Van zes uur lang achter een computer word ik moe en koud. Zelfs na het eten wilde ik niet onder het wollen dekentje vandaan, dat voor dit soort kou aanvallen altijd over de leuning van de bank hangt. Suiker mag dan nog wel eens helpen en de enige snoepjes die ik kon vinden waren chemische banaantjes, die Ernst ooit kocht om niet te roken. Dat doet hij allang weer, maar van die bananen kan hij niet meer afblijven.
Na een aardige aflevering van NCIS ga ik naar bed, voor de zekerheid maar met vriend Maalox (pseudoniem voor Dhr. Zuurremmer), want ik weet natuurlijk al lang dat tien banaantjes snoepen niet bepaald verstandig was. Net als ik in slaap dreig te vallen bewijzen de kleine loeders hun geniepigheid. Ze zien er uit als lieve vriendjes, maar dat zijn het niet, weet dat! Ze beraamden samen een opstand en hun protest bereikt probleemloos mijn buis van Eustachius. Ik stuur Maalox er weer op af en na een half uur denk ik de opstand onder controle te hebben. Ik had Kadhaffi moeten sturen, maar...Slapend zak in onderuit en weer nemen de loeders het heft in handen, tot drie keer toe. Dan heeft Maalox ze eindelijk vernietigd: om half zes 's ochtends.
Een beetje boos zie ik de volgende avond een reclame van Rennies, waarin wordt beweerd, dat zij maagzuur omzetten in water en lichaamseigen stoffen. Maagzuur is ook een lichaamseigen stof. Vandaar dat Rennies bij mij niet helpen. Maar op tv zie ik mensen na een Rennie gelukzalig ademhalen. En door een lepeltje Gaviscon ga je weer snel zingen. Toen vriend Maalox eens met vakantie was, haalde ik Gaviscon noodgedwongen maar in huis. Behalve dat hij de opstand in mijn maag niet te lijf ging, wilde mijn echtgenoot ook ineens elders slapen. "Je stinkt naar rotte eieren," zei hij.
De eerste aanval vanuit mijn maag zal ik nooit vergeten. Stikkend, hoestend en proestend leek het, of ik door de zuurdemonen van binnenuit werd gewurgd. In paniek probeerde ik telefonisch een (toenmalig soort) echtgenoot te bereiken, maar dat lukte niet. Twee uur later zat ik in shock te bekomen van de door mij overwonnen moordaanslag. Door de jaren heen heb ik geleerd, wat wel en niet te doen, maar helemaal over gaat het niet. Dat komt vooral omdat ik wil genieten van het leven en wijn, sigaretten, noten, kool en veel ander eten niet wens te laten staan. Je moet wat voor de geneugden des levens over hebben. Dat was toch ook waar het in 2003 allemaal om draaide: blijven LEVEN.
Een beetje boos zie ik de volgende avond een reclame van Rennies, waarin wordt beweerd, dat zij maagzuur omzetten in water en lichaamseigen stoffen. Maagzuur is ook een lichaamseigen stof. Vandaar dat Rennies bij mij niet helpen. Maar op tv zie ik mensen na een Rennie gelukzalig ademhalen. En door een lepeltje Gaviscon ga je weer snel zingen. Toen vriend Maalox eens met vakantie was, haalde ik Gaviscon noodgedwongen maar in huis. Behalve dat hij de opstand in mijn maag niet te lijf ging, wilde mijn echtgenoot ook ineens elders slapen. "Je stinkt naar rotte eieren," zei hij.
 |
| buismaag |
De eerste aanval vanuit mijn maag zal ik nooit vergeten. Stikkend, hoestend en proestend leek het, of ik door de zuurdemonen van binnenuit werd gewurgd. In paniek probeerde ik telefonisch een (toenmalig soort) echtgenoot te bereiken, maar dat lukte niet. Twee uur later zat ik in shock te bekomen van de door mij overwonnen moordaanslag. Door de jaren heen heb ik geleerd, wat wel en niet te doen, maar helemaal over gaat het niet. Dat komt vooral omdat ik wil genieten van het leven en wijn, sigaretten, noten, kool en veel ander eten niet wens te laten staan. Je moet wat voor de geneugden des levens over hebben. Dat was toch ook waar het in 2003 allemaal om draaide: blijven LEVEN.
No comments:
Post a Comment