De waardeloze excuses van een Marokkanen-foob

Politici en andere publieke functionarissen hebben er een handje van: excuses maken als ze een verkeerde uitlating de ether in hebben gegooid. Van Woerkom, kandidaat voor de positie 'nationale ombudsman' zegt in een onbewaakt ogenblik, dat hij geen taxi durft te nemen, omdat er wel eens een Marokkaanse bestuurder in zou kunnen zitten. De publieke opinie valt en masse over hem heen en dan komt er zo'n excuus. Kous af? Nee!
   Iemand die dergelijke kwalijke zaken uitkraamt, moet in het hoofd gekeken worden. Wat bezielt iemand om zo'n uitlating te doen? Het antwoord is simpel: hij vindt dat Marokkanen crimineel zijn en hij is dus bang voor Marokkanen. Hoeveel Nederlanders zullen, als zij een taxi nodig hebben, van tevoren overwegen deze wel of niet te bestellen, omdat de nationaliteit of komaf van de bestuurder wel eens Marokkaans zou kunnen zijn? Hoeveel Nederlanders denken dat het nemen van een taxi een gevaar kan opleveren? Hoe vaak is een taxiklant in Nederland door een taxichauffeur beroofd, mishandeld of van het leven beroofd? Dergelijke denkbeelden en angsten komen de meeste Nederlanders niet in hun kop op.
   De aard van het beestje komt boven als kwalijke uitspraken door de mond naar buiten glippen. Vreemd genoeg is dat op momenten, dat half Nederland de beestjes gadeslaat. Ieder mens, ook een Marokkanen-foob, kan zich bedenken dat de publieke opinie hem dan zal kraken, maar niettemin ontglipt hem de onzin. Dan zit het wel diep geworteld. Je kan niet anders bedenken, dan dat dit soort uitlatingen in privé sfeer nog vele malen vaker en erger naar buiten komen. Daar hoeft de Mfoob zich immers niet te beheersen.
   De excuses na zo'n uitlating stellen helemaal niets voor. Man (of vrouw) heeft een positie te verdedigen en dus flapt dat excuus er net zo gemakkelijk uit als de opmerking zelf. Wat kan het schelen, wat je eruit flapt? Als die baan en dat inkomen maar behouden blijven. Hoeveel wees-gegroetjes moet je opzeggen, om alsnog in de hemel terecht te komen?
   De vraag is, waarom een mens überhaupt excuses aanbiedt voor het verkondigen van zo'n mening. Ging het om een mening, die werd ingegeven door een op zich staande misvatting naar aanleiding van te weinig achtergrondinformatie, dan is een excuus met verklaring acceptabel, maar daar gaat het in dit geval niet om. Het gaat om een algemene mening over een bevolkingsgroep, een vooringenomen beeld, dat niets met een individu of een specifieke situatie te maken heeft. Het gaat om de aard van de persoon, zijn denkwereld.
   Excuses maken voor de eigen denkwereld is de grootste kolder, want die denkwereld verandert er absoluut niet door. En afgezien daarvan is het laf. Als men dan een mening heeft en deze bovendien en plein publique verkondigd, sta er dan ook pal achter of doe er geen uitspraken over. Gelukkig vallen velen regelmatig door de mand en kan de buitenwereld getuige zijn van de ware aard van de spreker, want kennelijk hebben deze mensen toch altijd weer de hoogmoed dat hun gedachtegoed door een meerderheid zal wordt gedeeld.