Ik lees net het bericht van zijn dochter: Herman van Brederode is gisteren overleden. Hij was over de negentig en het zat eraan te komen. Herman was mijn oude vriend. We hadden een enorme klik en ik zei ooit tegen hem: "Als je veertig jaar jonger was geweest, dan was het wel wat geworden tussen ons." De warmte tussen ons begon, toen ik een scriptie filosofie voor hem uittypte, ergens in de jaren '80. We hielden allebei van kunst en bezochten wat exposities samen. Hij nam me eens mee uit eten in de Molen in Amstelveen. Mijn eerste contact met nouvelle cuisine. Hij was een man van de leeftijd, die nog deuren voor je open hield en je als vrouw behandelde, al droeg je een spijkerbroek. Door hem heb ik nog even een glimp kunnen oppakken van de egards waarmee vrouwen vroeger werden bejegend. Ik zal hem ontzettend missen. Alles wat over is, is het kleine zilveren doosje, dat ik ooit voor mijn typewerk kreeg. Het is ineens groot en belangrijk geworden. En verder resten de mooie herinneringen aan die grote, jenever drinkende, pijp rokende man, met de barse stem.
No comments:
Post a Comment