Hitte

Zonder ventilator zou ik gek worden. De vraag of dit het geschikte klimaat voor mij is, hoef ik niet te stellen. Ik moet ermee leren leven. Wens en realiteit zijn twee verschillende dingen: op koude Nederlandse zomerdagen denken aan een subtropisch terras is totaal wat anders dan erop zitten en trachten iedere zonnestraal te ontwijken. Nee, ik zie er niet uit als een mooi gebruinde, wel verzorgde vrouw, maar als een zwetend skelet met springend haar, dat nat in nek en om de oren de verkeerde kant uit krult. Mijn ANWB-sandalen zijn verschoten en stoffig. Mijn jurkje komt voor 7,5 lira van de markt en make-up draag ik al maanden niet meer. Geen gelakte nagels, maar hakerige korte krabbertjes van het werk in en om het huis. Van de opgedirkte vrouw die op hoge hakken naar raadsvergaderingen ging is niets meer over.
   Jazeker, dat is wat ik wilde: een leven dat geen eisen stelt aan uiterlijk, tijdsindeling of aanzien. Seneca, die al geruime tijd naast ander leeswerk mijn ziel verrijkt met zijn filosofie, helpt me deze weg te volgen. Hij beschrijft in een brief aan Lucilius de rijkdom van de Romeinse badkamers, voorzien van grote ramen met uitzicht op landerijen of de zee en meent: 'Zaken waar mensen eens voor te hoop zijn gelopen, die bij hun inwijding bewondering hebben gewekt, worden later verworpen als verouderd, zodra de luxe weer iets nieuws heeft bedacht om zichzelf te overtreffen. (..) Want waarom iets verfraaien dat een appel en een ei kost en niet is uitgevonden voor het plezier maar voor een praktisch doel?'
   Als het Seneca niet is, die mij tot de orde roept, mij inpepert waar de essentie van het leven ligt, dan is het wel het gebrek aan geld, waardoor onze tafels bestaan uit twee oude pallets met poten van oud bouwhout en de boekenkast uit kratjes '70er jaren. Maar ook het genoegen aan deze tafels te zitten is des te groter, omdat zij door ons zelf zijn vervaardigd. Ik heb het altijd leuk gevonden om met weinig geld iets voor elkaar te krijgen, begreep nooit hoe mensen konden pochen over dure zaken. Het doet mij geen enkel genoegen veel geld uit te geven.
   De planning eist, dat ik over een uur een kortstondige marteling moet doorstaan. De auto staat nu pal in de zon en dient dan als vervoersmiddel voor een trip naar Fethiye. De eerste vijf minuten zal ik badend in het zweet de zon vervloeken. Maar vanavond, als wij gedrieën op de veranda onze eerste borrel nuttigen, dan voel ik me de koningin van deze wereld.