Geweldige cijfers van het CBS moeten de Nederlander doen geloven, dat het de goede kant opgaat met de economie. Export gestegen, groeiende productie en hogere bedrijfsinvesteringen. Het enige negatieve cijfertje is de stijging van de werkloosheid (134.000 vierde kwartaal 2013 en 10.000 in januari 2014), maar dat zal door de positieve andere factoren niet lang meer duren, is de roep van dit kabinet. De cijfers die in menige krant niet werden gepubliceerd is de daling van de import en van de binnenlandse- en de overheidsconsumptie. Minister Kamp roept ook alleen maar zaken, die het kabinet uitkomen.
Al decennia doet Nederland aan loonmatiging, want lage lonen bevorderen de export (een product is dan immers goedkoper). Diezelfde loonmatiging voelt de burger echter in zijn portemonnee. Hij besteed minder in winkels en bedrijven (MKB) en daarvan zien we de resultaten: faillissementen zijn de orde van de dag, met gevolg weer meer werklozen. Een vicieuze cirkel. De enige bedrijfssector die baat heeft bij de loonmatiging is de exportsector, en die is voor dit kabinet kennelijk heilig. Maar juist de concurrentiepositie van de exportsector is prima en die sector bepaalt niet de algehele staat van onze economie, dat is nu wel duidelijk.
Daarbij kampt de Nederlander met torenhoge private schulden (een van de hoogste ter wereld). Dat komt omdat de banken leukere hypotheken mochten verstrekken en ook aan iedereen, al was er geen sprake van een vast inkomen. Daardoor steeg de vraag naar huizen, en dus de huizenprijzen ook (350% van 1995 tot 2008), waardoor de banken steeds hogere hypotheken gingen verstrekken, omdat niemand anders meer een huis kon kopen. Zo houdt het een het ander in stand. Steeds weer vicieuze cirkels.
Met de bankencrisis stortte het hele kaartenhuis in. Ineens moesten mensen met eigen geld aankomen voor de aankoop van een huis en werden de criteria voor het aangaan van een hypotheek zo verzwaard, dat de rij kopers flink uitdunde. De vraag naar huizen werd minimaal en dus gingen de prijzen omlaag. Sinds 2008 met zo'n 25%. Veel huiseigenaren hebben ineens een hypotheek die hoger is dan de waarde van hun huis. Op zich is dat niet zo'n probleem, zolang iemand in de woning blijft wonen, maar als iemand gaat scheiden, zijn werk verliest en de hypotheek niet meer kan betalen, dan blijft hij zitten met een restschuld. In plaats van het idee, dat de koop van het huis een wijze investering was, blijkt het ineens de grootste strop. Mensen die al in de jaren tachtig/negentig hun eerste huis kochten verliezen gestaag hun opgebouwde zekerheid, die tot boven een ton kan uitkomen.
Dan is er nog een kwalijk gegeven: de verhoging van de pensioenleeftijd. De werkloosheid stijgt, jongeren krijgen nauwelijks werk en ouderen worden al helemaal niet meer gewaardeerd en als eerste ontslagen in tijden van nood, want zij zijn het duurste. De vraag naar banen stijgt door de verhoging van de pensioenleeftijd, maar het aantal banen krimpt drastisch. Werknemers komen op straat te staan en hebben inmiddels ook korter recht op een werkloosheidsuitkering. Werkt een partner er (parttime) bij, dan komt de werkloze na de werkloosheidsuitkering niet meer in aanmerking voor bijstand. Het inkomen van het gezin, waarop de maandelijkse lasten zijn gebaseerd, daalt drastisch en in veel gevallen moet het huis worden verkocht. Weer die vicieuze cirkel.
De enige manier om al deze cirkels te doorbreken is het bezuinigingsbeleid van dit kabinet een halt toe te roepen. Bezuinigingen in allerlei sectoren en op overheidsverplichtingen (zoals de zorg) gaan ten koste van banen. Verhoging van lasten leidt tot faillissementen en dus tot verlies van banen. Verlies van banen leidt tot verhoging van overheidsuitgaven en tot verdere krimp van de huizenmarkt. Verdere krimp van de huizenmarkt leidt tot groei van het aantal mensen, dat volkomen in de knel komt te zitten.
Maison de Bonneterie moet na 125 jaar zijn deuren sluiten, want koopkracht is de Nederlander kwijt. De daarop volgende tendens: tweedehands winkels komen als paddestoelen uit de grond en maken van onze wegwerpmaatschappij een duurzame. Het enige waar links Nederland blij mee kan zijn. Deze goederen worden echter gratis aangeleverd en zijn een uitkomst voor mensen met een laag inkomen, voor de dagbesteding en arbeid, maar een ramp voor het midden- en kleinbedrijf.
Dit kabinet heeft de stofzuiger op de tafel gericht, zonder eerst de sierraden te verwijderen. Het wordt een grote klus, als de stofzak al niet is weggegooid, om die kostbaarheden er ooit weer uit te krijgen.
13.2.14
Koning Pils
Bij het zien van een juichende, aansporende koning in Sotsji kreeg ik kriebel. Mensen die dat fanatieke gedrag vertonen, behoren niet tot mijn soort. Mijn soort vindt sport soms ook leuk, maar die heeft een grens ten aanzien van de uiting van haar enthousiasme. Die schreeuwt niet, balt haar vuisten niet, maar toont op bescheiden wijze, dat ze de prestatie van de sporter of sportploeg geweldig vindt. Wij behoren niet tot de massa hossers, maar tot de mensen, die de sport als een aardig onderdeel zien van de rest van het leven. Voor ons is een goed boek eerder iets om over 'uit je dak' te gaan, dan een nanoseconde eerder dan een ander met een schaats over een streep te glijden. Er zijn echt interessantere zaken in het leven. Wij hebben een ontwikkeling doorgemaakt en gedragen ons niet meer als het publiek, dat in het Colosseum naar 'spelen' zat te kijken.
De Spelen in Sotsji zijn al zwaar omstreden. Veertig miljard kosten ze. Geld dat de arme Rus hard kon gebruiken voor sociale voorzieningen, om niet dood te vriezen in de winter. Dan de wet tegen uiting van homofilie, het omgaan met de Greenpeace-actievoerders, het opsluiten van Pussy Riot leden, kortom de mensenrechten... genoeg om Poetin geen hand te schudden, laat staan hem te omhelzen, en zeker genoeg om als koning het klinken met hem over te slaan. Maar alle kritieken lijken in rook op te gaan, als de grote leider der Russen het Holland-house betreedt. Dan komt er in de Nederlander weer die eeuwige aanbidding van beroemdheden naar boven. Die aanbidding begint al op niveau BNer en alles wat daarboven uittorent is helemaal zaligmakend: "Ik heb Poetin een handje geschud", en dan maar te hopen dat hij na de toiletgang zijn handen heeft gewassen.
Toen ik mijn koning daar zo zag, hossend in het oranje, zag ik geen koning meer, maar een doodgewone burger en dan niet eens van het soort, dat zich een beetje weet in te houden. Hij is daar als koning, onderdeel van de officiële afvaardiging van Nederland. Ook al zo omstreden. Als Wilders mee was gegaan, had die direct "Doe effe normaal man!" tegen hem gezegd. En om die mogelijkheid draait het hier. Als koning dien je respect af te dwingen. Dat respect dient hij niet los te peuteren met populair gedrag, waardoor 'het volk' zich weerspiegeld ziet in de gezellige vent, 'Koning Pils' zo u wilt, maar op het niveau dat een koning betaamt. Daarbij hoort een mate van terughoudendheid, een eruditie, wijsheid en waardigheid. Een koning is er niet voor de lol, maar om een taak te vervullen en dan willen ik en mijn soort mensen een man zien, die zijn rol waardig is en geen hossende kwibus.
De Spelen in Sotsji zijn al zwaar omstreden. Veertig miljard kosten ze. Geld dat de arme Rus hard kon gebruiken voor sociale voorzieningen, om niet dood te vriezen in de winter. Dan de wet tegen uiting van homofilie, het omgaan met de Greenpeace-actievoerders, het opsluiten van Pussy Riot leden, kortom de mensenrechten... genoeg om Poetin geen hand te schudden, laat staan hem te omhelzen, en zeker genoeg om als koning het klinken met hem over te slaan. Maar alle kritieken lijken in rook op te gaan, als de grote leider der Russen het Holland-house betreedt. Dan komt er in de Nederlander weer die eeuwige aanbidding van beroemdheden naar boven. Die aanbidding begint al op niveau BNer en alles wat daarboven uittorent is helemaal zaligmakend: "Ik heb Poetin een handje geschud", en dan maar te hopen dat hij na de toiletgang zijn handen heeft gewassen.
Toen ik mijn koning daar zo zag, hossend in het oranje, zag ik geen koning meer, maar een doodgewone burger en dan niet eens van het soort, dat zich een beetje weet in te houden. Hij is daar als koning, onderdeel van de officiële afvaardiging van Nederland. Ook al zo omstreden. Als Wilders mee was gegaan, had die direct "Doe effe normaal man!" tegen hem gezegd. En om die mogelijkheid draait het hier. Als koning dien je respect af te dwingen. Dat respect dient hij niet los te peuteren met populair gedrag, waardoor 'het volk' zich weerspiegeld ziet in de gezellige vent, 'Koning Pils' zo u wilt, maar op het niveau dat een koning betaamt. Daarbij hoort een mate van terughoudendheid, een eruditie, wijsheid en waardigheid. Een koning is er niet voor de lol, maar om een taak te vervullen en dan willen ik en mijn soort mensen een man zien, die zijn rol waardig is en geen hossende kwibus.
Stuiterende Wethouder
De hondjes kijken me verwonderd aan. 't Komt niet vaak voor dat ik al om negen uur 's morgens een lachstuip krijg. Meestal moet er eerst wat melk en koffie in voordat ik op iets reageer. Maar vanochtend ligt er een brief van het bestuur van GroenLinks Velsen voor mij klaar. Ernst heeft dezelfde gekregen. Die was wat eerder op en nu begrijp ik ook die olijke oogjes waarmee hij mij aankeek, toen ik hem goede ochtend zoende. Da's leuk, samen in hetzelfde traject: de terugroepingprocedure van GroenLinks Velsen.
Twaalf leden hebben gisteravond voor gestemd: die Reina en Ernst moeten eruit! Ik kan ze zo met naam noemen, maar dat doe ik maar niet. Van de twaalf is er één wethouder, vier zijn bestuursleden, drie zijn nieuw op de kandidatenlijst. Dat is bijzonder triest. Echt ontzettend triest, want het geeft wel aan hoe onvoorstelbaar dom die mensen zijn. En dat moet zometeen de politiek in! Eentje heeft er zelfs politicologie gestudeerd. Dat moet zometeen weer een politieke partij leiden! Wat ontzettend triest!
Ik laat jullie meedelen in de grote verwondering, die gelijktijdig op mijn lachspieren werkt en mij doet huiveren over het niveau dat GroenLinks hier in de gemeente te wachten staat. De argumenten:
Daarna wordt er nog het een en ander betreurd en besluiten ze het vertrouwen in ons op te zeggen. Volgende vergadering: 19 februari. Voor die tijd mogen we ons verweren. Voor verweer (beroep of bezwaar) staat een wettelijke termijn (Algemene Wet Bestuursrecht) van 6 weken, maar daar houdt het bestuur zich niet aan. Bovendien mag een weekend volgens de termijnenwet niet meegerekend worden, dus wij krijgen vijf dagen. Wij hebben het bestuur daarvan op de hoogte gesteld, maar het bestuur beantwoordt sinds 5 november geen enkele vraag of brief meer.
Maar goed, bovenstaande overwegingen komen dus hierop neer:
Kortom, non-argumenten, een stuiptrekking, een jij-bak bovendien, want wij hebben met de motie van wantrouwen al het vertrouwen in de wethouder opgezegd. Wij hebben al sinds wij geen antwoord op onze vragen aan het bestuur kregen het vertrouwen in het bestuur opgezegd en wij hebben al een klacht ingediend bij het landelijk partijbestuur over deze wethouder en dit bestuur, die alle regels en wetten aan hun laars hebben gelapt, nog afgezien van het onfatsoen, dat zij manifesteerden.
Je kan erom lachen, maar het is natuurlijk diep triest, dat dit stelletje onbenullen in de politiek blijft of komt. Dat moet zometeen besluiten nemen over het heil van jullie gemeente, maar nadenken over een onzinnig gegeven als een terugroepingprocedure gaat ze al boven hun pet. Sterker nog, de regel van GL, dat iemand zijn zetel moet inleveren is in strijd met de wet. Een raadslid wordt op persoonlijke titel gekozen. Dat werd ons door de griffie voor de zekerheid nog even meegedeeld. Lief hè? Iedereen is zo met ons begaan.
En waar is dit nou allemaal mee begonnen? Nou gewoon, met een machtsspelletje. De wethouder wilde macht. Macht krijg je alleen over mensen, die bang zijn en geen ruggengraat hebben. Bang om hun positie te verliezen, bang om tot de verliezers te behoren. Die angst zag je bij de NSBer. Mensen zonder angst kiezen voor standpunten, voor hun overtuiging en zijn bereid te vechten en te verliezen. Die gaan in het verzet. Dat betekent dat je kop eraf kan gaan, zoals bij ons gebeurde, maar wij kunnen nog steeds in de spiegel kijken zonder schaamte. Dat kunnen die angsthazen niet. En uiteindelijk verliezen de angsthazen meer dan ze lief is: alle respect. Zelfs al ben je 72 en al jaren grijs, praat je geaffecteerd, kan je twee keer dr. dr. voor je naam zetten, als je je fatsoen verliest, verlies je ieder aanzien. Dan is iedere glimlach in jouw richting alleen nog een etiquette. Mijn advies aan deze mensen: vooral niet achterom kijken, want daar liggen wolven op de loer, klaar om aan te vallen. Zeker in de politiek!
Laat ik er voor deze keer weer eens een leuk fotootje bijdoen. Wij hebben immers iets te vieren: eindelijk verlost van die onnozelheid.
Twaalf leden hebben gisteravond voor gestemd: die Reina en Ernst moeten eruit! Ik kan ze zo met naam noemen, maar dat doe ik maar niet. Van de twaalf is er één wethouder, vier zijn bestuursleden, drie zijn nieuw op de kandidatenlijst. Dat is bijzonder triest. Echt ontzettend triest, want het geeft wel aan hoe onvoorstelbaar dom die mensen zijn. En dat moet zometeen de politiek in! Eentje heeft er zelfs politicologie gestudeerd. Dat moet zometeen weer een politieke partij leiden! Wat ontzettend triest!
Ik laat jullie meedelen in de grote verwondering, die gelijktijdig op mijn lachspieren werkt en mij doet huiveren over het niveau dat GroenLinks hier in de gemeente te wachten staat. De argumenten:
- Overwegende dat E. Merhottein en R.W. de Haan hebben besloten zich terug te trekken van de kandidatenlijst van GL voor de GRverkiezingen '14, naar aanleiding van het besluit van de ledenvergadering van GLV op 20 nov. de heer Merhottein niet te kandideren voor de plaatsen 1 of 2,
- Overwegende dat beide leden daarop in media en op websites ernstige verwijten naar de partij, afdelingsbestuur en de GL wethouder hebben gemaakt, wat heeft geleid tot schade aan het beeld van GL Velsen,
- Overwegende dat het landelijk bestuur daarop, op verzoek van het afdelingsbestuur hun toegang tot de GLV-website heeft ontnomen,
- Overwegende dat de fractie sinds 5 november '13 geen afstemming meer heeft gepleegd met bestuur of wethouder,
- Overwegende dat de fractie sinds 5 nov. '13 zonder enige consultatie met het afdelingsbestuur of de wethouder een motie van wantrouwen tegen de GL wethouder heeft ingediend
- Gezien de grote schade aan het beeld van GL en de schade aan de positie van de wethouder, alsmede dat de actie is uitgevoerd vlak voor de GRverkiezingen, midden in de campagnetijd,
Daarna wordt er nog het een en ander betreurd en besluiten ze het vertrouwen in ons op te zeggen. Volgende vergadering: 19 februari. Voor die tijd mogen we ons verweren. Voor verweer (beroep of bezwaar) staat een wettelijke termijn (Algemene Wet Bestuursrecht) van 6 weken, maar daar houdt het bestuur zich niet aan. Bovendien mag een weekend volgens de termijnenwet niet meegerekend worden, dus wij krijgen vijf dagen. Wij hebben het bestuur daarvan op de hoogte gesteld, maar het bestuur beantwoordt sinds 5 november geen enkele vraag of brief meer.
Maar goed, bovenstaande overwegingen komen dus hierop neer:
- Een gemeenteraadslid van GL mag zich kennelijk niet terugtrekken als kandidaat voor verkiezingen. Sinds wanneer is dat zo? Dat zou wel ellenlange lijsten opleveren, zo door de eeuwen heen.
- Een gemeenteraadslid mag haar bestuur en wethouder niets verwijten en dat zeker niet naar buiten brengen. Ik dacht dat wij in Nederland vrijheid van meningsuiting hadden? Kennelijk geldt die vrijheid alleen voor een wethouder, die fractieleden met allerlei leugens mag zwartmaken.
- Als een afdelingsbestuur naar het landelijk belt en zegt, dat Pietje of Klaasje (toevallig de goede namen, grappig!) voortaan de website beheert, dan verandert het WEBTEAM de toegang. Daar staat het partijbestuur volledig buiten. Die houden zich niet bezig met die futiliteiten.
- Sinds 5 november heeft het bestuur, en sinds 20 november de wethouder, geweigerd te reageren op mails en vragen van de fractie. De enige reactie van het bestuur op 14 vragen van mij was 'Jammer, dat je dat zo vindt'.
- Er is zoiets als dualisme. Wij moeten het bestuur en de wethouder dat nog eens uitleggen (eerder pogingen daartoe hebben kennelijk gefaald), maar dat bestaat al sinds 2002. Dat houdt in, dat fractie en wethouder niet op een lijn hoeven te zitten. Bovendien, de fractie is er voor de politiek en het bestuur voor de ondersteuning van fractie en wethouder.
- Schade aan GroenLinks werd berokkend op het moment, dat de wethouder eens even had besloten, dat de huidige fractie hem niet meer zinde. Toen hij met zijn twee secondanten de vergadering van 5 november binnenliep was al direct duidelijk, dat de man op oorlogspad was. Dan nog flink wat zand en stront in de ogen van een paar leden gooien, het bestuur in al haar domheid meetrekken (zelf denken is erg moeilijk) en je hebt een beerput gecreëerd, waar geen Velsenaar de lucht van kan omzeilen. Bestuur en wethouder meenden, dat wij ook volgzame hondjes zouden zijn, ons dociel in een hoekje zouden laten trappen. Miskleun!
Kortom, non-argumenten, een stuiptrekking, een jij-bak bovendien, want wij hebben met de motie van wantrouwen al het vertrouwen in de wethouder opgezegd. Wij hebben al sinds wij geen antwoord op onze vragen aan het bestuur kregen het vertrouwen in het bestuur opgezegd en wij hebben al een klacht ingediend bij het landelijk partijbestuur over deze wethouder en dit bestuur, die alle regels en wetten aan hun laars hebben gelapt, nog afgezien van het onfatsoen, dat zij manifesteerden.
Je kan erom lachen, maar het is natuurlijk diep triest, dat dit stelletje onbenullen in de politiek blijft of komt. Dat moet zometeen besluiten nemen over het heil van jullie gemeente, maar nadenken over een onzinnig gegeven als een terugroepingprocedure gaat ze al boven hun pet. Sterker nog, de regel van GL, dat iemand zijn zetel moet inleveren is in strijd met de wet. Een raadslid wordt op persoonlijke titel gekozen. Dat werd ons door de griffie voor de zekerheid nog even meegedeeld. Lief hè? Iedereen is zo met ons begaan.
En waar is dit nou allemaal mee begonnen? Nou gewoon, met een machtsspelletje. De wethouder wilde macht. Macht krijg je alleen over mensen, die bang zijn en geen ruggengraat hebben. Bang om hun positie te verliezen, bang om tot de verliezers te behoren. Die angst zag je bij de NSBer. Mensen zonder angst kiezen voor standpunten, voor hun overtuiging en zijn bereid te vechten en te verliezen. Die gaan in het verzet. Dat betekent dat je kop eraf kan gaan, zoals bij ons gebeurde, maar wij kunnen nog steeds in de spiegel kijken zonder schaamte. Dat kunnen die angsthazen niet. En uiteindelijk verliezen de angsthazen meer dan ze lief is: alle respect. Zelfs al ben je 72 en al jaren grijs, praat je geaffecteerd, kan je twee keer dr. dr. voor je naam zetten, als je je fatsoen verliest, verlies je ieder aanzien. Dan is iedere glimlach in jouw richting alleen nog een etiquette. Mijn advies aan deze mensen: vooral niet achterom kijken, want daar liggen wolven op de loer, klaar om aan te vallen. Zeker in de politiek!
Laat ik er voor deze keer weer eens een leuk fotootje bijdoen. Wij hebben immers iets te vieren: eindelijk verlost van die onnozelheid.
11.2.14
Verschrikkelijk boos!
Ik ben zo verschrikkelijk boos. In de krant staat een twee pagina's groot artikel over GroenLinks Velsen, maar dat is het punt niet. Mooi Friso, al klopt de info in de eerste kolom niet helemaal. Nee, ik ben boos, omdat wethouder Westerman en het bestuur van de afdeling wegkomen met een zaak die, als de verkiezingen verder in het verschiet hadden gelegen, nooit doorgang had kunnen vinden. Ik ben boos omdat bemiddeling van de partij vanuit andere niveau's treurig slap is geweest en niemand heeft ingegrepen. Ik ben boos omdat regels en statuten met voeten getreden zijn en niemand zijn nek heeft uitgestoken om onrecht tegen te gaan. En dat alles, zodat GroenLinks vooral niet negatief in het nieuws komt. Om te zorgen voor stilte. Dat Ernst en ik die stilte niet hebben bewaard wordt ons kwalijk genomen, maar dat stilte mensen afmaakt, dat maakt niet uit.
Met een grote kop "We wilden de fractie niet beschadigen" liegt de afdeling minus fractie erop los. Als er een ding is, wat zowel wethouder als bestuur nastreefden, dan was het wel de fractie beschadigen. Dat daarmee GroenLinks Velsen om zeep werd gebracht, dat hebben de dames en heren van tevoren niet bedacht.
Ernst had een reputatie opgebouwd in Velsen als een redelijke GroenLinkser, die niet alleen maar hamerde op milieu en groen, maar ook een heldere kijk had op de economische belangen van bijvoorbeeld MKB en ZZP'er. Ondanks het feit, dat GroenLinks landelijk nog steeds niet veel stemmers meer trekt, leek het er in Velsen op, dat GroenLinks haar zetels wel zou kunnen behouden en misschien zelfs kon vermeerderen. We hadden het als fractie de afgelopen vier jaar best goed gedaan.
Voor enige vorm van succes tijdens de verkiezingen heeft Westerman met 'zijn' bestuur een flinke stok gestoken. Vond hij in augustus nog, dat de kandidatenlijst minstens uit twaalf mensen moest bestaan, nu gaat hij de verkiezingen in met een magere zeven, waarvan er vijf geen enkele ervaring hebben en eentje twee jaar steunfractielid is geweest, maar die is reëel gezien niet verkiesbaar. De ervaring van de huidige fractie heeft Westerman met 'zijn' bestuur in het vuilnisvat gegooid. De kennis over de IJmond-regio, de VRK, de MRA en veel meer, de trainingen, de contacten, wie-is-wie, de overleg structuur die de fractie opbouwde in de regio...allemaal het vuilnisvat in. Alsof je als raadslid na vier jaar nog steeds het groentje bent van weleer. Alsof het raadswerk geen moer voorstelt.
Raadslid word je bij GroenLinks Velsen met ellebogen, met intrige en bedrog, met dociel gedrag. Kennis moet je blijkbaar niet hebben, je moet alleen weten wiens kont je moet likken. Als over vier jaar een raadslid van GroenLinks Velsen (komen die er nog?) te assertief is geworden dan zal, als Westerman nog steeds de scepter zwaait, ook die zijn biezen moeten pakken. Westerman kan zijn macht niet uit handen geven. Hij is het gezicht van GroenLinks Velsen en weet de goegemeente zo te manipuleren, dat iedereen er nog intrapt ook.
Maar wat heeft hij feitelijk voor elkaar gekregen in de afgelopen vier jaar? Het Witte Theater is om zeep geholpen. Waarom heeft hij niet gewoon gezegd: zonder die subsidie ben ik niet in staat die motie van de raad uit te voeren? Het Pieter Vermeulen Museum, speerpunt in de verkiezingen van 2010, laat hij wegrotten in een oud schoolgebouwtje en na drie jaar positieve, hoopvolle informatie vraagt hij vlak voor zijn aftreden een ton om te kijken of er überhaupt geïnteresseerden zijn voor zijn Kust Informatie Centrum. Zijn WMO en alle mooie teksten op een rijtje, komen uit de koker van de zorgorganisaties, die zelf zijn gaan denken over hoe ze de decentralisaties vorm kunnen geven. In zijn Kunst en Cultuurnota komt Kunst niet voor en zijn zogenaamde uitwisseling van kunst met Chindao is een farce: een idee, meer niet. Hier laat ik het even bij, anders wordt deze blog zo lang. Alleen bovenstaande was al genoeg voor een pittige motie van wantrouwen. Wij kijken terug op een wethouderschap, dat niet eens zijn speerpunten kon waarmaken. Hadden wij die ook ingediend, als de breuk binnen de afdeling niet was ontstaan? Ja (we stonden al veel eerder op het punt), want als fractie moet je eerlijk zijn, ook over je eigen wethouder.
In de tijd dat hij samen met Marc Hillebrink in de fractie zat (2006-2010) 'durfde hij geen coalitie aan te gaan, omdat hij dan het gezag in de fractie moest overdragen aan Hillebrink' en dat was geen optie, dat kon Hillebrink niet aan, vond hij. Of iemand hem in een coalitie wilde, dat heeft hij nooit duidelijk gemaakt. Wij hebben Westerman leren kennen. Hier, op de bank met een glas wijn, gemiddeld twee keer per maand. Joviaal, gezellig, maar draai je niet om, want dan word je afgemaakt.
De breuk in GroenLinks Velsen had niets te maken met inhoud, maar alles met macht en positie. Het stond al in dat artikel in de krant: als fractievoorzitter Merhottein lijsttrekker was geworden, dan had de partij waarschijnlijk gekozen voor onderhandelingen met de LGV. Helaas heeft Westerman, zoals de LGV laatst ook al in 'Huis aan huis' liet weten, raadsleden van die partij door de jaren heen zo zwart gemaakt, dat geen LGVer iets met hem te maken wil hebben. Dat zou dus geen nieuw wethouderschap opleveren. Enige mogelijkheid om dat tegen te gaan was voor Westerman dus om zelf lijsttrekker te worden. Dan kon hij met zijn huidige college onderhandelen. Iets waar de fractie na deze vier jaar niet veel meer voor voelde.
Allerlei gesprekken voor de vaststelling van de kandidatenlijst zijn tot nu toe buiten de media gebleven, maar spreken boekdelen. Zo heeft Westerman over zijn aanvankelijk plaats twee op de lijst gezegd, dat hij niet perse raadslid wilde worden. Als hij onverhoopt niet als wethouder aan de slag zou kunnen, zou hij even de raad ingaan en dan zijn zetel overdragen aan een ander. Dat heet kiezersbedrog, zeker van een kopstuk als Westerman, maar hij zou zijn leeftijd dan als reden doen gelden.
Dan wordt er in de vergadering gestemd over nummer 1 en 2: Ernst en Wim. Wim wordt gekozen op 1 en dus denk je: Ernst op twee. Nee, ineens komt er een lijstduwer, die zich tijdens de schorsing van de vergadering heeft aangemeld en die opteert ook voor plaats 2. Dat mag allemaal zomaar en afgaand op de viezigheid, die Westerman onder de aanwezige leden heeft verspreid, wint die lijstduwer en wordt, volkomen onervaren, ineens nummer 2. De reden dat Ernst en ik ons terug hebben getrokken. Zie je de huidige fractievoorzitter en beoogd en gevierd lijsttrekker op de advieslijst ineens op de derde plaats staan en in het beste geval raadslid worden onder een leiding van een groentje? Wij niet. Daarbij, de kans dat de gemanipuleerde leden hem ook niet op drie hadden gekozen was bijzonder groot.
Hoe durf je als wethouder en bestuur dan te zeggen, dat je 'de fractie niet wilde beschadigen'? Het is de wethouder met 'zijn' bestuur, die de fractie met eigen handen en eigen vuil om zeep heeft geholpen en in de vuilnisbak heeft gegooid. Voor vragen hierover hoef je bij het bestuur van GroenLinks Velsen niet aan te komen. Daarop komen geen antwoorden. Het eerste antwoord op de 14 vragen die ik stelde was: 'Het is jammer, dat je het zo ervaart, maar wij hebben vertrouwen in de kandidatencommissie'. Ook in het tweede antwoord wordt dat vertrouwen weer genoemd, maar het was helaas behoorlijk fragiel. Toen de kandidatencommissie weigerde om tijdens de schorsing van de vergadering nog nieuwe kandidaten toe te laten, werd zij hiertoe gedwongen. Aangezien Landelijk GroenLinks verzot is op veel kandidaten, lapten zij de regels aan hun laars. Niet kwaliteit maar kwantiteit is daar belangrijk en mensen tellen alleen als nummertjes.
Ja ik ben razend boos. Ik was al eerder razend boos, maar toen mocht ik het niet zijn, omdat het 'not done' is om in de ether razend boos te zijn. Omdat je alle gekkigheid in dit land over je heen moet laten komen, omdat je de vuiligheid niet aan de waslijn mag hangen, omdat je altijd moet blijven denken aan het belang van anderen (een partij of persoon), maar onderwijl zelf afgemaakt mag worden. Niet klagen, niet boos zijn, zo vies is de politiek nou eenmaal.
Ik wil dit soort viezigheid aan de kaak stellen, omdat mensen hier heel veel schade van ondervinden. Iemand die in volle eerlijkheid en capabel zijn werk doet en dan bij het afval wordt gezet, die verliest alle vertrouwen in de mensheid. Iemand op die manier krenken tot op het bot heeft een levenslange impact. Dat ontgaat de meeste mensen op dit moment en dat vind ik diep triest.
Ernst en ik hebben ons gerealiseerd, dat we niet in deze wereld thuishoren. Niet alleen de politieke, maar ook de 'normale wereld', want normaal is die niet. Het is niet de eerste keer, dat we zoveel onrecht tegenkomen. Na een fusie werd Ernst na 25 jaar dienst ontslagen. 53 jaar oud, de zorgsector, dus kans op een nieuwe baan was minimaal. Een jong broekie wist het allemaal beter. Inmiddels is het bedrijf failliet, want het jonge broekie had kennelijk nog niet de wijsheid, die Ernst in de loop der jaren wel had opgedaan. Een compagnon van mij hanteert tijdens een 'vergadering' een waslijstje 'falen van Reina', een zooitje futiliteiten, en als ze naar aanleiding daarvan zelf ook wat kritiek krijgt, is de vriendschap voorbij ('meningsverschillen mogen nooit ten koste gaan van onze vriendschap, Reina!'). Dat geldt alleen als de kritiek voor mij is, maar niet voor haarzelf. Nee, dit is onze wereld niet. Dit is een wereld voor Westermannen, Sitompulen, Reda's, Stopen en aanverwante organismen.
Nee, ik ga deze blog niet verwijderen van internet, zoals de Rat 1,2 en 3. Deze blijft staan. Laat iedereen maar weten hoe deze wereld werkt en zich naar aanleiding hiervan wapenen tegen deze organismen. Wij gaan met vervroegd pensioen (tien jaar eerder dan gepland): ons huis verkopen, proberen zo goedkoop mogelijk te wonen. Wij zijn door GroenLinks vervroegd grijs geworden. De politiek heeft ons niet de kans gegeven om tot ons 67ste door te gaan en het bedrijfsleven ook niet. Hoe mijn dochters het ooit tot hun 72 moeten volhouden is me een raadsel.
Met een grote kop "We wilden de fractie niet beschadigen" liegt de afdeling minus fractie erop los. Als er een ding is, wat zowel wethouder als bestuur nastreefden, dan was het wel de fractie beschadigen. Dat daarmee GroenLinks Velsen om zeep werd gebracht, dat hebben de dames en heren van tevoren niet bedacht.
Ernst had een reputatie opgebouwd in Velsen als een redelijke GroenLinkser, die niet alleen maar hamerde op milieu en groen, maar ook een heldere kijk had op de economische belangen van bijvoorbeeld MKB en ZZP'er. Ondanks het feit, dat GroenLinks landelijk nog steeds niet veel stemmers meer trekt, leek het er in Velsen op, dat GroenLinks haar zetels wel zou kunnen behouden en misschien zelfs kon vermeerderen. We hadden het als fractie de afgelopen vier jaar best goed gedaan.
Voor enige vorm van succes tijdens de verkiezingen heeft Westerman met 'zijn' bestuur een flinke stok gestoken. Vond hij in augustus nog, dat de kandidatenlijst minstens uit twaalf mensen moest bestaan, nu gaat hij de verkiezingen in met een magere zeven, waarvan er vijf geen enkele ervaring hebben en eentje twee jaar steunfractielid is geweest, maar die is reëel gezien niet verkiesbaar. De ervaring van de huidige fractie heeft Westerman met 'zijn' bestuur in het vuilnisvat gegooid. De kennis over de IJmond-regio, de VRK, de MRA en veel meer, de trainingen, de contacten, wie-is-wie, de overleg structuur die de fractie opbouwde in de regio...allemaal het vuilnisvat in. Alsof je als raadslid na vier jaar nog steeds het groentje bent van weleer. Alsof het raadswerk geen moer voorstelt.
Raadslid word je bij GroenLinks Velsen met ellebogen, met intrige en bedrog, met dociel gedrag. Kennis moet je blijkbaar niet hebben, je moet alleen weten wiens kont je moet likken. Als over vier jaar een raadslid van GroenLinks Velsen (komen die er nog?) te assertief is geworden dan zal, als Westerman nog steeds de scepter zwaait, ook die zijn biezen moeten pakken. Westerman kan zijn macht niet uit handen geven. Hij is het gezicht van GroenLinks Velsen en weet de goegemeente zo te manipuleren, dat iedereen er nog intrapt ook.
Maar wat heeft hij feitelijk voor elkaar gekregen in de afgelopen vier jaar? Het Witte Theater is om zeep geholpen. Waarom heeft hij niet gewoon gezegd: zonder die subsidie ben ik niet in staat die motie van de raad uit te voeren? Het Pieter Vermeulen Museum, speerpunt in de verkiezingen van 2010, laat hij wegrotten in een oud schoolgebouwtje en na drie jaar positieve, hoopvolle informatie vraagt hij vlak voor zijn aftreden een ton om te kijken of er überhaupt geïnteresseerden zijn voor zijn Kust Informatie Centrum. Zijn WMO en alle mooie teksten op een rijtje, komen uit de koker van de zorgorganisaties, die zelf zijn gaan denken over hoe ze de decentralisaties vorm kunnen geven. In zijn Kunst en Cultuurnota komt Kunst niet voor en zijn zogenaamde uitwisseling van kunst met Chindao is een farce: een idee, meer niet. Hier laat ik het even bij, anders wordt deze blog zo lang. Alleen bovenstaande was al genoeg voor een pittige motie van wantrouwen. Wij kijken terug op een wethouderschap, dat niet eens zijn speerpunten kon waarmaken. Hadden wij die ook ingediend, als de breuk binnen de afdeling niet was ontstaan? Ja (we stonden al veel eerder op het punt), want als fractie moet je eerlijk zijn, ook over je eigen wethouder.
In de tijd dat hij samen met Marc Hillebrink in de fractie zat (2006-2010) 'durfde hij geen coalitie aan te gaan, omdat hij dan het gezag in de fractie moest overdragen aan Hillebrink' en dat was geen optie, dat kon Hillebrink niet aan, vond hij. Of iemand hem in een coalitie wilde, dat heeft hij nooit duidelijk gemaakt. Wij hebben Westerman leren kennen. Hier, op de bank met een glas wijn, gemiddeld twee keer per maand. Joviaal, gezellig, maar draai je niet om, want dan word je afgemaakt.
De breuk in GroenLinks Velsen had niets te maken met inhoud, maar alles met macht en positie. Het stond al in dat artikel in de krant: als fractievoorzitter Merhottein lijsttrekker was geworden, dan had de partij waarschijnlijk gekozen voor onderhandelingen met de LGV. Helaas heeft Westerman, zoals de LGV laatst ook al in 'Huis aan huis' liet weten, raadsleden van die partij door de jaren heen zo zwart gemaakt, dat geen LGVer iets met hem te maken wil hebben. Dat zou dus geen nieuw wethouderschap opleveren. Enige mogelijkheid om dat tegen te gaan was voor Westerman dus om zelf lijsttrekker te worden. Dan kon hij met zijn huidige college onderhandelen. Iets waar de fractie na deze vier jaar niet veel meer voor voelde.
Allerlei gesprekken voor de vaststelling van de kandidatenlijst zijn tot nu toe buiten de media gebleven, maar spreken boekdelen. Zo heeft Westerman over zijn aanvankelijk plaats twee op de lijst gezegd, dat hij niet perse raadslid wilde worden. Als hij onverhoopt niet als wethouder aan de slag zou kunnen, zou hij even de raad ingaan en dan zijn zetel overdragen aan een ander. Dat heet kiezersbedrog, zeker van een kopstuk als Westerman, maar hij zou zijn leeftijd dan als reden doen gelden.
Dan wordt er in de vergadering gestemd over nummer 1 en 2: Ernst en Wim. Wim wordt gekozen op 1 en dus denk je: Ernst op twee. Nee, ineens komt er een lijstduwer, die zich tijdens de schorsing van de vergadering heeft aangemeld en die opteert ook voor plaats 2. Dat mag allemaal zomaar en afgaand op de viezigheid, die Westerman onder de aanwezige leden heeft verspreid, wint die lijstduwer en wordt, volkomen onervaren, ineens nummer 2. De reden dat Ernst en ik ons terug hebben getrokken. Zie je de huidige fractievoorzitter en beoogd en gevierd lijsttrekker op de advieslijst ineens op de derde plaats staan en in het beste geval raadslid worden onder een leiding van een groentje? Wij niet. Daarbij, de kans dat de gemanipuleerde leden hem ook niet op drie hadden gekozen was bijzonder groot.
Hoe durf je als wethouder en bestuur dan te zeggen, dat je 'de fractie niet wilde beschadigen'? Het is de wethouder met 'zijn' bestuur, die de fractie met eigen handen en eigen vuil om zeep heeft geholpen en in de vuilnisbak heeft gegooid. Voor vragen hierover hoef je bij het bestuur van GroenLinks Velsen niet aan te komen. Daarop komen geen antwoorden. Het eerste antwoord op de 14 vragen die ik stelde was: 'Het is jammer, dat je het zo ervaart, maar wij hebben vertrouwen in de kandidatencommissie'. Ook in het tweede antwoord wordt dat vertrouwen weer genoemd, maar het was helaas behoorlijk fragiel. Toen de kandidatencommissie weigerde om tijdens de schorsing van de vergadering nog nieuwe kandidaten toe te laten, werd zij hiertoe gedwongen. Aangezien Landelijk GroenLinks verzot is op veel kandidaten, lapten zij de regels aan hun laars. Niet kwaliteit maar kwantiteit is daar belangrijk en mensen tellen alleen als nummertjes.
Ja ik ben razend boos. Ik was al eerder razend boos, maar toen mocht ik het niet zijn, omdat het 'not done' is om in de ether razend boos te zijn. Omdat je alle gekkigheid in dit land over je heen moet laten komen, omdat je de vuiligheid niet aan de waslijn mag hangen, omdat je altijd moet blijven denken aan het belang van anderen (een partij of persoon), maar onderwijl zelf afgemaakt mag worden. Niet klagen, niet boos zijn, zo vies is de politiek nou eenmaal.
Ik wil dit soort viezigheid aan de kaak stellen, omdat mensen hier heel veel schade van ondervinden. Iemand die in volle eerlijkheid en capabel zijn werk doet en dan bij het afval wordt gezet, die verliest alle vertrouwen in de mensheid. Iemand op die manier krenken tot op het bot heeft een levenslange impact. Dat ontgaat de meeste mensen op dit moment en dat vind ik diep triest.
Ernst en ik hebben ons gerealiseerd, dat we niet in deze wereld thuishoren. Niet alleen de politieke, maar ook de 'normale wereld', want normaal is die niet. Het is niet de eerste keer, dat we zoveel onrecht tegenkomen. Na een fusie werd Ernst na 25 jaar dienst ontslagen. 53 jaar oud, de zorgsector, dus kans op een nieuwe baan was minimaal. Een jong broekie wist het allemaal beter. Inmiddels is het bedrijf failliet, want het jonge broekie had kennelijk nog niet de wijsheid, die Ernst in de loop der jaren wel had opgedaan. Een compagnon van mij hanteert tijdens een 'vergadering' een waslijstje 'falen van Reina', een zooitje futiliteiten, en als ze naar aanleiding daarvan zelf ook wat kritiek krijgt, is de vriendschap voorbij ('meningsverschillen mogen nooit ten koste gaan van onze vriendschap, Reina!'). Dat geldt alleen als de kritiek voor mij is, maar niet voor haarzelf. Nee, dit is onze wereld niet. Dit is een wereld voor Westermannen, Sitompulen, Reda's, Stopen en aanverwante organismen.
Nee, ik ga deze blog niet verwijderen van internet, zoals de Rat 1,2 en 3. Deze blijft staan. Laat iedereen maar weten hoe deze wereld werkt en zich naar aanleiding hiervan wapenen tegen deze organismen. Wij gaan met vervroegd pensioen (tien jaar eerder dan gepland): ons huis verkopen, proberen zo goedkoop mogelijk te wonen. Wij zijn door GroenLinks vervroegd grijs geworden. De politiek heeft ons niet de kans gegeven om tot ons 67ste door te gaan en het bedrijfsleven ook niet. Hoe mijn dochters het ooit tot hun 72 moeten volhouden is me een raadsel.
Subscribe to:
Posts (Atom)