer aanzien of inkomen, ongeacht hun capaciteiten. Er was niets mis met timmeren, behalve dat inkomen en de denigrerende kijk op een handwerksman. Onderwijs werd naar beneden aangepast om iedereen op masterniveau te krijgen en al decennia weten we ons met alle masters geen raad, vooral niet in de vakken, die tot het vroegere MMS pakket behoorden. Dezelfde fout maakt onze maatschappij nu door respectloos om te gaan met hulpbehoevenden, met gehandicapten, met bejaarden. Waar de graaier er met miljoenen vandoor gaat, weten deze mensen amper hoe zijn hun leven op de rails houden. Zieken betalen zich blauw aan verzekeringen en bijkomende kosten, alsof zij als graaiers van de maatschappij maar eens een les moeten leren. De onvrede groeit, uitgeleefd op allochtonen, asielzoekers, vluchtelingen. Waar komt het geld vandaan? Pure jaloezie en begrijpbaar, maar gespeend van inzicht. De wildste argumenten moeten worden aangerukt om gelijk te krijgen, je kan ze zo gek nauwelijks verzinnen. Een regering, die niet goed zorgt voor zijn eigen volk en rijk rijker laat worden, stuit op asociaal gedrag, maar daarin (deels) meegaan is nog erger. Dan verloochent Nederland haar reputatie. Ik kan respect voor het volk opbrengen, als dit zich bij zijn leest houdt, maar dat doet het niet, dankzij onze politiek, die het naar de bek praat om stemvee te vergaren. Ik blijf gillen en krijsen, niet voor de dovemansoren, maar voor miljoenen slachtoffers, lost generations, overal ter wereld.