De botanicus en de grazige

Zet mij in een laboratorium, tussen de reageerbuizen, microscopen en allerlei andere apparatuur, het speelgoed waar ik als kind limonade in mengde...

   Zet mij voor het bord van een volle collegezaal, waarop Einsteiniaanse formules voor mij een prachtig behang vormen...

   Zet mij in een OK, waar de ogen van een vrouw me vragen de scalpel te pakken van een tafel vol met chirurgisch staal, dat me voorkomt als een uitgebreide nagelverzorgingsset...

   Vraag mij wat ik vind van de mening van Richard Tol over de klimaatveranderingen, terwijl ik mijn open haard aanmaak...

Met een paar van zulke voorstellingen is vrijwel ieder mens in staat zichzelf als een volkomen onbenul neer te zetten. En dat is terecht, want het merendeel van de mensheid bestaat uit volkomen onbenullen. Zelfs de laborant, de hoogleraar, de chirurg en de klimatoloog hebben in een richting geleerd, die hen geen gezag verleent binnen andere vakgebieden. Kennis en kunde zijn bij ieder mens beperkt, maar de grootte van de perken, de tuinen die mensen bewandelen, is heel verschillend, net als de beplanting, de inhoud. De een neemt genoegen met onkruid, gras en madeliefjes of betegelt het gehele oppervlak, de ander plant geraniums en maait zijn gras, of zet er een Albizia Julibrissin in en vervangt het gramineae geleidelijk tot een botanische tuin ontstaat. Stilstand of groei, ontwikkeling, de essentie, waardoor een tuin in simpelheid blijft steken of door aandacht en inspanning een rijke variatie toont van de flora. Wij mensen zijn niet ons vak of ons werk, maar als onze tuinen. Wij zijn de makkelijk wezens die als honden in het gras rollen en de madeliefjes plukken, of de tegenpolen, de botanici, steeds weer zoeken naar dat nieuws, dat in hun tuin kan gedijen.

   Vorsend, lezend, denkend, waarnemend, voelend, afwegend, verplaatsend in, inlevend, lerend, steeds voorkomend om die verkeerde stap te zetten die kan verpletten, dat is de botanicus. Een mens met slechts gras om zich heen kan zijn poten planten waar hij wil, vertrapt niets meer dan gras dat terugbuigt als het gewicht is verdwenen, maar laat je hem los in de tuin van een botanicus, dan verplet hij deze. Hij kwetst, hij moordt, zonder het te weten, want hij weet niet wat een Albizia Julibrissin is, zelfs niet gramineae of Bellis Perennis, ook al staat zijn eigen tuin daar vol van. Onwetend, afgunstig, angstig, woedend, xenofoob, argwanen, egocentrisch, egoïstisch, steeds neigend vooral te vertrappen, dat is de mens die alleen met gras kan leven. In zijn eigen tuin kan hij geen kwaad, maar hij klom over het hek.

   Botanici in de vorige eeuw gaven hem daartoe de gelegenheid. Terecht gunden zij hem genoeg water om zijn gras groen te houden en om madeliefjes te kunnen plukken, want de grasmens had ook het recht op een gezonde tuin. Dat hij uiteindelijk over het hek mocht klimmen leek heel aardig en zonder consequenties, maar dat was het niet. Hij vertrapte steeds vaker en met steeds meer grazigen de zorgvuldige, evenwichtige creaties van de botanici. Hoe die laatsten ook hun best deden, zij kregen de grazigen niet aan hun verstand wat een Albizia Julibrissin was. En dat is tot op heden ook niet gelukt. Daarvoor in de plaatst planten de grazigen overal steeds weer gras, waarin het fijn rollen is, en madeliefjes, die schattige welbekende bloemetjes, die net zo goed gedijen met alleen water als het gras en net zo snel weer aangroeien na het maaien. Makkelijk, vertrouwd, herkenbaar. Daarvoor is geen kennis nodig, geen boek, geen extra aandacht, geen inleving, geen denkwerk, geen afweging: ‘Groen is gras en de eeuwige schoonheid ben ik’, anders gezegd: ‘In alle bekrompenheid ben ik de mooie eenvoud’.

   Botanici waren te aardig in de vorige eeuw. Voldoende water was voldoende, nog iets meer was zelfs fantastisch geweest, maar veel botanici dachten van grazigen botanici te kunnen maken. Een domme gedachte, want van een Bellis Perennis kan je ook nooit een Albizia Julibrissin maken. De eerste wordt niet groter dan vijftien centimeter, de laatste wellicht hoger dan zes meter. Maar inmiddels hebben de grazigen een forse stem in de botanische tuinen en planten hun gras en madeliefjes overal. Om ruzie te voorkomen doen veel botanici gewillig met hen mee. Ze voetballen op het gras en plukken de madeliefjes voor een ketting. Zelfs de koning kan het niet laten. De enkeling onder hen die weigert wordt langzaam verstoten, wordt tegen het hek gedrukt en wordt verweten asociaal en elitair te zijn. De diversiteit in de tuin verdwijnt en vorsen, lezen, denken, waarnemen, voelen, afwegen, verplaatsen in, inleven en leren worden schandelijke activiteiten. Meer weten dan een grazige is inmiddels een misdaad geworden. Alleen grazigen mogen nog weten wat goed is voor de tuinen, de simpelheid, zonder enige variatie, de stilstand, veilig en vertrouwd: gewoon!

   De botanicus sterft langzaam uit, omdat hij laf is. En anders wel omdat hij traditioneel minder kinderen verwekt dan grazigen en zijn kinderen bovendien vaak grazig worden. Dat is Beatrix ook overkomen. Gewoon zijn is geen verdienste, het is een laffe manier om geen kritiek te krijgen, om geliefd te zijn in verkeerde kringen, het is populistisch, onbenullig en oerdom.

Kraaiend volk

Als het volk weer kraait, is het over vluchtelingen, over zwarte Piet of over de Islam, en met de meest waardeloze meningen, de grootste geschiedvervalsing en de grootste onwetendheid mijn rustige leven op zijn kop zet, dan wil ik gillen, krijsen dat het anders is. Ik laat me overhalen tot reacties en het delen van de juiste berichten op Facebook, maar weet al, dat het volk deze berichten niet leest, niet wil lezen of gewoonweg niet begrijpt. Met een beperkte grijze massa in de schedel komt nou eenmaal veel niet binnen of kan niet verwerkt worden zoals zou moeten. De grijze massa moet van enig kaliber zijn om meer aan te kunnen dan een huishouden en een voetbalwedstrijd en helaas is dit kaliber het merendeel van de wereldbevolking niet toebedeeld. De narigheid in de wereld wordt verdubbeld door de domheid van het volk, dat grensoverschrijdend, in de hele wereld, te vinden is. Het zoekt niet naar oplossingen, het is xenofoob en egocentrisch. Een muur in Israel, prikkeldraad in Hongarije. Sinds de jaren 40 is de wereld niet veranderd. Poetin richt jeugdbewegingen op. De Nederlandse politiek is populairder dan ooit, draait om niets meer dan stemmen. Gematigde PVV-uitspraken moet het huidige kabinet vrijwaren van een al te groot stemmenverlies bij de volgende verkiezingen.'Opportunisme werd vervangen door pragmatisme', een greep uit Gerrit Komrij's Morgen heten we allemaal Ali. Het volk fatsoen bijbrengen, opvoeden, is al decennia een schande. Komrij: 'Mijn generatie wordt bedankt. Ze begeleidde niet alleen de uitverkoop van de laatste resten beschaving, ze schafte ook de idee af dat het wenselijk zou zijn beschaving bij te brengen. Ze voerde daarvoor een stille campagne, want inmiddels was ze belanghebbende geworden. Een campagne waarin woorden als 'elitair' belachelijk werden gemaakt.' Het volk is niet meer te genezen. Terug naar een tijd, waarin het respect had voor 'meneer de dokter' of 'meneer de burgemeester' is niet mogelijk. Bejaarden worden op straat uitgescholden voor 'ouwe lul' door kinderen van acht jaar oud, gesteund door hun ouders omdat ieder kind tegenwoordig heilig is. Een corrigerend pak op de broek wordt gelijkgesteld aan mishandeling. De media bieden voornamelijk onbenulligheid en voor het nieuws kiest iemand eerst kleur en dan pas inhoud. Meest frustrerend is wel, dat het volk de meeste kinderen baart. Onderzoek in Amerika heeft aangetoond, dat de mens niet steeds intelligenter wordt, maar steeds dommer, vanwege de foklust van het volk. Dat is een enge gedachte. Steeds meer volk belandt op posten, die hun grijze massa niet aankan, de volksvertegenwoordiging! Dat geldt niet alleen voor de politiek, maar ook voor het bedrijfsleven. En als die post eenmaal door zo'n vertegenwoordiger wordt vervuld, dan schreeuwt de rest van het volk om fatsoen, omdat het niet mee kan graaien. Onze wereld gaat langzaamaan kapot omdat de elite is afgeschaft, vermorzeld, monddood gemaakt door populair '(politiek) correct gedrag', respect voor lege hoofden. En is het niet dat, dan is het het oude wapen: grof geweld, eveneens puur volks. Misschien wel de grootste fout van de geschiedenis is, dat respect nooit is uitgegaan naar wat een mens was, binnen zijn eigen kader, binnen zijn eigen mogelijkheden, maar wat hij niet was. Zo stuurde de emancipatie van de vrouw aan op tewerkstelling van de vrouw, in plaats haar te waarderen in haar werk als moeder en huisvrouw. Het liet geen keuzemogelijkheid, want als huisvrouw was je een loser. De kinderen van een timmerman moesten naar de universiteit, wilden ze wat meer aanzien of inkomen, ongeacht hun capaciteiten. Er was niets mis met timmeren, behalve dat inkomen en de denigrerende kijk op een handwerksman. Onderwijs werd naar beneden aangepast om iedereen op masterniveau te krijgen en al decennia weten we ons met alle masters geen raad, vooral niet in de vakken, die tot het vroegere MMS pakket behoorden. Dezelfde fout maakt onze maatschappij nu door respectloos om te gaan met hulpbehoevenden, met gehandicapten, met bejaarden. Waar de graaier er met miljoenen vandoor gaat, weten deze mensen amper hoe zijn hun leven op de rails houden. Zieken betalen zich blauw aan verzekeringen en bijkomende kosten, alsof zij als graaiers van de maatschappij maar eens een les moeten leren. De onvrede groeit, uitgeleefd op allochtonen, asielzoekers, vluchtelingen. Waar komt het geld vandaan? Pure jaloezie en begrijpbaar, maar gespeend van inzicht. De wildste argumenten moeten worden aangerukt om gelijk te krijgen, je kan ze zo gek nauwelijks verzinnen. Een regering, die niet goed zorgt voor zijn eigen volk en rijk rijker laat worden, stuit op asociaal gedrag, maar daarin (deels) meegaan is nog erger. Dan verloochent Nederland haar reputatie. Ik kan respect voor het volk opbrengen, als dit zich bij zijn leest houdt, maar dat doet het niet, dankzij onze politiek, die het naar de bek praat om stemvee te vergaren. Ik blijf gillen en krijsen, niet voor de dovemansoren, maar voor miljoenen slachtoffers, lost generations, overal ter wereld.

De grootste vijand van de mens

Het niveau van toppers waar half Nederland bij kwijlt, of dat nu in de showbizz, voetbalbizz de semi-overheidbizz of ex-overheidbizz is, is volkomen gelijk. Een villa in Spanje, winkelen in de PC, golven op de Canarische eilanden, kitsch aangevuld met echte kunst voor een volwaardig aanzien, dikke auto, zwembad, Prada of Chanel. Poeners noemt mijn soort dat soort. De omhoog gevallen kinkel, die denkt dat rijkdom aanzien verschaft, maar vergeet dat 'het oude geld' doorgaans hoorde bij een denkniveau, een prestatie, een mentaliteit, een studie. (Ja, ook bij oud geld komen poeners voor, misschien door teveel inteelt.) Hersens zijn niet te koop, maar die hebben ze naar eigen zeggen ook niet nodig voor de domme spelletjes op de tv, voor het schoppen tegen een bal en getuige de verklaringen van de Vestia functionarissen voor de enquete-commissie (alleen een gouden pen voor de handtekeningen).
   In plaats van een kritische houding ten aanzien van deze poeners, adoreert half Nederland deze figuren en imiteert ze met imitatie, te koop bij Wibra en Action of op een vliegveld in Turkije, slaat ze gade op tv als ze met elkaar spelletjes doen en hun blote billen tonen en maakt zich niet druk om de tonnen, soms zelfs met nog drie nullen meer, die worden besteed aan overbodige luxe. Deze mens wil altijd meer, heeft nooit genoeg, behalve als het om kennis gaat.
   Gisteren draaide ik me in de Action om, omdat iemand hard 'Hé Wilma!' zei. Automatisme (mijn zus heet zo). Die Wilma vroeg of deze vrouw, fatsig, blozend billenhoofd met rechtopstaande witte hanenkam en bijna oranje flanken, geperst in een legging en met felle kleuren bedrukt T-shirt, samen met dito dochter, u weet wel, met die dijtjes die de knieën twintig centimeter verder uit elkaar zetten, benen in x-stand, nog ergens heen gingen deze zomer. De eerste bestemming van het komende weekend ben ik vergeten (Heemskerk?), maar daarna werd het de camping in Friesland. Voldoet volledig aan mijn verwachtingspatroon. Past precies bij mijn ergernis. Zelfs de winkel klopt.
   Het zijn de mensen, die alles wat allochtoon is eng en vies vinden, ofschoon ze het broodje kebab wel weten te vinden. De tussensoort, waar ik tegenaan liep toen ik de Action binnen ging, vrouwen en mannen met enorme buiken, dijen en borsten waar geen passend kledingstuk meer voor te koop is,  zelfs niet bij de Action, boekt wellicht een 8-daagse reis all-inclusive naar Turkije, niet wetend waar dat ligt. Met moeite kunnen ze de naam van het vliegveld onthouden en áls ze een naam uitkramen, dan heet het 'Marmááris, Koesedáásie, Kapedóósie of iets in die geest. Teruggekomen hebben ze een top vakantie gehad: mooi hotel, prachtig weer, geweldige zwembaden, non-stop voer en bier uit plastic, lekker veel Nederlanders met gillende kinderen in overvloed. 's Avonds muziek en als typisch Turkse noot een buikdanseres. Vergeet de bingo niet. Enige klacht: een georganiseerde tocht van tien minuten lopen naar het strand: doodvermoeiend en je kreeg zand tussen je tenen, bovendien was het water zout.  Maar de afscheidsavond was helemaal toppie! Verkleed, beschilderd, lakens van het bed gerukt voor de toga's...gelachen dat we hebben!
   Turkije hebben ze niet gezien, Turken wel. Die staan achter de self-service, die ruimen de lege bekertjes en plastic borden op, die maken de kamers schoon, die rapen het vuil. Een beeld waaraan ze volledig gewend zijn geraakt in Nederland. Het vertier zit hem niet in zien en doen, maar in vreten, zuipen, bruin worden, veel lol en vooral niets doen. Een all-inclusive, een Nederlandse enclave, beschermd door hekken met een slagboom, waar het pendelbusje naar de dichtstbijzijnde bebouwde kom het merendeel van de tijd stil staat of met slechts een enkel stel een ritje maakt. Het is ook erg heet in zo'n dorp of stadje.
   Deze vorm van vertier is volkomen vergelijkbaar met die van de hordes die Ibiza aandoen en zich daar een stuk in coma zuipen of balkonspringen, net zo vergelijkbaar met de infantiele feestjes van studentenverenigingen. Ik voel me een bedreigde, uitstervende soort. Dat klopt ook wel, bevestigt een Amerikaans onderzoek: De simpele mens produceert meer kinderen en zal daarom in aantal toenemen. Kan dat niet alles verklaren in deze wereld? Het groeiend terrorisme, groeiende vreemdelingenhaat, de graaiende topfunctionarissen, de overkill aan domme spelletjes van domme BNers op tv.
   Misschien is het zo: Toen we allemaal evenveel kinderen kregen, voor de pil en het condoom, bleven kinderen uit een welgesteld milieu (en dus met betere opleiding en kansen) langer in leven dan die uit arme milieus. Daardoor steeg het gemiddelde IQ. De gezondheidszorg werd beter en het socialisme deed de rest. In de welgestelde milieus werden door de anticonceptie minder kinderen geboren (want een studerend kind is duur), terwijl in de minder bedeelde gezinnen een kind nog steeds een inkomen inhoud: hoe meer hoe beter. En dus daalt het gemiddelde IQ weer, met alle genoemde gevolgen van dien. Het is maar een gedachte. Grof? Als ik zie, wat mensen overkomt in deze wereld, dan is domheid de grofste en dodelijkste vijand van de mens.

LIEVE MAROKKANEN

Lieve Marokkanen,

Het spijt mij en heel veel Nederlanders bijzonder, en wij schamen ons diep, voor alle domme Nederlanders die u en uw kinderen bedreigen, uitschelden en u aanraden uw land, Nederland, te verlaten. Het spijt ons enorm, dat u wordt geconfronteerd met deze walgelijke hetze, met name veroorzaakt door Geert Wilders.
   U moet weten, dat een groot deel van een volk in een land een IQ heeft, dat zo laag is, dat nadenken een bijna onmogelijke taak is. Als een kopstuk in de politiek dan waanzin verkondigt, hollen zij klakkeloos en onnadenkend achter zo'n figuur aan. Zij denken, dat Wilders gezien zijn status wel 'gelijk zal hebben'.

   Haat jegens anders gekleurde mensen en mensen met een ander geloof komt voort uit onwetendheid. Deze onwetende mensen hebben zelf nauwelijks een opleiding genoten en zijn niet in staat om de wereld te begrijpen. Vaak zijn zij nooit over de grens geweest, vieren hun vakantie in een park ergens in Nederland of staan jaar in jaar uit op dezelfde camping in Drenthe. Hun wereld is klein en bekrompen.
   Alleen al het feit, dat u ooit de weg van Marokko naar Nederland heeft afgelegd, dat u in staat bent gebleken (al dan niet gedwongen) om in een volledig vreemde cultuur uw leven op te bouwen, maakt van u een burger, die met kop en schouders boven dit domme volk uitsteekt. Uw kinderen, geboren in Nederland, zijn net zoveel Nederlander als wij allen, met als enige positieve verschil, dat zij de wijsheid delen van twee culturen. Een verworvenheid, die bij de u aanvallende racisten volkomen ontbreekt.
   In de vorige eeuw, toen Nederland nog weinig 'allochtonen' telde, was het de arme, vaak ongeletterde Nederlandse bevolkingsgroep die zorgde voor de criminaliteit. De verschuiving naar andere etnische groepen in later tijden is het volkomen logische gevolg van de verschuiving van de armoede naar een andere bevolkingsgroep. Allochtonen werden slecht geaccepteerd en moesten het ongeschoolde werk opknappen. Daarnaast heeft de haat, zoals die nu door Wilders maar eerder al door anderen werd aangewakkerd, uw jeugd een minderwaardigheidsgevoel gegeven, dat slechts gecompenseerd kon worden door uiterlijk vertoon, waarvoor geld nodig was. De autochtone Nederlander zelf is verantwoordelijk voor de slechte behandeling en uitsluiting van uw dierbaren.
   Als wij autochtone Nederlanders zo zouden zijn behandeld als uw volk, maar ook die uit andere landen, dan zou de criminaliteit hoogtij vieren bij onze eigen jeugd, met name bij de kinderen van de mensen, die u nu discrimineren.
   U heeft met uw verhuizing naar Nederland een enorme moeilijk taak gekregen: het opvoeden van uw kinderen in een cultuur die niet de uwe is. U heeft wellicht binnen onze samenleving kunnen vasthouden aan uw eigen normen en waarden, die doorgaans meer voorstellen dan de losgeslagen mentaliteit in Nederland, maar uw kinderen leven tussen twee culturen in. In veel gevallen is dat goed gegaan, in andere gevallen niet. De moeilijkheidsgraad van opvoeden voor u als ouders ligt vele malen hoger dan iedere autochtone Nederlander zich kan voorstellen.
   Verzeker u ervan, dat het merendeel van uw Nederlandse landgenoten u absoluut niet weg wil hebben. Wij zijn u, of uw voorouders, dankbaar voor het feit, dat u ons vuile werk wilde opknappen, waarvoor een Nederlander zich te goed voelde. Wij genieten van uw cultuur, uw kunst, uw keuken. U geeft kleur aan onze maatschappij. Uw kleding en uw hoofddoek horen hier ook bij. Laat u niet uit het veld slaan door een groep bekrompen mensen met het IQ en de mentaliteit van apen. Houd uw hoofd fier omhoog en wees trots op wat u bent!