Showing posts with label Pim Fortuyn. Show all posts
Showing posts with label Pim Fortuyn. Show all posts
18.9.13
Edelachtbare, maar niet heus!
Ik zat nog te denken, Mitzie zal me wel een trut vinden, dat ik haar krant op Facebook 'Het Vod' noemde. Laat ik voorop stellen: dat ligt niet aan haar. Ik beveel de redactie aan vooral meer Mitzies in te huren. Meer vrouwen is misschien al een idee, want de mannen maken er een potje van.
Stond er laatst nog bij 'Brieven' dat de discussie over het HOV door de redactie werd gesloten, vandaag weer een brief van een tegenstander. Ja, zo kan ik de publieke opinie ook beïnvloeden. De voorstanders wordt de mond gesnoerd en de tegenstanders wordt plaats geboden. De heer Wingelaar uit Santpoort-Noord heeft daar een op- en aftelsom geplaatst weten te krijgen, die zeer indrukwekkend is. Ik wil hem direct mijn geldzaken laten regelen, dan wordt ik rijk! Hij trekt 11 miljoen euro kosten van Velsen af van 60 miljoen euro baten van de provincie. Doe mij zo'n boekhouder, dan betalen mijn buren mijn rekeningen. Ik heb nog wel wat projecten die ik met het geld van Mark en Joost wil betalen hoor: zonnepanelen, nieuw dak op het atelier, nieuwe ketel op zolder, nieuwe badkamer (deze is nog oranje)...en natuurlijk een zuinig autootje om de verkeersdrukte door Driehuis te stimuleren.
De discussie is dus gesloten, vandaar dat Beryl Dreijer ook weer op de voorpagina van de IJmond staat met haar vragen over vragen over vragen. De slimste tot nu toe is de vraag over het niet uitvoeren van bepaalde deelprojecten van het HOV. Ik zie dat helemaal voor me: een HOV-lijn met hiaten, hier en daar over een weilandje, om vervolgens weer asfalt op te zoeken. Mijn zus in Turkije heeft zo'n weg naar haar huis: een aantal kilometers gaten, met wat asfalt hier en daar. Ik dank Beryl voor het vakantiegevoel, dat ze ons aan wil bieden. Misschien kan ze ook zorgen voor wat meer zon.
Tot overmaat van ramp lees ik op 'regionaal 3', dat er een nieuwe politieke partij in de maak is, Forza. Deze partij mikt op Fortuyn aanhangers, op PVVers, op oud VVDers en op jongeren. Weet wel, jongeren zijn niet links, liberaal of rechts, maar gewoon 'jong'. Wat voor politieke richting dat is, dat moet je maar aan Paul Meijer vragen. Forza 'zit lokaal iets rechtser dan de VVD'. Ja logisch, landelijk bestaat Forza niet. Zou Beryl zich bij Forza aansluiten? Dat bevestigt noch ontkent ze. Oei! Zou dat afhankelijk zijn van wat de VVD nog aan kandidaten overhoudt en of dat vrienden zijn of niet? Maar afgezien daarvan...zou Beryl zich werkelijk willen aansluiten bij een partij, die op PVV stemmers mikt? Nog eens: Oei! (Mijn uitroeptekens zijn bijna op!)
Wat mij wel gelukkig stemt is de mening van Paul Meijer, dat niet iedereen geschikt is voor raadswerk. Ineens moet dat werk niet onderschat worden, neemt het 20 tot 30 uur per week in beslag, moet je leren om stukken te lezen (dat laatste kan je als kritische burger ook best doen, hoor!), leren je te presenteren en leren hoe met mensen om te gaan (wat dat betreft verwijs ik naar de column 'Integere mensen' van Joost Prinsen). Waren raadsleden vroeger 'edelachtbaren', nu wordt je volgens Paul Meijer vergeleken met een tweedehands autohandelaar. Ja, daarin heeft hij helemaal gelijk, vooral door HOV-NEE! Geen enkel respect komen we tegen. Raadsleden met een andere mening worden met de grond gelijk gemaakt, zijn pluche-geil, sporen niet, domoren, oprotten! En zometeen zitten er misschien een paar Forza leden in de raad, die op dezelfde manier worden uitgescholden, omdat ze voor iets hebben gestemd, terwijl een aantal mensen tegen is. Het zal ze leren, zou ik zeggen. Maar dat wil Paul nu al voorkomen, door de functie flink op te waarderen (want hij spreekt de taal van het volk tot pluche in zicht is). Of geldt dat alleen voor hem, als hij raadslid wordt, en niet voor de zittenden? Wat me wel leuk lijkt is, als Paul Meijer een motie indient, waarin raadsleden weer als 'edelachtbare' dienen te worden aangesproken. Pik ik ook een graa(n)tje mee.
Prachtig vind ik wel de insteek van Forza om 'elkaar te vinden' en 'samen te werken'. "Dat is veel beter dan een gemeenteraad vol met splinterpartijen en afsplitsingen". Hoewel het een volkomen los staat van het ander, zou ik zeggen. Maar nu moet ik lachen. De afsplitsingen VL en LGV hebben respectievelijk 5 en 4 raadsleden. Nauwelijks splinterpartijen te noemen. Alleen Beryl Dreijer zit nog alleen. Marc Hillebrink is fractielid van D66. Als Beryl zich weer bij een partij aansluit, dan hebben we nog 9 fracties. Dat is behoorlijk veel, eigenlijk te veel. Forza wil daar dus weer 10 van maken en doet daarmee juist, wat het zegt niet te willen. Laria Laria Logica.
Voor het geval u nu denkt, dat er in de raad niet wordt samengewerkt en dat de fracties 'elkaar nooit vinden', dat is klinkklare onzin. Dat is de mening van iemand, die absoluut niet weet hoe de politiek in elkaar zit. Er is zoiets als een coalitie, deze bestaat zelfs uit 5 partijen, die prima met elkaar samenwerken, maar wel hun eigen gedachtegoed verdedigen. Dan is er het presidium, waarin volop wordt overlegd hoe de fracties met allerlei zaken willen omgaan. Dan is er een rekenkamer waarin iedere fractie is vertegenwoordigd, die o.a. politiek neutraal onderzoeken laat uitvoeren ten aanzien van beleid, dan is er overleg tussen oppositiepartijen, tussen coalitie- en oppositiepartijen en tenslotte is er die gezonde democratie: iedere partij profileert zijn eigen kleur en heeft daar recht op.
Was het niet diep triest, dan was het een giller, die hele protest-hetze en de oprichting van een nieuwe partij. Mannetjes en vrouwtjes, die coûte que coûte hun zin moeten hebben en absoluut niet in staat zijn tot compromissen. Ik zie zo'n partij al voor me: na een paar jaar zitten de fractieleden allen apart in de raad, omdat niemand het ooit helemaal eens is met de ander. Vooral rechts Nederland heeft er een handje van om weg te lopen als het zijn politieke zin niet krijgt: Rita, Geert, Hero, Marcial, Wim...oh ja, Jos! Ook zo'n mannetje met veel teveel ego. Een voordeel: meestal verdwijnen ze vanzelf in het niets.
3.5.12
Tien jaar na Pim Fortuyn
Ik lees net in mijn 'Groene' dat 6 mei 2002 bij de meeste Nederlanders als de dag van gisteren in hun geheugen staat gegrift. Ik behoor niet tot die Nederlanders. Dat ik weet wat er op die dag gebeurd is komt, omdat kranten, tijdschriften en andere media ons al dagen, misschien wel weken, overstelpen met herinneringen aan 'de politieke moord' van Nederland. Ik kan er niet omheen, onderdoor, achterlangs.
Nee, ik weet niet waar ik was, toen Fortuyn werd vermoord en nee, ik was geen treurende Nederlander. Ik was de verbaasde Nederlander, die de moord weliswaar als volkomen onzinnig en onrechtvaardig beoordeelde, maar tegelijkertijd stomverbaasd was over de enorme heisa, die deze daad op gang bracht. Ik begreep niet dat mensen, die de man nog nooit hadden ontmoet, huilend de straat opgingen. Ik begreep niet waarom een vriend van ons met bloemen en tranen naar zijn graf ging en ik begreep niet, waarom deze moord zoveel erger was, dan al die andere moorden hier in Nederland.
Ik zag de moord ook niet als een politieke moord. Het was een moord op een bekende Nederlander. Maar voor mij waren en zijn bekende Nederlanders niet meer waard dan onbekende Nederlanders. De waanzin van de moordenaar, zijn kaliber, deden ook helemaal niet denken aan een politieke moord, maar gewoon aan de zoveelste waanzindaad, waarvan we er later nog vele (en ergere) hebben zien volgen in Nederland en daarbuiten.

Voor mij was Pim Fortuyn een charlatan, een narcist en snob. Een rijke lul, die met populisme een mensenmassa wist te bewerken voor zijn eigen eer en glorie. Een massa, die hij diep in zijn hart minachtte om hun gebrek aan eruditie, datgene waar zijn hele wezen prat op leek te gaan.
Politiek gezien stelde de man niets voor. Ik kan mij nog herinneren, dat ik me tijdens ieder interview zat te ergeren aan het feit, dat hij nergens een zinnig antwoord op kon geven, de hete brei omzeilde of met een wedervraag zijn snor drukte. Op andere momenten gooide hij de deur dicht. Maar Nederland leek te vallen voor de theatrale acteur (ja, dubbelop). En toen het theatrale hoofd zelf viel, was de martelaar van het volk geboren. Theo van Gogh had het zelfs over een heilige.
Nu zou ik me moeten bezighouden met 'de erfenis van Pim'. Welnee, geen erfenis. In zijn kielzog zijn een aantal nieuwe populisten opgestaan, want wat hij niet kon afmaken en zijn LPF om zeep bracht, kon een ander oppakken. Kiezers zat om een plaats in Den Haag te veroveren. Opportuun gedrag van zielige mensen, die macht ambiëren. Een macht waar ze vervolgens niet mee om kunnen gaan, zonet bewezen door Geert Wilders. Macht die hij alleen in stand kon houden, zolang hij alleenheerser was in zijn partij (dank aan de recente dissidenten) en zolang hij geen verantwoordelijkheid hoefde te nemen voor minder prettige beslissingen.
Pim Fortuyn is voor mij dood. Ik had hem absoluut een natuurlijke dood gegund, maar een gek dacht daar anders over. Dat hij martelaar is geworden van de zielige bange Nederlander, was eigenlijk wel te voorzien, maar is me nog steeds een enorm raadsel.
Laten we Geert Wilders in godsnaam in leven houden, want anders krijgen we er nog een. Dan moeten we eerdaags nog een kerk oprichten voor de gewezen katholieken, die de kruistochten weer tot leven hebben gebracht.
Nee, ik weet niet waar ik was, toen Fortuyn werd vermoord en nee, ik was geen treurende Nederlander. Ik was de verbaasde Nederlander, die de moord weliswaar als volkomen onzinnig en onrechtvaardig beoordeelde, maar tegelijkertijd stomverbaasd was over de enorme heisa, die deze daad op gang bracht. Ik begreep niet dat mensen, die de man nog nooit hadden ontmoet, huilend de straat opgingen. Ik begreep niet waarom een vriend van ons met bloemen en tranen naar zijn graf ging en ik begreep niet, waarom deze moord zoveel erger was, dan al die andere moorden hier in Nederland.
Ik zag de moord ook niet als een politieke moord. Het was een moord op een bekende Nederlander. Maar voor mij waren en zijn bekende Nederlanders niet meer waard dan onbekende Nederlanders. De waanzin van de moordenaar, zijn kaliber, deden ook helemaal niet denken aan een politieke moord, maar gewoon aan de zoveelste waanzindaad, waarvan we er later nog vele (en ergere) hebben zien volgen in Nederland en daarbuiten.

Politiek gezien stelde de man niets voor. Ik kan mij nog herinneren, dat ik me tijdens ieder interview zat te ergeren aan het feit, dat hij nergens een zinnig antwoord op kon geven, de hete brei omzeilde of met een wedervraag zijn snor drukte. Op andere momenten gooide hij de deur dicht. Maar Nederland leek te vallen voor de theatrale acteur (ja, dubbelop). En toen het theatrale hoofd zelf viel, was de martelaar van het volk geboren. Theo van Gogh had het zelfs over een heilige.
Nu zou ik me moeten bezighouden met 'de erfenis van Pim'. Welnee, geen erfenis. In zijn kielzog zijn een aantal nieuwe populisten opgestaan, want wat hij niet kon afmaken en zijn LPF om zeep bracht, kon een ander oppakken. Kiezers zat om een plaats in Den Haag te veroveren. Opportuun gedrag van zielige mensen, die macht ambiëren. Een macht waar ze vervolgens niet mee om kunnen gaan, zonet bewezen door Geert Wilders. Macht die hij alleen in stand kon houden, zolang hij alleenheerser was in zijn partij (dank aan de recente dissidenten) en zolang hij geen verantwoordelijkheid hoefde te nemen voor minder prettige beslissingen.
Pim Fortuyn is voor mij dood. Ik had hem absoluut een natuurlijke dood gegund, maar een gek dacht daar anders over. Dat hij martelaar is geworden van de zielige bange Nederlander, was eigenlijk wel te voorzien, maar is me nog steeds een enorm raadsel.
Laten we Geert Wilders in godsnaam in leven houden, want anders krijgen we er nog een. Dan moeten we eerdaags nog een kerk oprichten voor de gewezen katholieken, die de kruistochten weer tot leven hebben gebracht.
Subscribe to:
Posts (Atom)