Henk had kennelijk op een onbewaakt moment een nieuw idee uitgedacht om te bezuinigen op de ww- en bijstandsuitkeringen. Dat moet hij niet doen, dat is nu duidelijk. Hij moet zijn gedachtegoed absoluut laten bewaken, voor hij het de ether ingooit. Oordeel met mij mee!
Henk Kamp is van mening, dat indien een Limburger in Apeldoorn een baan kan krijgen die hem past, hij deze baan aan moet nemen. Niet eens éven kwam in mijn gedachten het woord 'logisch' op. En natuurlijk ook niet bij Pauw en Witteman en bij de andere gasten. Een arsenaal aan problematiek werd aangedragen. Hoe was dat uit te voeren, hoe zag Henk dat in praktijk geregeld? Dan moest de werknemer maar wat verder reizen, of verhuizen, of een kamer huren gedurende de werkweek of in een hotelletje overnachten, antwoordde hij volkomen serieus. En de schoolgaande kinderen, de partner met een baan, de kosten van zo'n tweede onderkomen, de sociale contacten van een gezin? Allemaal onzin, dat was wel op te lossen. "Ach ja, het is natuurlijk niet leuk, maar het moet nou eenmaal, want een mens moet werken als er een baan voor hem is. Dat is een plicht," vond Henk. Alleen een topman van Shell voelde wel wat voor het idee: "Ik ken zoveel mensen, die gedurende de week een ander onderkomen hebben." Ja, dat zal gerust, op dat inkomensniveau, maar ik zie een werknemer in de Zorg niet snel een paar honderd euro extra uitgeven voor een tweede onderkomen elders in Nederland.
Onze minister van werkgelegenheid is vergeten, dat hij ook minister is van sociale zaken. Roept de ene minister nog, dat we vooral meer betrokken moeten zijn bij onze kinderen, dat vaders en moeders de zorg voor de kinderen moeten delen, dat vrouwen vooral ook moeten werken, de andere pleit voor een vader of moeder, die gedurende de week elders woont. Regel dat maar even, ww-er! Dan is er ook weer een minister, die het heeft over het 'nieuwe werken', maar dat is Henk Kamp tot dusver ontgaan. In tegendeel, hij wil meer forensen, vollere wegen en langere files.
Maar afgezien nog van al deze tegenstrijdigheden, van al die praktische problemen. Stel, iemand vind een baan. Krijgt een jaarcontract, heeft geen partner die werkt en kan dus verhuizen (want overal zijn scholen). Na een jaar wordt het contract niet verlengd, wat dan? Dat wordt weer verhuizen! Ik zie het helemaal voor me: ieder jaar een nieuwe hypotheek, ieder jaar een smak overdrachtsbelasting, ieder jaar nieuwe 'kosten koper', ieder jaar een andere school, ieder jaar nieuwe buren.
Het doet me denken aan de Chinese praktijken uit de Mao tijd, toen echtparen wegens tewerkstelling jarenlang uit elkaar werden gerukt. En ook de Turkse leraren en leraressen schieten me te binnen, die willekeurig in Turkije te werk worden gesteld en hun kinderen door grootouders moeten laten opvoeden.
Mijn oordeel? Onze minister van sociale zaken en werkgelegenheid ziet ze behoorlijk vliegen.
