De volkomen logica van het UWV is 150 extra handhavers inzetten om werklozen een schop onder hun kont te geven, want er zijn veel teveel werklozen. Eerste en waarschijnlijk enige pluspunt daarvan is de tewerkstelling van die 150 mensen. Daarmee wordt het UWV voor ons belastingbetalers duurder, maar op die gelukkige dag zullen de media geen ruim 400 werklozen extra vermelden, maar 'slechts' ruim 250. Want zo hard gaat het: ruim 400 per dag!
Iemand wordt naar mijn mening werkloos en krijgt WW als zijn baan verdwijnt, als zijn baas hem niet meer kan betalen of als hij zijn werk niet naar behoren uitvoert, niet omdat hij zelf opstapt en ook niet omdat hij graag zonder werk zit en zijn inkomen ziet slinken tot 70 en in veel gevallen zelfs 50%. Zo'n ontslag is, zeker als iemand al jaren bij een bedrijf werkt, een enorme klap die het leven volkomen overhoop gooit. Alle zekerheden die het werk en het inkomen boden zijn ineens foetsjie. Een paar maanden met een uitkering is waarschijnlijk nog net te overbruggen, maar duurt het langer, dan komen huis en haard in gevaar. En hoe het is gesteld met de verkoop van huizen, dat weet u al, dat behoort u te weten.
Een logische denkwijze is naar mijn mening, dat als er iedere dag ruim 400 werklozen bijkomen, er ook iedere dag ruim 400 banen verdwijnen. In veel gevallen is dit structureel, blijvend. Een failliet bedrijf bestaat niet meer en komt niet plotseling over twee jaar weer terug. Een reorganisatie bij multinationals is een inkrimping, die niet een jaartje later ineens weer ongedaan wordt gemaakt. Gesloten filialen heropenen zich niet. Ik heb nog nooit een verdwenen bankkantoor weer terug zien komen. En last but not least: een robot zal zijn plaats nooit meer afstaan aan een man van vlees en bloed.
Enige oplossing is, dat er sectoren moeten zijn of bijkomen, die werkgelegenheid bieden. Zo'n sector zou de zorg zijn, want Nederland vergrijst. Maar nu het kabinet heeft besloten, dat de zorg enorm moet besparen, lijkt een groei van arbeidsplaatsen ook daar niet voor de hand te liggen. Immers, we moeten participeren. Dat wil zeggen, dat wij zelf onze ouders moeten verzorgen, tot ze zo dement en onzindelijk zijn, dat het een onmogelijke opgave wordt. In dat idee zit veel kinder- en naastenliefde, maar gelijktijdig moeten echtparen werken en kinderen verzorgen. Ik kan u vertellen: dat is een flinke klus. Dan wordt er bovendien van vrouwen verwacht dat ze een betaalde baan hebben (nog afgezien van het feit, dat dat meestal voor de financiën nodig is), want de emancipatie heeft nou eenmaal bepaald, dat je als vrouw alleen dán volwaardig functioneert. Ouders zijn verplicht hun kinderen door anderen op te laten voeden, volkomen tegennatuurlijk, maar zo is het nou eenmaal door de politiek bepaald. Het respect dat mijn moeder in de jaren zeventig wilde voor haar zware werk als huisvrouw en moeder van drie kinderen heeft de emancipatie haar nooit gebracht.
De zorg voor kinderen, gehandicapten en ouderen blijft ondanks alle strijd om respect, altijd een bezigheid, die geen aanzien heeft en die tussen neus en lippen door effe moet worden verleend. Dit kabinet heeft dat zelfs verheven tot een plicht van het volk, die geen cent waard is. In tijden dat 55-plussers en mensen met een arbeidsbeperking nog amper aan een baan komen, heeft dit kabinet de pensioenleeftijd verhoogd en bezuinigt het zwaar op de mogelijkheden voor gehandicapten.
Maar de grootste logica komt nog: Die pensioenleeftijd moest omhoog, omdat de mens steeds ouder wordt en de werkende bevolking de AOW niet zou kunnen opbrengen. Nu zijn er dus relatief minder AOWers maar meer werklozen. Na 25 jaar werken krijgt een vijftiger eerdaags nog een jaar WW en dan, als zijn partner geen inkomen heeft, verdwijnt hij in de bijstand. AOW of bijstand, wat maakt het verschil? Heeft de partner wel een inkomen, dan verdwijnt de WWer tot zijn AOW uit de statistieken. Dat is prettig voor de overheid, want zo'n statistiekloos persoon bestaat niet, kost niets, is niet in cijfertjes te duiden en dus kan een kabinet ook niet worden aangesproken op die steeds grotere groep kansloze werklozen, die de armoede inlazeren en/of hun hele oudedagsvoorziening opvreten, voor ze werkelijk oud zijn. Alles voor niets opgebouwd. Niets om aan de kinderen achter te laten. Waarom deden we het allemaal?
En als reactie op dit alles zegt Asscher ('sociale' zaken) nu, dat de vergrijzing niet zal zorgen voor tekorten op de arbeidsmarkt, door verhoging van de pensioenleeftijd minder personeelstekorten zullen optreden dan verwacht. Kortom, wij hoeven ons niet druk te maken om te worden verdrongen door de vergrijsden. Waar hij deze godsliederlijke onzin vandaan haalt mag Joost weten. Voor al die grijze mensen is geen werk en anders wil niemand ze hebben, Asscher, dus logisch dat ze geen tekorten zullen opleveren. Die ouderen blijven waar ze waren: oud, uitgerangeerd, maar nu vaak inkomensloos. Als Asscher de inkomenslozen, die uit alle statistieken zijn verdwenen zou meerekenen, dan ziet zijn plaatje er volledig anders uit.
Maar Asscher gaat nog verder: Er zal veel werk verdwijnen door automatisering of omdat bedrijven verkassen naar lagelonenlanden. Hij vreest daarom dat ook de werkgelegenheid van de middenklasse onder druk komt te staan. Hij zegt dus feitelijk: er komen nog werklozen bij, ongeacht leeftijd. En met al deze wetenschap ziet onze goede meneer Asscher geen problemen en gaat stug door met zijn beleid. Dat vind ik knap dom.
En omdat er steeds minder banen te vergeven zijn, moeten Nederlanders langer werken en schaft het UWV 150 controleurs aan om ervoor te zorgen dat er gesolliciteerd wordt. Wat een logica! Dat een werkloze na 100 sollicitaties en een halve reactie de puf niet meer kan opbrengen om weer een zinloze brief te schrijven, weer een zinloze 'contacten-meeting' of ridicule workshop bij te wonen, dat gaat er niet in bij de werkende UWVers. Dat Nederland op zijn reet ligt, dringt alleen door bij de mensen, die werden getroffen door dit wanstaltige regeringsbeleid, de automatisering, de crisis. Mensen die gefrustreerd thuis zitten en zich in wanhoop afvragen, wat ze nog kunnen ondernemen om niet alles kwijt te raken waar ze een leven voor hebben gewerkt. De uitzichtloze situatie creëert depressies en fatalistisch gedrag, maar schop gerust door UWV, geef de werkloze vooral de schuld en veel straf!
No comments:
Post a Comment