Tien jaar leugens

Mensen als jij leggen de fout altijd bij een ander, zijn niet in staat om in de spiegel te kijken en eens eerlijk te bekennen, dat ze falen, kapot maken, zelfs hun eigen vlees en bloed. Mensen als jij kunnen geen excuses aanbieden. Mensen als jij denken, dat over de fouten die ze maken, de volgende dag heen gevlogen kan worden. Beseffen zich niet, dat sommige fouten onherstelbaar zijn, mensen van binnen dusdanig kapot maken, dat er altijd een grote wond of litteken blijft zitten.

   Mensen als jij maken andere mensen kapot, zonder dat er iets van blijft hangen. Mensen als jij hebben morgen weer een nieuwe dag, en zijn die van gisteren vandaag alweer vergeten. Mensen als jij weten niet wat ze aanrichten in levens, weten niet wat een verstoorde, kapotte kindertijd voor invloed heeft op de rest van het leven van een mens. Denken dat pamperen en zoet houden genoeg is om de wonden te helen. Kortzichtigheid. Botheid. Arrogantie. Maar vooral: nooit beseffen wat ze allemaal kapot hebben gemaakt en dat dat ooit als boemerang zal werken. Nooit beseffen, dat een kind maar een jeugd heeft, waar het de rest van zijn leven mee moet doen en dat al die rottige ervaringen niet meer uit te wissen zijn. Nooit beseffen, dat andere mensen maar één leven hebben, dat nooit overgedaan kan worden. Nooit beseffen, dat wonden iedere keer weer open gaan, als er een déjà vu verschijnt. Mensen zoals jij beseffen dat allemaal niet.

   Het vertrouwen, dat wij in jou hadden moeten hebben, heb je zo verschrikkelijk beschaamd, op zo'n onbeschofte manier, dan het me absoluut niet verwonderd dat je dochter je nu, op haar 25ste, tegenkomt en herkent als die persoon uit haar kindertijd, die de boel bij elkaar heeft gelogen. En de basis van die leugens draag je nog steeds bij je: jouw huidige gezin. Een voortdurende confrontatie met de ellende, die ze heeft meegemaakt. Het is respectloos om dat niet te begrijpen en alle problemen van dit moment bij een ander of bij haarzelf te leggen.

   Je gaat, net als opa, volkomen voorbij aan de psyche van de mens. Die bestaat niet, omdat het jou niet uitkomt. Je wilt het verleden uitvlakken, ook bij een ander, door met kracht hun kop in jouw zandbak te steken, maar dat lukt je niet. Dat lukt niet, omdat andere mensen geen ramen en deuren dichtkwakken als het te moeilijk wordt, maar die open laten staan en willen weten hoe het zat, wat waar was en wat niet, wie de schuldige is en wie niet. Er zijn mensen die wel vorsen naar de waarheid en antwoorden willen hebben op al hun vragen. Die laten zich niet met een kluitje in het riet sturen. Die zetten hun verstand, zoals jij dat doet, niet op nul en baggeren niet verder in dit leven alsof er niets gebeurd is. Nee, die mensen willen een leven met mensen die ze kunnen vertrouwen, tot op het kleinste woord. Die mensen willen wijzer worden van het verleden en ervoor zorgen, dat ze zoiets nooit meer overkomt. En zelfs dan zal het ze weer overkomen, want mensen zoals jij zijn helaas in de meerderheid. Ga je diep schamen voor alles wat je onze kinderen hebt aangedaan en wat je ze aan kindertijd hebt ontnomen. En voor wat ik ze niet heb kunnen geven, omdat je van mij een wrak maakte.