Vijftien regels over religie aan de muur van elke klas, het franse handvest van het seculiere onderwijs. Een van die regels: het is verboden om religieuze voorwerpen als kruisjes, hoofddoeken of davidsterren zichtbaar te dragen. Een enigszins weldenkend mens weet direct, dat het niet om die gouden kruisjes gaat, maar om de hoofddoeken. Hoe kan een regering zich wentelen in onzin, om een onzinnig verbod op hoofddoeken te realiseren?
Elders in de wereld, in Turkije, is het inmiddels verboden om van tien uur 's avonds tot zes uur 's morgens in winkels alcoholische drank te verkopen. Erdogan, die door menig westers politicus nog wordt gezien als de man die Turkije naar het westen zal trekken en de EU zal binnensmokkelen, breekt in snelle vaart de seculiere staat af, terwijl Frankrijk diezelfde seculiere staatsvorm extremeert. In beide gevallen is sprake van grote intolerantie. In Frankrijk trekt de moslimhater aan het langste eind, in Turkije de islam. De grote verliezer van deze (en veel erger) maatregelen in beide landen is de burger.
In Turkije zou 90 procent van de bevolking islamitisch zijn, maar het is dan ook niet mogelijk om 'niets' te zijn, niet te geloven. Turkije kent net als in ieder land ook de atheïst, maar dat kan niet op zijn ID. Daarbij kent het land ook nog de gematigde gelovige, de man/vrouw die wel in God gelooft, maar niet praktiserend is, geen kerk aanhangt, het een worst zal zijn of een ander een andere godsdienst aanhangt. Het gemiddelde beeld dat de Europeaan of Amerikaan van Turkije heeft is verkeerd: het is geen land vol geitenhoeders en pitteneters, er zijn ook grote moderne steden, geleerden (al dan niet opgesloten door Erdogan), kunstenaars (al dan niet opgesloten door Erdogan), journalisten (al dan niet...), andere knap denkende mensen (al dan niet...) en mensen die van een wijntje houden bij het eten (al dan niet...). Laat staan en lekker glas rakı. Een enorme massa Turken vrezen het ergste voor hun land: afbraak van de seculiere staat, zoals die ooit door Atatürk werd ingevoerd.
In Frankrijk kan een meisje het van haar oma geërfde gouden kruisje niet meer zichtbaar dragen, omdat haar medeleerlinge dan een hoofddoek om mag knopen. Geen mens heeft zich honderden jaren lang gestoord aan een kettinkje met kruisje, maar sinds de hoofddoek in de ban moet, moet het kettinkje in de ban. Hoe zot kan het worden? Maar ook in Frankrijk zijn er weldenkende mensen, die het een worst zal zijn of een islamitisch meisje wel of geen hoofddoek draagt.
De maatregelen in beide landen ontnemen de burger vrijheid. Westerlingen maken zich geweldig kwaad om islamitische verboden. Dat zijn niet alleen de simpele geesten, die per definitie de islam als verachtelijk beschouwen, maar ook de antropologen, die zielige meisjes willen redden van het kwaad. Om die zielige meisjes te redden van de hoofddoek of burka is het vervolgens toegestaan om andere meisjes beperkingen op te leggen. Let wel: het gaat hier vrijwel altijd om vrouwen, want die dragen sierraden en hoofddoeken. De westerse vrouw laat wat dat betreft net zo met zich sollen als de oosterse.
En waar gaat het nu eigenlijk om? Om een uiting van de eigen persoonlijkheid. Wanneer wordt het dragen van een rode broek verboden of mag een man met een roze shirt de straat niet meer op? Wat te denken van een korte broek met behaarde mannenbenen en sokken in sandalen of een vrouw in een mantelpak? Wat kan het een mens schelen, wat een ander aan zijn lijf hangt en waar die uiting voor staat?
De beperkingen zowel in Turkije als in Frankrijk staan doelmatig lijnrecht op elkaar, maar doen exact hetzelfde. Ze extremeren, en dat was juist waar we zo enorm voor moesten waken. Geen Fransman kan nog kritiek leveren op de onvrijheid van de mens elders in de wereld, terwijl Erdogan met gemak kan roepen, dat het in Europa geen haar beter is: bij jullie is een kettinkje al verboden!
No comments:
Post a Comment