Nachtelijk forensisch onderzoek

Diep in slaap als de honden het ineens op een enorm blaffen zetten en als bezetenen de marmeren trap afrennen, terwijl Ernst schreeuwt dat ze vooral hun bek moeten houden.
   "Dit is rampblaffen, Ernst, dan moet je kijken wat er is, niet die beesten uitschelden."
   "Ik lag zwaar te dromen...," maar hij komt toch met moeite overeind - onze matrassen liggen nog steeds op de grond - en gaat achter de honden aan.
   Na enige minuten loop ik naar het raam, dat een prima uitzicht biedt op de tuin, die bovendien redelijk verlicht wordt door de straatverlichting. Er loopt een zaklantaarn rond, maar ik zie geen honden.
   "Helemaal niets te zien," zegt Ernst als hij weer in bed wil afdalen.
   "Heb je de honden buiten gelaten?" want die hebben hun blaas nog niet geheel getraind op een deur zonder luikje.
   "Nee, zou ik wel kunnen doen, eigenlijk." Hij stapt zijn bed weer uit en laat het grut uit.
   De rest van de nacht mogen we rustig doorslapen.
   Onder het genot van de eerste beker melk (günlük taze süt, 100% doğal - dagelijks verse melk, 100 % natuurlijk), nog net voor de zon over de berg spat, vraag ik Ernst waarom hij vannacht naar beneden ging.
   "Ik ging achter de honden aan, richting onraad!"
   "Maar had je dat onraad niet beter vanuit het raam kunnen gadeslaan?"
   "Nee, natuurlijk niet. Als er iemand is, dan kan ik ingrijpen."
   "Denk je niet dat die inbreker zich bij de eerste blaf van de honden allang uit de voeten heeft gemaakt? Ik bedoel, ik zou niet wachten tot alle lichten aangaan en een stramme baas zich uit bed gehesen heeft..."
   "Nou, je weet maar nooit."
   "En die zaklantaarn? Deed je forensisch onderzoek? Was je van plan voetsporen in het gras te vinden?"
   "Ja, volgieten met gips en naar het lab!"
   "Je mist CSI gewoon!"