Prins Friso heeft geen schedelbasisfractuur, heeft NRC journaliste Jannetje Koelewijn gezegd. Kennelijk een ernstig vergrijp, want de wereld valt over haar heen, over haar man (neurochirurg) en over de Oostenrijkse specialist, die de prins behandelt. Ik meen gelezen te hebben, dat de drie in het ziekenhuis een gesprek hadden over de net verongelukte prins. Ik zie dat voor me: twee neuro wijsgeren die de toestand van een patiënt samen bespreken en gezien hun know how mogelijk ervaringen uitwisselen. De vrouw staat erbij en antwoordt later op een vraag, die haar wordt gesteld door een collega. Nee, gelukkig geen schedelbasisfractuur. Meer niet.
Als de patiënt geen prins was, had er geen haan naar gekraaid. Maar Nederland is Nederland niet meer, als we geen problemen kunnen maken, waar die niet zijn! Wij Nederlanders hebben kennelijk te weinig om handen en bovendien willen we altijd graag een schuldige aanwijzen. Dat een samenloop van omstandigheden, het lot, domme pech en ondoordachtheid ook bestaan, daar willen wij niet aan. Tot op de bodem zullen we dit uitzoeken! Punt uit. En als u morgen een bord uit uw handen laat vallen, wees u dan bewust van het feit, dat u een enorme domheid heeft begaan. U had meer weloverwogen te werk moeten gaan!
Jaren geleden werd er bij mij ingebroken, 's morgens heel vroeg, toen ik nog lag te slapen. Door mijn huis liep een spoor van bloed, omdat de dief het ruitje van de voordeur had ingeslagen en zichzelf, dom als hij was, had gesneden. Mijn tas had hij meegenomen. Een paar dagen na de inbraak hoorde ik van de politie, dat een man zich in het toenmalige Deo-ziekenhuis rond dat tijdstip had laten behandelen voor snijwonden. 'Dus jullie hebben hem?' vroeg ik blij. Nee, want de dokters hadden beroepsgeheim en mochten dus niet zeggen, hoe hij heette en waar hij woonde. Mooie boel, dat beroepsgeheim! Maanden later kreeg ik pasjes en foto's terug, die in mijn portemonnee hadden gezeten. Ze zaten onder het poeder voor vingerafdrukken. De man was niet gevonden, liet de politie weten.
De ridiculiteit ten top. Net zo ridicuul als de kritiek op Dhr. en Mevr. Koelewijn.
Een dokter moet zijn bek dichthouden, zo is de regel. Nou maar hopen dat patiënten dat ook doen. Doorgaans hoor je weinig over het inkomen van mensen, over problemen binnen de familie of wat dan ook, maar zodra er littekens te zien zijn, dan gaat de kleding omhoog en als er een kwaal is, dan wijden we daar ellenlang over uit. Medische ingrepen worden in geuren en kleuren omschreven, liefst met enige aandikking van de pijn die ermee gepaard ging, ongelukken worden tot de seconde nauwkeurig naverteld en als we last hebben van een pijntje, dan horen we dat de hele dag door, meestal door het zuchten en kreunen van de zielepiet. De dokter mag dus zijn mond houden over onze kwaal, zelf doen we het absoluut niet. We delen onze narigheid maar al te graag met onze omgeving. Oh nee, dat veroordeel ik niet! Ik doe daar als volkomen normaal mens zelf ook aan mee. Maar dat beroepsgeheim...ik vraag me af voor wie dat bestemd is.
De waanzin rond prins Friso heeft niets te maken met de familie Koelewijn. Die schonden helemaal niets. Dat doen de media, die dag en nacht voor het ziekenhuis staan en met camera's de koninklijke familie lastig vallen in tijden van veel verdriet en ellende. Het is een schandalige zaak, dat wij al bijna een week lang iedere dag dezelfde beelden van Beatrix en Mabel voorgeschoteld krijgen, met de mededeling wat hun gevoel zou zijn, zoals journalisten dat denken af te kunnen lezen aan hun gezichtsuitdrukkingen. Het lijkt er bijna op, of de pers beslist of ze wel verdrietig genoeg kijken. Ook lijkt het me zeer voor de hand liggend, dat Bea en Mabel iedere dag naar het ziekenhuis gaan. Dat zou ik ook doen, als mijn dochter erin lag. Waar gaat dit over, deze belaging van een familie in shock? Schandalig.
Ik wens Friso beterschap en een lang leven en zijn familie heel veel sterkte.