Geweldige cijfers van het CBS moeten de Nederlander doen geloven, dat het de goede kant opgaat met de economie. Export gestegen, groeiende productie en hogere bedrijfsinvesteringen. Het enige negatieve cijfertje is de stijging van de werkloosheid (134.000 vierde kwartaal 2013 en 10.000 in januari 2014), maar dat zal door de positieve andere factoren niet lang meer duren, is de roep van dit kabinet. De cijfers die in menige krant niet werden gepubliceerd is de daling van de import en van de binnenlandse- en de overheidsconsumptie. Minister Kamp roept ook alleen maar zaken, die het kabinet uitkomen.
Al decennia doet Nederland aan loonmatiging, want lage lonen bevorderen de export (een product is dan immers goedkoper). Diezelfde loonmatiging voelt de burger echter in zijn portemonnee. Hij besteed minder in winkels en bedrijven (MKB) en daarvan zien we de resultaten: faillissementen zijn de orde van de dag, met gevolg weer meer werklozen. Een vicieuze cirkel. De enige bedrijfssector die baat heeft bij de loonmatiging is de exportsector, en die is voor dit kabinet kennelijk heilig. Maar juist de concurrentiepositie van de exportsector is prima en die sector bepaalt niet de algehele staat van onze economie, dat is nu wel duidelijk.
Daarbij kampt de Nederlander met torenhoge private schulden (een van de hoogste ter wereld). Dat komt omdat de banken leukere hypotheken mochten verstrekken en ook aan iedereen, al was er geen sprake van een vast inkomen. Daardoor steeg de vraag naar huizen, en dus de huizenprijzen ook (350% van 1995 tot 2008), waardoor de banken steeds hogere hypotheken gingen verstrekken, omdat niemand anders meer een huis kon kopen. Zo houdt het een het ander in stand. Steeds weer vicieuze cirkels.
Met de bankencrisis stortte het hele kaartenhuis in. Ineens moesten mensen met eigen geld aankomen voor de aankoop van een huis en werden de criteria voor het aangaan van een hypotheek zo verzwaard, dat de rij kopers flink uitdunde. De vraag naar huizen werd minimaal en dus gingen de prijzen omlaag. Sinds 2008 met zo'n 25%. Veel huiseigenaren hebben ineens een hypotheek die hoger is dan de waarde van hun huis. Op zich is dat niet zo'n probleem, zolang iemand in de woning blijft wonen, maar als iemand gaat scheiden, zijn werk verliest en de hypotheek niet meer kan betalen, dan blijft hij zitten met een restschuld. In plaats van het idee, dat de koop van het huis een wijze investering was, blijkt het ineens de grootste strop. Mensen die al in de jaren tachtig/negentig hun eerste huis kochten verliezen gestaag hun opgebouwde zekerheid, die tot boven een ton kan uitkomen.
Dan is er nog een kwalijk gegeven: de verhoging van de pensioenleeftijd. De werkloosheid stijgt, jongeren krijgen nauwelijks werk en ouderen worden al helemaal niet meer gewaardeerd en als eerste ontslagen in tijden van nood, want zij zijn het duurste. De vraag naar banen stijgt door de verhoging van de pensioenleeftijd, maar het aantal banen krimpt drastisch. Werknemers komen op straat te staan en hebben inmiddels ook korter recht op een werkloosheidsuitkering. Werkt een partner er (parttime) bij, dan komt de werkloze na de werkloosheidsuitkering niet meer in aanmerking voor bijstand. Het inkomen van het gezin, waarop de maandelijkse lasten zijn gebaseerd, daalt drastisch en in veel gevallen moet het huis worden verkocht. Weer die vicieuze cirkel.
De enige manier om al deze cirkels te doorbreken is het bezuinigingsbeleid van dit kabinet een halt toe te roepen. Bezuinigingen in allerlei sectoren en op overheidsverplichtingen (zoals de zorg) gaan ten koste van banen. Verhoging van lasten leidt tot faillissementen en dus tot verlies van banen. Verlies van banen leidt tot verhoging van overheidsuitgaven en tot verdere krimp van de huizenmarkt. Verdere krimp van de huizenmarkt leidt tot groei van het aantal mensen, dat volkomen in de knel komt te zitten.
Maison de Bonneterie moet na 125 jaar zijn deuren sluiten, want koopkracht is de Nederlander kwijt. De daarop volgende tendens: tweedehands winkels komen als paddestoelen uit de grond en maken van onze wegwerpmaatschappij een duurzame. Het enige waar links Nederland blij mee kan zijn. Deze goederen worden echter gratis aangeleverd en zijn een uitkomst voor mensen met een laag inkomen, voor de dagbesteding en arbeid, maar een ramp voor het midden- en kleinbedrijf.
Dit kabinet heeft de stofzuiger op de tafel gericht, zonder eerst de sierraden te verwijderen. Het wordt een grote klus, als de stofzak al niet is weggegooid, om die kostbaarheden er ooit weer uit te krijgen.
No comments:
Post a Comment